ΤOY Δρ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΤΝΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ-ΚΑΤΣΑΡΟΥ
ΠΗΓΗ: APOPSEIS
Το άρθρο κατέληγε διατυπώνοντας το ερώτημα κατά πόσον πρέπει να αρχίσει να μας απασχολεί το σενάριο της μονομερούς προσφυγής της Τουρκίας στη Χάγη. Ερώτημα το οποίο θα εξετάσουμε έτι περαιτέρω, και αυτό γιατί η επιμονή της Τουρκίας στην εν λόγω επιστολή στα Ηνωμένα Έθνη δημιουργεί σοβαρές υποψίες. Η αναφορά στο Διεθνές Δικαστήριο στην επιστολή της Τουρκίας έχει ως εξής:
«Επιπλέον, οι κανόνες του διεθνούς δικαίου που διέπουν την παραπομπή διαφορών από κράτη στο Διεθνές Δικαστήριο, συμπεριλαμβανομένης της θεμελιώδους αναγκαιότητας της αμοιβαίας συναίνεσης, είναι σαφείς. Η Ελλάδα, ωστόσο, παραβιάζοντας αυτόν τον κανόνα, προχώρησε μονομερώς στο Διεθνές Δικαστήριο, παρόλο που η Τουρκία και η Ελλάδα δεν είχαν συμμετάσχει σε διμερείς διαπραγματεύσεις για την αντιμετώπισή του εκείνη την εποχή. Το 1978, το Δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν ήταν αρμόδιο να κρίνει την ελληνική αίτηση επί της ουσίας του ερωτήματος, δεδομένης της έλλειψης συναίνεσης και από τις δύο πλευρές. […] Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί σχετικά ότι η Ελλάδα διατηρεί μέχρι σήμερα τις επιφυλάξεις της για την υποχρεωτική αρμοδιότητα του Δικαστηρίου σε θέματα οριοθέτησης των θαλάσσιων συνόρων, του εύρους του εθνικού εναέριου χώρου και της αποστρατικοποίησης των νησιών».
Οι αρμοδιότητες της Χάγης
Καίτοι επισημαίνεται από την Τουρκία ότι η Ελλάδα δεν προτίθεται να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο για το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των νήσων, του εύρους της χωρικής θάλασσας καθώς και του εθνικού εναέριου χώρου, τα οποία σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας η χώρα μας δύναται να επεκτείνει μονομερώς στα 12νμ. Παρά ταύτα υπενθυμίζεται ότι «Δυστυχώς στο παρελθόν η Ελλάδα, κατά τις λεγόμενες διερευνητικές συνομιλίες, δέχθηκε να συζητήσει με την Τουρκία τον τρόπο ασκήσεως του (μονομερούς) δικαιώματος [καθορισμού του εύρους της χωρικής θάλασσας]» όπως επιβεβαιώνει ο αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και υφυπουργός Παιδείας Άγγελος Συρίγος. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ