Εξαιρουμένης της Ελλάδος, της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Ιταλίας και κάποιων ανατολικοευρωπαϊκών κρατών, η πλειονότητα τέτοιων χωρών βρίσκεται στην ασιατική ήπειρο, υπό το ζυγό αυταρχικών καθεστώτων.
Την ώρα που στη Γαλλία κλιμακώνονται οι κινητοποιήσεις κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού για τους εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, σε άλλες χώρες δεν υπάρχει ουσιαστική αντίδραση και κατ’ επέκτασιν καμία επιλογή. Άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα, έχουν περιορίσει την πρόσβαση σε συγκεκριμένους χώρους «μόνο για άνοσους» και άρα οι χώροι αυτοί είναι διαθέσιμοι μόνο σε πλήρως εμβολιασμένους ανθρώπους.
Ανά χώρα υπάρχουν διαφορετικοί κανόνες εις ό,τι αφορά τον εμβολιασμό κατά του COVID-19. Από τη μία πλευρά, υπάρχουν κράτη που αποφάσισαν να καταστήσουν υποχρεωτικό τον εμβολιασμό για διάφορες επαγγελματικές ομάδες, ενώ από την άλλη, υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις χώρες που έχουν επιβάλει γενικό εμβολιασμό κατά του SARS-CoV-2 για ολόκληρο τον πληθυσμό.
Επιπλέον, υπάρχουν κράτη των οποίων οι κυβερνήσεις ενεργούν μέσω ενός εμμέσου υποχρεωτικού εμβολιασμού, αυστηροποιώντας τους κανόνες για την καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Μια επισκόπηση.
Υποχρεωτικός εμβολιασμός για ορισμένες επαγγελματικές ομάδες
Στη Γαλλία όλοι οι εργαζόμενοι σε νοσοκομεία, γηροκομεία ή γηροκομεία πρέπει να εμβολιαστούν μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου. Αυτό ισχύει και για τους πυροσβέστες. Σε περίπτωση μη εμβολιασμού, επαπειλείται πρακτικά η μη καταβολή των μισθών ή και η απαγόρευση εργασίας. Η επέκταση τέτοιων διατάξεων και στον τομέα της εστίασης είναι επίσης υπό συζήτηση.
Στο Μοντελιμάρ της Γαλλίας, εκατοντάδες εργαζόμενοι ξεκίνησαν επ’ αόριστον απεργία μπροστά από το νοσοκομείο τους στις 23 Ιουλίου κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού για το νοσηλευτικό προσωπικό. Η διαμαρτυρία διοργανώνεται από το συνδικάτο CGT-GHPP. Εν τω μεταξύ, υπάρχουν μαζικές διαμαρτυρίες.
Στην Ελλάδα, ως γνωστόν, όλοι οι εργαζόμενοι στα γηροκομεία πρέπει να εμβολιαστούν μέχρι τα μέσα Αυγούστου και όλοι οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας από την 1η Σεπτεμβρίου.
Στην Ιταλία οι γιατροί και το ιατρικό προσωπικό χρειάστηκε να εμβολιαστούν από τις 25 Μαΐου. Αυτό περιλαμβάνει επίσης τους φαρμακοποιούς, τους ψυχολόγους, τους κτηνιάτρους και τους εργαζομένους στον ιατρικό και νοσηλευτικό τομέα. Περίπου 300 άτομα έχουν προσφύγει στη δικαιοσύνη εναντίον αυτού του μέτρου.
Στη Ρωσία και ειδικά στη Μόσχα, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός για το σύνολο του τομέα των υπηρεσιών διατάχθηκε στις 16 Ιουνίου. Παρόμοια επιβλήθηκαν στην Αγία Πετρούπολη και σε άλλες περιοχές.
Στη Λετονία οι τα επαγγελματικά στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων πρέπει να εμβολιαστούν πλήρως μέχρι την 1η Αυγούστου, διαφορετικά θα αφεθούν ελεύθεροι.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες εφαρμόζονται μόνο μεμονωμένα καταναγκαστικά μέτρα σε τοπικό επίπεδο. Στο Σαν Φρανσίσκο, οι 30.000 εργαζόμενοι της πόλης θα πρέπει να εμβολιαστούν, εάν όμως τα εμβόλια εγκριθούν πλήρως. Στο Τέξας, ένα νοσοκομείο απέλυσε πάνω από 150 υπαλλήλους επειδή αρνήθηκαν τον εμβολιασμό. Διάφορες νοσοκομειακές ενώσεις ανακοίνωσαν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Ορισμένα πανεπιστήμια δέχονται μόνο εμβολιασμένους φοιτητές για το επόμενο εξάμηνο.
Στην Αγγλία όλο το προσωπικό στα γηροκομεία, συμπεριλαμβανομένης των παρόχων υπηρεσιών, των κομμωτών και των εθελοντών, πρέπει να εμβολιαστεί.
Γενική υποχρέωση εμβολιασμού για όλους άνω των 18 ετών
Στο Τατζικιστάν ο υποχρεωτικός εμβολιασμός θεσπίστηκε με κυβερνητικό διάταγμα, με τις περαιτέρω διατάξεις είναι άγνωστες.
Στο Τουρκμενιστάν, στις 7 Ιουλίου, θεσπίστηκε απαίτηση εμβολιασμού κατά του κορωνοϊού για όλους τους κατοίκους ηλικίας 18 ετών και άνω «χωρίς ιατρική αντένδειξη».
Στο Βατικανό η υποχρέωση εμβολιασμού για όλους τους κατοίκους και τους υπαλλήλους ισχύει από τις 8 Φεβρουαρίου.
Στις Φιλιππίνες ο πρόεδρος Ροντρίγκο Ντουτέρτε δήλωσε στις 22 Ιουνίου: «Μπορείτε να επιλέξετε: Εμβολιαστείτε – ή θα πάτε φυλακή».
Υποχρέωση έμμεσου εμβολιασμού
Στην Ελλάδα, όπως είπαμε, πέραν της άμεσης υποχρέωσης εμβολιασμού για το προσωπικό σε μονάδες φροντίδας και για το ιατρικό προσωπικό, η κυβέρνηση επιβάλλει έμμεσα τον εμβολιασμό, περιορίζοντας την πρόσβαση σε συγκεκριμένους χώρους. Τα εστιατόρια, οι κινηματογράφοι και τα θέατρα που επιλέγουν το μοντέλο «μόνο για άνοσους» επιτρέπεται να αυξήσουν τη χωρητικότητά τους στο 85 τοις εκατό.
Στη Σαουδική Αραβία από τον Αύγουστο, μόνο εμβολιασμένοι άνθρωποι θα έχουν πρόσβαση σε μέσα μαζικής μεταφοράς, κρατικά και ιδιωτικά ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένων των χώρων εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας – και συνεπώς στον χώρο εργασίας.
Στην Κίνα, το Πεκίνο καθορίζει τα ποσοστά εμβολιασμού. Εάν οι δήμοι δεν τα εκπληρώσουν, υπάρχουν προβλήματα. Οι επαρχίες και οι πόλεις χειρίζονται το ζήτημα του εμβολιασμού διαφορετικά. Στο Χαντσένγκ, για παράδειγμα, μόνο εμβολιασμένοι άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε τοπικά και υπεραστικά μέσα μαζικής μεταφοράς, σούπερ μάρκετ, ξενοδοχεία, σχολεία και αρχές. Στην Τιαντζίν, τα μέλη μιας οικογενείας λαμβάνουν κόκκινους αστερίσκους όταν εμβολιάζονται. Επιπλέον, κάθε εκπαιδευτικός, νηπιαγωγός, νοσοκομειακό προσωπικό και κρατικοί υπάλληλοι θα πρέπει να πείσουν τουλάχιστον δύο άτομα στο περιβάλλον τους να εμβολιαστούν. Οι μαθητές θεωρούνται «πρωτοπόροι στον έλεγχο ασθενειών» όταν η οικογένειά τους είναι πλήρως εμβολιασμένη.
Στη Σιγκαπούρη οποιαδήποτε χαλάρωση των μέτρων για τον κοροναϊό ισχύει μόνο για τους εμβολιασμένους ανθρώπους. Για παράδειγμα, ταξίδια, εστιατόρια, γυμναστήρια, συμμετοχή σε εκδηλώσεις όπως εκκλησιαστικές υπηρεσίες.
Στο Πακιστάν, για τις εγχώριες πτήσεις, τα πιστοποιητικά εμβολιασμού είναι υποχρεωτικά από τις 31 Ιουλίου. Στην επαρχία του Μπαλουχιστάν, μόνο εμβολιασμένοι επιτρέπεται να χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς και να εισέρχονται σε γραφεία, εμπορικά κέντρα και πάρκα. Στην επαρχία Σιντ, δεν υπάρχει πλέον μισθός για τους αξιωματούχους που αρνούνται να εμβολιαστούν. Στην επαρχία Πουντζάμπ, οι ανεμβολίαστοι απειλούνται με διακοπή της τηλεφωνικής σύνδεσης.