Ορισμένα από τα σχόλια που συνοδεύουν την είδηση είναι πραγματικά εμετικά,
αφού είναι σαν να βρήκαν κάποιοι την ευκαιρία να βγάλουν όση χολή είχαν εναποθηκεύσει από τα χρόνια που μεσουρανούσε ο βετεράνος αμυντικός του Ολυμπιακού. Ένας άνθρωπος, που σε τελική ανάλυση, πλέον πληρώνει το λογαριασμό για τα όποια λάθη του.Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, το να δουλεύεις ως διανομέας δεν είναι ντροπή. Δυστυχώς, το κάνουν ειδικά την τελευταία δεκαετία, χιλιάδες συνάνθρωποι μας, για να συμπληρώσουν το εισόδημα τους και να επιβιώσουν. Άνθρωποι που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σε επιστήμες και γράμματα, με πτυχία και μεταπτυχιακά καβαλάνε από το πρωί ένα μηχανάκι και ρίχνονται στους δρόμους μέχρι τα μεσάνυχτα με όλες τις καιρικές συνθήκες.
Ντροπή είναι να έχεις αφιερώσει τη ζωή σου σε κάτι που αγαπάς και οι συνθήκες να μην σου επιτρέπουν να ασχοληθείς με αυτό.
Το σαθρό πολιτικό σύστημα εκμεταλλεύτηκε τον Γιώργο Ανατολάκη, όπως έχει συμβεί με πάρα πολλούς κορυφαίους αθλητές στο παρελθόν, επενδύοντας στη δημοσιότητα που που απολάμβανε και εκθέτοντας τον επί της ουσίας. Ποιος θα ξεχάσει τις επικές του ομιλίες στο ελληνικό κοινοβούλιο, όπου αδυνατούσε να διαβάσει χωρίς να συλλαβίσει... Ο Ανατολάκης, που αντικειμενικά δεν έπρεπε να έχει περάσει ούτε απ' έξω από τη Βουλή, όχι επειδή δεν ήξερε να διαβάζει, αλλά γιατί ήταν σαφές ότι δεν είχε την παραμικρή πολιτική ανησυχία και κανένα υπόβαθρο, αποβλήθηκε το ίδιο βίαια από το πολιτικό σύστημα όσο βίαια εισήλθε σε αυτό.
Γιατί να ασχοληθεί κανείς με τον Ανατολάκη λοιπόν; Διότι όπως δεν είχε να πει τίποτα απολύτως ως βουλευτής, έχει πάρα πολλά πιθανώς να πει για όλο αυτό που βιώνει, σε ανθρώπους για τους οποίους αποτέλεσε και αποτελεί είδωλο. Είναι σκόπιμο να βγει να μιλήσει δημόσια και με ειλικρίνεια αν έχει συνειδητοποιήσει τα λάθη του, λάθη που δυστυχώς δεν επηρεάζουν μόνο τον ίδιο αλλά και τα παιδιά του, τα οποία σίγουρα δεν φταίνε σε τίποτα για όλο αυτό που πιθανώς τους συμβαίνει.
Ο Γιώργος Ανατολάκης δεν είναι για λύπηση που βγάζει τίμια το ψωμί του, ωστόσο είναι για λύπηση τόσες ομάδες στην Αττική, που δεν δίνουν σε έναν άνθρωπο με την εμπειρία του, την ευκαιρία να δουλέψει κάνοντας κάτι στο οποίο είχε αφιερώσει τη ζωή του, το ποδόσφαιρο.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, το πάθημα του Γιώργου Ανατολάκη μπορεί να γίνει μάθημα για τα νέα παιδιά, που μέσω του αθλητισμού αποκτούν φήμη και χρήματα, τα οποία πιστεύουν ότι δεν θα τελειώσουν ποτέ...
https://www.sdna.gr/