Με ένα εξαιρετικά σκληρό άρθρο, η Καθημερινή διαλύει πλήρως το προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη, το οποίο με τόσο κόπο έστησαν πλήθος επικοινωνιολόγων. Το άρθρο του διακεκριμένου αρθρογράφου κυρίου Αλεξανδρή, στην στήλη του διατάσεις, αποτελεί την επιτομή της πολιτικής πομφόλυγας που ακούει στο όνομα Κυριάκος Μητσοτάκης, και που η προβολή που απολαμβάνει από τα ΜΜΕ δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Διαβάστε το συγκεκριμένο απόσπασμα (Ολόκληρο το άρθρο στην Καθημερινή του Σαββάτου)
Του βασιλιά γενιά
Η δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη πως γνωρίζει ότι υπάρχουν άνθρωποι εξαρτημένοι από το μισθό τους δεν προέκυψε εκ παραδρομής. Δεν ήταν απλώς μια κακή διατύπωση μίας άποψης που έχει διαφορετικό νόημα από αυτό που ακούστηκε. Ήταν ακριβώς αυτό που καταλάβαμε. Χωρίς κακή πρόθεση, αλλά και χωρίς κανένα τακτ, ο πρωθυπουργός ξέχασε ότι είναι πρωθυπουργός και μίλησε σαν τον άνθρωπο πίσω από τον τίτλο. Δηλαδή, ένας εύπορος και προνομιούχος πολίτης που αντιμετωπίζει με έκπληξη το γεγονός ότι οι υπόλοιποι πολίτες είναι υποχρεωμένοι να δουλέψουν για να ζήσουν. Για έναν άνθρωπο με το status και τον κύκλο του Κυριάκου Μητσοτάκη, το να είναι ο μισθός σου το μοναδικό σου έσοδο είναι πράγματι μία αξιοπερίεργη, λυπηρή κατάσταση. Ένα φαινόμενο πέραν της δικής του κανονικότητας. Όμως, αυτός που αντιλαμβάνεται ως «εξάρτηση» μία δεδομένη και αυτονόητη πραγματικότητα για την συντριπτική πλειονότητα, έχει προφανώς πολύ μικρή σχέση με την πραγματικότητα αυτή. Και αν αυτό το είδος ασχετοσύνης συγχωρείται σε όσους έχουν την πολυτέλεια να την φέρουν (Ο πλούτος και η αλαζονεία ευτυχώς δεν ποινικοποιούνται) Σίγουρα δεν συγχωρείται στον πρωθυπουργό, του οποίου η δουλειά είναι να εκπροσωπεί και άρα να κατανοεί και σε υπαρξιακό επίπεδο – τους πάντες.
Προβλήματα συνδεσιμότητας
Με την ίδια ελαφρότητα και με ένα ελαφρύ χάχανο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε σχετικά με την ανάγκη λήψης μέτρων για τα μέσα μαζικής μεταφοράς ότι «δεν μπορούμε να γεννήσουμε λεωφορεία από το πουθενά». Και εδώ όπως και προηγουμένως το ταξικό χάσμα που τον χωρίζει από τα προβλήματα των πολιτών εκτός του πεδίου της κοινωνικής του εμπειρίας των οδηγεί σε μία αντιπαραγωγική μορφή κυνισμού επιζήμια για όλους. Για την υγεία των ανθρώπων που δυστυχώς είναι εξαρτημένοι από τις συγκοινωνίες, αλλά και για την σχέση του ίδιου του πρωθυπουργού με τους πολίτες. Μερικές φορές τα πολιτικά προβλήματα είναι προβλήματα επαφής. Ο Πολάκης δεν θα είναι πάντα το μέτρο σύγκρισης χάρη στο οποίο θα δικαιώνονται όλοι υπόλοιποι. Δεν αρκεί να είσαι απλώς καλύτερος από τον κακό.