Παρόλα αυτά από πέρσι τον Ιούλιο μέχρι σήμερα δεν... μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Δεν είναι μόνον η δημοσκοπική καχεξία. Είναι ότι βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπος με αρνητικές πλευρές της διακυβέρνησής του, τις οποίες φροντίζει να αναδεικνύει η κυβερνητική προπαγάνδα, βοηθούσης και της υπεροπλίας που διαθέτει στα μέσα ενημέρωσης. Είναι, όμως, λάθος να αποδίδει η ηγεσία του σ’ αυτήν την αιτία αποκλειστικά την κακοδαιμονία.
Για να πάρει τα πάνω του ένα κόμμα της αντιπολίτευσης, πρέπει να συμβαίνουν δύο τινά. Πρώτον, να μην τα πηγαίνει καλά η κυβέρνηση. Και, δεύτερον, το κόμμα της αντιπολίτευσης να έχει αφήσει πίσω του τις αιτίες που το οδήγησαν στην εκλογική ήττα, να έχει εκκαθαρίσει το εσωτερικό του από φθαρμένα πρόσωπα και να έχει ξορκίσει την εσωστρέφεια. Σήμερα τίποτα από τα δύο δεν συμβαίνει.
Η κυβέρνηση της ΝΔ διαχειρίστηκε σχετικά καλά μέχρι τώρα τα προβλήματα που προκύπτουν από την πανδημία. Η κριτική που μπορεί να της γίνει για επιμέρους λάθη δεν αναιρεί αυτήν τη διαπίστωση. Αλλωστε, αν η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη έως τραγική, με χιλιάδες θανάτους, όπως συνέβη σε άλλες χώρες, τώρα δεν θα κάναμε αυτήν τη συζήτηση.
Επομένως, οι υπερβολές στην αντιπολιτευτική γραμμή, που εκπέμπουν ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πρωτοστατούντος-ποιου άλλου; του άρχοντα του facobοok Παύλου Πολάκη, δεν αποφέρουν κέρδος. Επαναλάμβάνω το «μέχρι τώρα». Διότι, αν η κατάσταση ξεφύγει, τότε η συζήτηση θα γίνει σε άλλη βάση.
Επίσης, το άλλο μεγάλο θέμα, τα ελληνοτουρκικά, δεν προσφέρεται για καταιγιστική κριτική. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη grosso modo δεν κάνει τίποτα το πολύ διαφορετικό από τις προηγούμενες. Με τους Αμερικανούς προσπαθεί να συσφίξει τις σχέσεις, εκμεταλλευόμενη την κακή εικόνα του Ερντογάν στην υπερδύναμη και στις κυρώσεις των Ευρωπαίων ρίχνει το βάρος της. Δεν έκανε τίποτα το διαφορετικό η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, θα ήταν οξύμωρο σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, εν όψει κάποιο ελληνοτουρκικού διαλόγου, να πρωτοστατήσει σε «πατριωτική» αντιπολίτευση, την ώρα που κατηγορεί-και δικαίως- τη ΝΔ για τυχοδιωκτική και λαϊκιστική στάση στη Συμφωνία των Πρεσπών. Θα ήταν, δηλαδή, οξύμωρο να ακούσουμε από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο Μητσοτάκης και η ΝΔ διαπράττουν κάποιου είδους «μειοδοσία», αν κάτσουν στο τραπέζι με την Τουρκία, όπως έκαναν οι της ΝΔ όταν ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ συνομιλούσαν με τον Ζαέφ και-ευτυχώς- κατέληξαν σε επωφελή λύση του προβλήματος. Αυτού του είδους η αντιπολίτευση δεν ταιριάζει σε κόμμα της Αριστεράς.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Γιωργου Καρελια, πατήστε ΕΔΩ...