ΜΙΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΠΑΦΙΛΗ, ΚΚΕ-ΠΣΚ.
Το δικαίωμα μας να μιλάμε ελεύθερα στο χώρο των σπουδών μας, δεν μας το χάρισε κανένας Παφίλης, κανένα ΚΚΕ, καμμία ΠΣΚ. Το κερδίσαμε με αγώνες, κόστος, στοχοποίηση, δημιουργία εθνικού πατριωτικού κινήματος στο φοιτητικό-σπουδαστικό και νεολαιίστικο χώρο. Σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, πόλεις, χωριά, κτήματα και εργοστάσια.
--------------------------------------------------------------------------
Παρακολούθησα τις δηλώσεις του κ. Παφίλη του ΚΚΕ στη Βουλή στη συζήτηση για το νομοσχέδιο για την ανώτατη εκπαίδευση. Θα σταθώ μόνο σε ότι αφορά τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και το φοιτητικό κίνημα, απ΄όπου προέρχομαι.
Αν και δεν ανήκω στη γενιά της ΔΑΠ που αναφέρθηκε ο κ. Παφίλης, οφείλω να απαντήσω στην αναφορά του για τη ΔΑΠ και το φοιτητικό κίνημα.
Ισχυρίσθηκε ο κ. Παφίλης ότι όταν ήταν αυτοί κυρίαρχοι στα Πανεπιστήμια και είχαν 40% “η νεολαία και τα πανεπιστήμια συγκρούονταν ιδεολογικά για ιδέες”, ενώ τώρα που κυριαρχείτε εσείς (ΝΔ δηλαδή), κυριαρχούν άλλα πράγματα. Τα πάρτυ της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ δηλαδή, και ενοχλήθηκε για χυδαία αντιπαράθεση μέσω αφισετών με σεξιστικό περιεχόμενο.
Χυδαία αντιπαράθεση είναι η πρόσκληση σε ένα πάρτυ ; Τα ΚΝΕιτόπουλα δεν έκαναν πάρτυ, ή έβαζαν στις προσκλήσεις το σφυροδρέπανο, ή τη γιαγιά τους από το θωρηκτό Ποτέμκιν ;
Πουλούσαν θέματα, είπε ο κ. Παφίλης, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ. Του το είπαν οι πανεπιστημιακοί είπε.
Οφείλω να απαντήσω στον κ. Παφίλη προσπαθώντας να εκπροσωπήσω μια γενιά συναγωνιστών μου αλλά και των παλιών ιδεολογικών μου αντιπάλων, που όταν με βλέπουν στο δρόμο ή όπου αλλού με χαιρετούν με σεβασμό, γιατί ούτε λευκή σάρκα πουλούσαμε, ούτε μπόμπες ποτά, ούτε θέματα, ούτε νταβατζηλίκια.
Να θυμίσω στον κ. Παφίλη του ΚΚΕ-ΠΣΚ ότι όταν η ΠΣΚ είχε το 40% στους φοιτητικούς συλλόγους και στο φοιτητικό κίνημα όχι μόνο δεν συγκρούονταν ιδεολογικά για ιδέες, αλλά είχαν μετατρέψει τα ΑΕΙ, τους Φοιτ. Συλλόγους και τις γενικές συνελεύσεις, σε χώρους ασφυκτικού ελέγχου, όπου με σταλινικές μεθόδους, βία σωματική, ψυχολογική και αποκλεισμούς επέβαλαν τους στόχους τους.
Και όχι μόνο απέναντι στην όντως αδύναμη ΔΑΠ μέχρι το 1981, αλλά απέναντι σε όποιον είχε αντίθετη φωνή, αριστεριστή, αναρχικό και ρεβιζιονιστή. Μαζί με την ΠΑΣΠ είχαν εγκαθιδρύσει μια ιδιότυπη δικτατορία σοβιετικού τύπου την εποχή των σταλινικών διώξεων, όπου το μέλλον των διαφωνούντων ήταν η εκτέλεση και τα Γκουλάγκ.
Να θυμηθούμε τα ΚΝΑΤ, το Χημείο, τα τάγματα των οικοδόμων που έρχονταν για ενίσχυση στα ΑΕΙ; Ο πακτωλός των χρημάτων, από τις επιχειρήσεις του ΚΚΕ, και η διαπλοκή τους με το αριστεροκρατούμενο καθηγητικό κατεστημένο, που αναπαραγόταν με την ανοχή και υποστήριξη του ΚΚΕ, ο πλήρης έλεγχος των ΑΕΙ, η προσωπική τρομοκρατία, η βία, η εξαγορά και κοινωνική απομόνωση των αντιπάλων είναι λίγα από τα μέσα που χρησιμοποίησε το ΚΚΕ-ΠΣΚ στα πανεπιστήμια.
Μέχρι που ο κοιμώμενος γίγαντας, η ελληνική νεολαία άρχισε το 1981 να ξυπνά μετά από μια εκλογική ήττα, οι συσχετισμοί άρχιζαν να αλλάζουν και η δημοκρατία άρχιζε δειλά να επιστρέφει. Καταλυτικός ο ρόλος της τότε ηγεσίας της ΟΝΝΕΔ-ΝΔ και του φοιτητικού-σπουδαστικού τμήματος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Δεν περνούσε μέρα τότε που δεν είχαμε επεισόδια και βιοπραγίες σε βάρος μελών της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ σε όλη την Ελλάδα, όταν η ΔΑΠ άρχιζε να σηκώνει κεφάλι στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και η ΟΝΝΕΔ σε όλη την Ελλάδα.
Και όταν η ΟΝΝΕΔ-ΔΑΠ μίλησαν με τη γλώσσα του μυαλού, της οργάνωσης αλλά και των μπράτσων για την αυτοπροστασία μας, τα πρασινοκόκκινα σταλινικά ανθρωπάκια άρχισαν να εξαφανίζονται, τα ποσοστά τους να μειώνονται, οι συσχετισμοί να αλλάζουν.
Το δικαίωμα μας να μιλάμε ελεύθερα στο χώρο των σπουδών μας, δεν μας το χάρισε κανένας Παφίλης, κανένα ΚΚΕ, καμμία ΠΣΚ. Το κερδίσαμε με αγώνες, κόστος, στοχοποίηση, δημιουργία εθνικού πατριωτικού κινήματος στο φοιτητικό-σπουδαστικό και νεολαιίστικο χώρο. Σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, χωριά, χτήματα και εργοστάσια.
Τότε πήγαμε και στου Μακρυγιάννη και στο Γράμμο-Βίτσι, όχι για να ξυπνήσουμε εμφυλιοπολεμικές μνήμες, αλλά για να αποσπάσουμε “τα άγια (από) τοις κυσί”, και να τους θυμίσουμε ότι είμαστε και εμείς εδώ, και θα παραμείνουμε. Τότε πρωτοπορήσαμε για ελευθερίες στη μειονότητα στη Β. Ήπειρο.
Τότε σπάσαμε το άβατο των Πανεπιστημιακών χώρων κι επιβάλαμε την παρουσία μας.
Όσο για τις σεξιστικές λέει ο Παφίλης, αφισέτες της ΔΑΠ για κοινωνικές εκδηλώσεις, με καλλίγραμμες κοπέλες, που μετά το 1990 εμφανίσθηκαν είναι τόσο αρνητικές, και όχι οι εξορμήσεις των μπριγιάδων της ΚΝΕ στην Νικαράγουα για συγκομιδή καφέ, ή η ελευθεριότητα ανάμεσα τους που προήγαγε τη συντροφικότητα, το κομματικό καθήκον και την κομμουνιστική ενδυνάμωση των συντρόφων. Σεμνοτυφία της συντροφικής "παρτούζας" αλλά με κλειστές κουρτίνες, λέγεται το σύνδρομο αυτό.
Οι αφίσες της ΔΑΠ του 2000-2020 ενόχλησαν την ΠΣΚ-ΚΚΕ, ή το γεγονός ότι οι φοιτητές τους γύρισαν την πλάτη ;
Όντας σήμερα πατέρας φοιτητών και αποφοίτων, ομολογώ ότι τα δικά μου κριτήρια είναι διαφορετικά από αυτά των σύγχρονων παιδιών και της σημερινής ΔΑΠ, αλλά δεν κλείνω τα μάτια στην εποχή.
Αλλά όταν όλη μέρα βομβαρδίζεσαι από παρόμοια μηνύματα σε όλη σου τη καθημερινότητα, οι αφίσες της ΔΑΠ ενόχλησαν τον σταλινικό νεοσυντηρητισμό των τελευταίων κομμουνιστών στον πλανήτη;
Πουλούσε, λέει, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ θέματα εξετάσεων.
Μα οι καθηγητές βάζουν τα θέματα στις εξετάσεις όπου το ΚΚΕ έχει υψηλά ποσοστά. Γιατί δεν ζητάνε ευθύνες από αυτούς; Η ΔΑΠ έβαζε τα θέματα ;
Έμπλεξε ο κ. Παφίλης τα θέματα προηγουμένων εξετάσεων που μοίραζε δωρεάν σε φωτοτυπίες η ΔΑΠ για να βοηθήσει τους φοιτητές. Και καλά έκανε. Γιατί είναι παράταξη φοιτητών κι όχι κομματικό παράρτημα.
Οι τακτικές του Παφίλη και του ΚΚΕ-ΠΣΚ δημιούργησαν και γιγάντωσαν
• Την παράνομη και αντιδημοκρατική λειτουργία των φοιτητικών συλλόγων
• Την διάλυση του ΚΣ της ΕΦΕΕ όταν έγιναν μειοψηφία
• Την κατάργηση των πανσπουδαστικών συνεδρίων
• Την εκ των έσω κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου
• Τους Γκαουλάϊτερ των πανεπιστημίων
• Την αύξηση της απήχησης των αριστερίστικων γκρομπούσκουλων
• Τος καπελωμένους εορτασμούς του Πολυτεχνείου
• Την μετατροπή των ΑΕΙ σε κέντρα διακίνησης ναρκωτικών και λαθραίων
• Την υποβάθμιση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με καταλήψεις, λεηλασίες, καταπατήσεις κάθε νομιμότητας, και σεβασμού σε διδάσκοντες και διδασκόμενους.
Οι ευθύνες της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και της ΝΔ είναι γιατί δεν μπόρεσαν ή δεν τόλμησαν να μετατρέψουν τους ευνοϊκούς εκλογικούς συσχετισμούς της ΔΑΠ, σε όρους πολιτικής και ιδεολογικής επικυριαρχίας στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, αλλά κάποιοι αρκέστηκαν σε προσωπικές εξαργυρώσεις.
Αλλά αυτό είναι μια άλλη υπόθεση για την οποία θα επανέλθω.
Αιώνιος Φοιτητής