Του αντιστράτηγου ε.α. Παναγιώτη Γκαρτζονίκα
ΠΗΓΗ: SLpress
Είναι παράδοξο το γεγονός πως ένα τόσο σοβαρό θέμα αντιμετωπίζεται στο δημόσιο λόγο με διθυραμβικά κυρίως σχόλια, χωρίς ανάλυση, ενώ από τα πολιτικά κόμματα και την Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής παρατηρείται σιωπή, που σημαίνει ομοφωνία ή αδιαφορία. Όπως είναι φυσικό, δεν έχει δημοσιευθεί η αιτιολόγηση αυτής της αλλαγής και σε ποια επιχειρησιακή απαίτηση απαντά.
Στα ΜΜΕ εμφανίζεται ότι η αλλαγή γίνεται κατά τα πρότυπα των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ και ότι η νέα διάρθρωση θα είναι πιο αποτελεσματική και ταχύτερη στην ανάπτυξη των ειδικών δυνάμεων. Ας δούμε, όμως, εν συντομία τι κάνουν οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ και τι συνεπάγεται η νέα δομή για τα ελληνικά δεδομένα. Ας ξεκινήσουμε από την ορολογία διότι οι λέξεις και οι όροι έχουν τη σημασία τους και στο στρατιωτικό πεδίο υπάρχει τυποποίηση της ορολογίας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, ώστε οι χώρες μεταξύ τους να μιλάνε την ίδια γλώσσα.
Ο όρος “ειδικός πόλεμος” ανάγεται στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου και έκανε την αρχική του εμφάνιση το 1956, όταν το Κέντρο Ψυχολογικού Πολέμου του αμερικανικού στρατού μετονομάσθηκε σε Κέντρο Ειδικού Πολέμου για να περιλάβει και τις ειδικές επιχειρήσεις. Αργότερα ο όρος επεκτάθηκε και στην καταστολή εξεγέρσεων, συμπεριλαμβάνοντας τη σταθεροποίηση και αποσταθεροποίηση πολιτικών καθεστώτων.
Ο Αμερικανός υπουργός Στρατιωτικών Elvis Stahr συνόψισε το 1962 τον ειδικό πόλεμο «ως τον όρο που χρησιμοποιεί ο στρατός για να συμπεριλάβει όλα τα στρατιωτικά και παραστρατιωτικά μέτρα και δραστηριότητες που σχετίζονται με ανορθόδοξο πόλεμο, καταστολή εξεγέρσεων και ψυχολογικό πόλεμο».
Ο όρος “ειδικός πόλεμος” στον αμερικανικό στρατό, αν και παρέμεινε σε χρήση στην ονομασία του Κέντρου Εκπαιδεύσεως των Ειδικών Δυνάμεων μέχρι σήμερα, εντούτοις περιέπεσε σε αχρησία ειδικά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ