Ο πρωτοφανής αριθμός θανάτων (εν καιρώ ειρήνης και εν μέσω πανδημίας) καταδεικνύεται από τη μεγαλύτερη μείωση που υπέστη ο πληθυσμός της Ελλάδας το 2020, στους μεγαλύτερους ρυθμούς που έχει καταγράψει η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) από το 1932!
Αυτό ωστόσο, προφανώς δεν λέει τίποτα στην υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Δόμνα Μιχαηλίδου, όπως και το ότι:
- ποτέ στο παρελθόν δεν έχει καταγραφεί μείωση του πληθυσμού κατά 46.000 άτομα,
- οι 132.000 θάνατοι του 2020 συνιστούν τη χειρότερη επίδοση που έχει καταγραφεί ποτέ στα ληξιαρχεία της ελληνικής επικράτειας,
- οι περίπου 85.600 γεννήσεις αποτελούν «ισοφάριση» του προηγούμενου αρνητικού ρεκόρ που σημειώθηκε το 2019,
- το 2020 συμπληρώθηκαν 10 διαδοχικά έτη με το ισοζύγιο γεννήσεων – θανάτων να είναι αρνητικό και
- το αρνητικό ισοζύγιο της τάξεως των 44.000-45.000 ανθρώπων σε ετήσια βάση, σημαίνει ότι «σβήνεται» ο πληθυσμός μιας μεγάλης ελληνικής πόλης,
Μάλλον όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για την υφυπουργό. Γι’ αυτό και πανηγυρίζει για τον «ένα χρόνο του επιδόματος γέννησης» και λέει, την ώρα που τα παραπάνω στοιχεία είναι αμείλικτα:
«Η θέσπιση για πρώτη φορά του επιδόματος γέννησης συνιστά το θεμέλιο μιας σύγχρονης δημογραφικής πολιτικής που πλέον ασκείται από την Κυβέρνηση αυτή στοχευμένα και υπεύθυνα… Η ανάπτυξη μίας χώρας είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη δημογραφική ισορροπία. Η χορήγηση του επιδόματος γέννησης, ήταν το πρώτο βήμα για την αντιστροφή της αρνητικής δημογραφικής τάσης».