Μετά τις δωρεάν υπερωρίες και τα… εκδρομικά 3ήμερα Χατζηδάκη, συζητείται και το «πάγωμα» του βασικού μισθού.
Ήδη οι εργοδοτικές ενώσεις, ακόμη και αυτές των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ-Έμποροι) που θα έπρεπε να επιδιώκουν μεγαλύτερο διαθέσιμο εισόδημα προκειμένου να αυξήσουν τις (αποκλειστικά εγχώριες) πωλήσεις τους, δυστροπούν στην πιθανότητα αναπροσαρμογής του βασικού-εισαγωγικού μισθού. Αμοιβή που μένει «παγωμένη» από τον Φεβρουάριο του 2019, ενώ υπολείπεται πάνω από 100 ευρώ εν σχέσει με τον μισθό που οι κοινωνικοί εταίροι είχαν συνομολογήσει πριν 10 χρόνια (751 €). Δηλαδή από τον Ιούνιο του 2011 και ενώ η χώρα είχε μπει στα μνημόνια. Λίγα χρόνια μετά η ΓΣΕΕ έχασε το δικαίωμα να διαπραγματεύεται τον κατώτατο μισθό με τις εργοδοτικές ενώσεις).
Έμποροι με… φτωχούς πελάτες
Ακόμη και οι εμπορικές επιχείρησης τώρα προβάλλουν ζητήματα επιβίωσης και καλούν την κυβέρνηση να μην προχωρήσει σε, έστω μικρές, αυξήσεις. Καίτοι ο δικός τους τζίρος εξαρτάται από το διαθέσιμο εισόδημα (και των ίδιων των μισθωτών). Δηλαδή οι έμπορο, για να «κρατήσουν» τις επιχειρήσεις τους ανοικτές, επιλέγουν να έχουν… φτωχούς πελάτες.
Η μόνη, κάπως αισιόδοξη, νότα αναφορικά με την εργοδοτική στάση, έρχεται από το ΙΟΒΕ, το Ινστιτούτο των επιχειρήσεων, που υποδεικνύει όμως τον… ΟΑΕΔ να δώσει τις αυξήσεις. Ουσιαστικά δηλαδή θυμίζει την «αυξήσει» του 1,19% στις αρχές του έτους η οποία όμως προήλθε από τη μείωση κατά τρεις (3) ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες των εισφορών υπέρ ανεργίας (σ.σ. τα υπόλοιπα ποσοστά πήγαν υπέρ των επιχειρήσεων).
Κατά συνέπεια και με τον βασικό μισθό η κυβέρνηση, που διατηρεί το προνόμιο να διατιμά την εργατική δύναμη και να της «κόβει» τον μισθό της αρεσκείας της, διατηρεί την ίδια τακτική που αποτυπώνεται στο εργασιακό νομοσχέδιο. Για μια προσαύξηση20% που τώρα υπάρχει στην υπερεργασία (ουσιαστικά από την 41η ώρα μέχρι και την 48η την εβδομάδα), δίνει την δυνατότητα στον Διευθυντή Προσωπικού να διαμορφώνει το ημερήσιο και εβδομαδιαίο ωράριο με βάσει τις παραγωγικές ανάγκες, δηλαδή αποκλειστικά για τα συμφέροντα της μιας πλευράς. Χωρίς αντιπαροχές ή πρόσθετο κόστος για την επιχείρηση…
Ωστόσο, οι σημαντικές αντιδράσεις στο υπό κατάθεση εργασιακό νομοσχέδια έχει προκαλέσει σκεπτικισμό μέσα στην κυβέρνηση, η οποία εξετάζει την δυνατότητα αναπροσαρμογής κατά περίπου2% από τον προσεχή Σεπτέμβριο, κάτι που σε ετησία βάση μεταφράζεται σε «αύξηση» 0,67% και ονομαστική αύξηση 0,58 ευρώ στο ημερομίσθιο…
Επένδυση στην… φτηνό εργασία
Η κυβέρνηση, πέραν της φρασεολογίας της οποίας μετέρχεται, είναι προφανώς θορυβημένη από τις αντοχές της ελληνικής οικονομία την «επομένη της πάνδημους», την απουσία επενδύσεων, την αδυναμία των τραπεζών (με προβληματικούς ισολογισμούς και αναιμικά εποπτικά κεφάλαια), να δανειοδοτήσουν την πραγματική οικονομία, αλλά και τις προειδοποιήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για πολλές πτωχεύσεις στον (ευρωπαϊκό) Νότο.
Έτσι, μεταφέρει το κόστος στήριξης των θέσεων εργασίας στην χαμηλή και μέσης εξειδίκευσης αγοραστική δύναμη. Αφενός με την 10ωρη εργασία και τις αναιτιολόγητες απολύσεις χωρίς την δυνατότητα επαναπρόσληψης των παρανόμως (με δικαστική απόφαση) απολυθέντων εργαζομένων και αφετέρου με την διατήρηση των αμοιβών σε επίπεδα φτώχειας. Να σημειωθεί ότι το 60% του ενδιάμεσου μισθού που αποτελεί το όριο της σχετική φτώχειας, διαμορφώνεται στα 758 ευρώ σύμφωνα με το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ. Ενώ στη χώρα μας πάνω από 658.000 άτομα αμείβονται με 400 € μεικτά το μήνα (μερική απασχόληση, διαλείπουσα εργασία).
Χρηστος Μεγας-https://www.ieidiseis.gr