Είπαμε ότι οι Έλληνες πολιτικοί θεωρούν ότι οι Έλληνες πολίτες είναι χρυσόψαρα. Ή τουλάχιστον, εκμεταλλεύονται την άγνοια των νέων που δεν ξέρουν καλά το παρελθόν καθενός. Έτσι και ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος τα τελευταία χρόνια παρουσιαζόταν ως υπερπατριώτης, κατά των ισλαμιστών και άλλα όμορφα. Για να καβαλήσει κι αυτός το κύμα του αντί ΣυΡιζΑ μετώπου και να ξεπλύνει το παρελθόν του το οποίο ήταν τελείως διαφορετικό από αυτό που πλάσαρε το τελευταίο διάστημα.
Οι παλαιότεροι φυσικά θυμούνται τον αγώνα του Ανδρέα Ανδριανόπουλου υπέρ των συμμάχων του Μπιν Λάντεν, Βοσνίων μουσουλμάνων και αλβανών Κοσσοβάρων, καθώς και την αντισερβική του τοποθέτηση τις μαύρες εκείνες εποχές. Ήταν βλέπετε θιασώτης του Κώστα Σημίτη. Ο άνθρωπος που σήμερα ανακαλύπτει τον ισλαμικό κίνδυνο λοιπόν, δεν είχε καταλάβει ότι οι σέρβοι τότε εμάχοντο ακριβώς κατά αυτού του ισλαμικού κινδύνου, του πραγματικού, όχι αυτό που εκμεταλλεύεται ο κύριος Ανδριανόπουλος για να αποκτήσει πάλι λαοφιλία.
Κώστας Σημίτης, Ίμια, Οτσαλάν, προδοσία της Σερβίας και όλα αυτά τα πατριωτικά.
Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος όμως δε σταμάτησε εκεί. Την ίδια στιγμή που παριστάνει τον αντί ισλαμιστή, αποτελεί τον μεγαλύτερο υμνητή του ισλαμοφασιστικού Αζερμπαϊτζάν στην Ελλάδα! Πραγματικά το βιβλίο που έγραψε για το Αζερμπαϊτζάν, θα ντρεπόταν να το γράψει και ο ίδιος ο Αλίεφ! Παρότι σήμερα γνωρίζουμε ποια ακριβώς τα κίνητρα πολλών δυτικών που υμνούν και αυτοί τον Αλίεφ.
Σε κάθε περίπτωση είναι δικαίωμα του Ανδριανόπουλου να αποθεώνει τον κάθε Αλίεφ, Αλιά Ιζετμπέκοβιτς, Ταράς Μπουλμπα, Τζέκινς Χαν. Να μην παριστάνει όμως από την άλλη τον πατριώτη και τον εχθρό του ριζοσπαστικού Ισλάμ.
Δείτε την περιγραφή του βιβλίου και θα καταλάβετε
Ψάχνοντας πίσω στην ιστορία, λίγες χώρες μπορούν να υπερηφανευτούν πως βρίσκονταν εκεί από την αρχή. Πως σημάδεψαν με την παρουσία τους τα πρώτα σκιρτήματα ανθρώπινου πολιτισμού. Πως έδωσαν νόημα στις αρχικές αναζητήσεις και στην εξήγηση πολλών αρχικών αμφιβολιών. Μία απ’ αυτές είναι σίγουρα η Ελλάδα. Μια άλλη όμως είναι το Αζερμπαϊτζάν. Χωμένο στα υψίπεδα του Νότιου Καύκασου και απλωμένο πάνω στις κοιλάδες που τον περιτοιχίζουν, φτάνοντας μέχρι τις παραλίες της Κασπίας θάλασσας, είναι ιστορικά ζυμωμένο με τους θρύλους και τις εμπειρίες της αγέρωχης οροσειράς.
Εύκολα μπορεί να σχηματισθεί στο μυαλό κάποιου η ερώτηση, γιατί ένα βιβλίο για το Αζερμπαϊτζάν; Τι συνδέει την Ελλάδα με την απόμακρη σχετικά αυτή χώρα της Κασπίας; Ζητήματα γεωπολιτικά, ιστορικά, οικονομικά και πολιτιστικά φέρνουν πολύ κοντά τις δύο χώρες, προκαλώντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον στον ερευνητή. Αποκαλύπτονται έτσι δεδομένα άγνωστα στους πολλούς, που όμως ξαφνικά φέρνουν στο προσκήνιο δεσμούς και ενδιαφέροντα μεγάλα και σημαντικά.
Το Αζερμπαϊτζάν είναι ταυτισμένο σε παγκόσμια κλίμακα με την ενέργεια. Η γεωγραφική του θέση στο σταυροδρόμι Ευρώπης και Ασίας, η Κασπία θάλασσα που περικλείει τα ανατολικά του παράλια και οι απεριόριστες δυνατότητές του σε ενεργειακά αποθέματα, το καθιστούν κρίσιμο παράγοντα για την εξασφάλιση ενεργειακής ασφάλειας για την Ευρώπη, για τις χώρες της Μαύρης Θάλασσας αλλά και των περί την Κασπία κρατών της Κεντρικής Ασίας, όπως εξάλλου και για το σύνολο της Ευρώπης.
Οι μεγαλύτεροι διεθνείς παίκτες την ώρα αυτή κοιτούν προς το Αζερμπαϊτζάν και βλέπουν μια χώρα σοβαρή και ειλικρινή με μακροπρόθεσμους οικονομικούς και πολιτικούς οραματισμούς. Αυτό προσθέτει στη σημασία της και στον ρόλο της σε μια περιοχή του κόσμου γεμάτη αναταράξεις και αβεβαιότητες. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
πηγη: newsbreak.gr