Από τη δεκαετία του 1990 υπάρχει ένα «σύστημα», ένα πολιτικό – οικονομικό – δημοσιογραφικό σύμπλεγμα συμφερόντων, το οποίο θεωρεί ότι διαφεντεύει τον τόπο. Οι πρωθιερείς αυτού του συστήματος θεωρούν τους εαυτούς τους μόνιμους ..
ενοικιαστές της εξουσίας.Ο πρωταγωνιστής της σύντομης ιστορίας που ήδη διαβάζετε είναι… εξέχουσα προσωπικότητα του συγκεκριμένου συστήματος, μεγαλοδημοσιογράφος και μεγαλοπαράγοντας του δημόσιου βίου, λομπίστας και διαχρονικός συνομιλητής πρωθυπουργών και κορυφαίων επιχειρηματιών, «παίκτης» πίσω από τις κλειστές πόρτες της διπλωματίας στην Αθήνα, ακόμη και στην Ουάσιγκτον.
Δεν ανήκει – προφανώς – στην αντιπολίτευση. «Αγαπά» από παλιά την οικογένεια Μητσοτάκη, είναι προνομιακός – λένε – συνομιλητής του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη και φυσικά της Ντόρας, φιλοδοξούσε ακόμη να είχε και κεντρικό ρόλο στο Μέγαρο Μαξίμου (αλλά δεν ήταν διαθέσιμη η θέση και ο ρόλος που είχε βάλει στο μάτι) και ενίοτε εμφανίζεται ως εκπρόσωπος ξενικών συμφερόντων.
Για κάποιον λόγο ο μεγαλοδημοσιογράφος της ιστορίας μας θεωρεί ότι μπορεί να συμμετέχει τόσο σε κρίσιμες επιλογές της σημερινής διακυβέρνησης, όσο και στην χάραξη της πορείας της χώρας. Παρακολουθώντας κανείς την πορεία του θα αντιληφθεί την ιδιαίτερη αδυναμία που έχει δείξει στο «αναπτυξιακό» μοντέλο της Τουρκίας, την προτίμησή του στον Ερντογάν και την απόλυτη ταύτισή – ευθυγράμμιση με το ΕΛΙΑΜΕΠ. Μιας και βρισκόμαστε σε συγκυρία διεξαγωγής διερευνητικών επαφών ο ρόλος του, λένε, είναι καθοριστικός. Λένε ακόμη ότι λύνει και δένει σε τομείς όπως η Εξωτερική πολιτική, ακόμη και ο τομέας της Ασφάλειας.
Μόνο που τελευταία έχει υιοθετήσει και χρησιμοποιήσει μία ανορθόδοξη… μεθοδολογία, που δεν συμβιβάζεται με τη σχολή δημοσιογραφίας που πρεσβεύει, ούτε με το background της ελίτ που εκπροσωπεί.
Τι κάνει λοιπόν; Εκπροσωπώντας συγκεκριμένα συμφέροντα είτε καταφεύγει σε μεθόδους δολιοφθοράς τους κυβερνητικού έργου, είτε σε ύπουλα χτυπήματα στο παρασκήνιο κατά συγκεκριμένων παραγόντων της σημερινής κυβέρνησης, της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Τα παραπάνω δεν τα κάνει από… αγνό δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, ούτε στο πλαίσιο της ερευνητικής δημοσιογραφίας.
Ο πρωταγωνιστής μας απαιτεί να έχει λόγο στην εξωτερική πολιτική της χώρας, στο επιχειρηματικό stratego, ακόμη και στην επιλογή προσώπων στο πλαίσιο της συγκρότησης του συστήματος διακυβέρνησης. Προωθεί συγκεκριμένα συμφέροντα και όταν κυβερνητικοί παράγοντες δεν ευθυγραμμίζονται με τους στόχους του ή τις επιθυμίες του, είτε του ιδίου, είτε τον ανώτερων «ιερατείων» πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, ντόπιων και υπερεθνικών, τότε αρχίζει τις επιθέσεις, είτε ανοιχτά, είτε στο παρασκήνιο, υπονομεύει, διατάσσει δημοσιογραφικές «έρευνες» και «ροκανίζει» τις καρέκλες τους στο παρασκήνιο με αντικειμενικό σκοπό να μείνει ο δρόμος ανοιχτός και τα… σκυλιά «δεμένα», αν όχι εξαφανισμένα.
Διατυπώνει συγκεκριμένες απαιτήσεις έναντι της κυβέρνησης και όταν δεν γίνονται οι δουλειές του καταφεύγει στον πολιτικό και δημοσιογραφικό «εκβιασμό». Μην πάει ο νους σας στο κακό, δεν μιλάμε για εκβιασμό ή για δοσοληψίες του… 1.000.000 ευρώ που είχε δώσει κάποτε επιχειρηματίας για να τον ξελασπώσουν και τελικά και το εκατομμύριο χάθηκε και ο επιχειρηματίας καταδικάστηκε, αφού ο λομπίστας δεν είχε καταφέρει να μεσολαβήσει αποτελεσματικά στην κυβέρνηση ώστε να σωθεί ο πασίγνωστος και άλλοτε πανίσχυρος επιχειρηματίας.
Η παρούσα συγκυρία, ωστόσο, εμπεριέχει ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε ανατροπές στη σχέση του συγκεκριμένου μεγαλοδημοσιογράφου ακόμη και με τον ίδιο τον πρωθυπουργό – με τον οποίο συνομιλεί τακτικά -, ακόμη και με τα ξένα κέντρα με το οποία συνδέεται παραδοσιακά.
Αν και η σχέση του με τους Αμερικανούς είναι στενότατη εδώ και δεκαετίες, σήμερα προωθεί με εξόφθαλμο τρόπο τα γαλλικά συμφέρονται και προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ των Αμερικανών πατρώνων του, της επιθυμίας του Μητσοτάκη να «παίξει» με τα αμερικανικά συμφέροντα (ΚΑΙ στον τομέα της Άμυνας, παρά την γενική ατμόσφαιρα του «Ελλάς – Γαλλία- Συμμαχία») και των απαιτήσεων των Γάλλων φίλων του. Ναι, μπορούμε να το γράψουμε με βεβαιότητα ότι ο πρωταγωνιστής μας έχει γίνει πλασιέ γαλλικών συμφερόντων. Δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά είναι παράδοξο. Στην συνολική προσπάθεια που καταβάλει να φέρει εις πέρας την αποστολή «πελεκάει» με τσαπατσούλικο τρόπο όλους όσοι στέκονται εμπόδιο και «καίει» μαζί με τα ξερά και τα χλωρά.
Η δραστηριότητά του έχει ενοχλήσει τους πολιτικούς του φίλους στο Μέγαρο Μαξίμου (δεν αναφερόμαστε στους φίλους που έχει στην κυβέρνηση και οι οποίοι εκτελούν πιστά τις εντολές του) και έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον των Αμερικανών (με το σύστημα Μπάιντεν αισθάνεται πολύ ισχυρός) που παρακολουθούν έκπληκτοι το… ξεστράτισμα του δικού τους παιδιού.
Δεν θα αργήσει – λένε οι γνωρίζοντες – το ιδιαίτερο ενδιαφέρον των Αμερικανών, τόσο στην Πρεσβεία, όσο και πέρα από τον Ατλαντικό, να μετατραπεί σε οργή και τότε όσα κάνει ο μεγαλοδημοσιογράφος θα γυρίσουν μπούμερανγκ για τον ίδιο.
Μείνετε συντονισμένοι…