Γράφει ο Alias Heisenberg
Είναι νέος, ωραίος, πετυχημένος και κάθε πρωί ένα τσούρμο με μεσίτριες των νοτίων προαστείων τιτιβάζουν στα αυτιά του στη προσπάθειά τους να αποκτήσουν πρόσβαση στις οικοδομές που κατασκευάζει η εταιρία του.
Βρισκόμαστε στον Οκτώβριο του 2021, είναι μία Δευτέρα που ο ήλιος λάμπει και παρά το παγκόσμιο χρέος των 300 τρις ευρώ με την αντιστοιχία σε χρυσό να βρίσκεται στα 15 τρις ευρώ, οι (Ελληνες) ιδιοκτήτες του νέου πλούτου πιστεύουν ότι θα είναι πλούσιοι για πάντα. Έτσι πίστευαν και οι Κινέζοι αντίστοιχοι. Ωσπου ένα σκηνικό ιδανικό για το νέο σήριαλ του Netflix έχει στηθεί ήδη. Δεν είναι άλλο από τις Κινέζικες πόλεις-φάντασμα…To αφιέρωμα του businessinsider θα μπορούσε να παραπαίμπει σε στιγμιότυπα από την ελληνική έκδοση της αθηναικής Ριβιέρα.
Εάν οδηγείτε μία ή δύο ώρες έξω από τη Σαγκάη ή το Πεκίνο, θα βρείτε κάτι περίεργο. Οι πόλεις είναι ακόμα ψηλές και είναι ακόμα μοντέρνες. Είναι επίσης, σε γενικές γραμμές, σε καλή κατάσταση. Αλλά σε αντίθεση με τους πολυσύχναστους, ομολόγους τους στην κατηγορία 1 της πόλης, είναι βασικά άδειοι.
Αυτές είναι οι πόλεις -φαντάσματα της Κίνας.
Η ύπαρξή τους έχει τεκμηριωθεί καλά. Σε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, το “60 Minutes” του CBS παρουσίασε το 2013 ένα ρεπορτάζ από τις πόλεις -φαντάσματα της Κίνας που άνοιξε με τον ανταποκριτή Lesley Stahl σε έναν κύριο δρόμο την ώρα αιχμής με μόλις ένα αυτοκίνητο στο ορατό.
Αλλά καθώς η αγορά ακινήτων της Κίνας έχει βρεθεί στο προσκήνιο της παγκόσμιας συζήτησης με το χρέος της Evergrande να εκτινάζεται στα 300 δισεκατομμυρία δολάρια, έτσι και οι πόλεις-φαντάσματα έχουν γίνει μια ανανεωμένη πηγή ενδιαφέροντος. Ενώ αποτελούν απόδειξη της εξάρτησης της Κίνας από τα ακίνητα ως κινητήρια δύναμη της οικονομικής ανάπτυξης και την πεποίθησή της στον τομέα ως ασφαλή επένδυση, η ακριβής ποσότητα τους είναι δύσκολο να προσδιοριστεί.
Ο Li Gan είναι καθηγητής οικονομικών στο Texas A&M University και διευθυντής του Survey and Research Center for China Household Finance στο Southwestern University of Finance and Economics του Chengdu’s Southwestern. Θεωρείται επίσης ένας από τους κορυφαίους ειδικούς στην αγορά κατοικίας της Κίνας. Όταν τον ρώτησα πόσες πόλεις -φαντάσματα υπήρχαν στην Κίνα, δεν είχε απάντηση.
«Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος ορισμός για την« πόλη -φάντασμα»», είπε. «Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος αριθμός».
Η πιο γνωστή από τις πόλεις -φαντάσματα της Κίνας μπορεί να είναι η Νέα Πόλη Ordos, επίσης γνωστή ως Kangbashi, στην περιοχή της Εσωτερικής Μογγολίας.
Η πόλη προοριζόταν στις αρχές της δεκαετίας του 2000 για να φιλοξενήσει τελικά ένα εκατομμύριο ανθρώπους, αριθμός που αργότερα μειώθηκε σε 300.000. Αλλά από το 2016, μόνο 100.000 άνθρωποι ζούσαν εδώ. Το Kangbashi κατάφερε τελικά να παρασύρει τους κατοίκους αφού η Κίνα μετέφερε μερικά από τα κορυφαία σχολεία της στην πόλη, ανέφερε η Nikkei νωρίτερα φέτος.
Το 2015, ο φωτογράφος Kai Caemmerer ταξίδεψε στην Κίνα για να εξερευνήσει πόλεις -φαντάσματα. Οι φωτογραφίες του δείχνουν ατελείωτες σειρές πολυώροφων κτιρίων με σχεδόν καμία ένδειξη ανθρώπινης ζωής. Είναι φωτογραφίες, στην πραγματικότητα, που ίσως θυμίζουν στους ανθρώπους του μέλλοντος πώς έμοιαζαν οι κλειδωμένες πόλεις σε όλο τον κόσμο κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού.
Αυτές οι μη κατειλημμένες μονάδες αποτελούν σημαντικό μέρος της τεράστιας αγοράς κατοικιών της Κίνας, η οποία είναι διπλάσια από την αγορά κατοικιών των ΗΠΑ και έφτασε τα 52 τρισεκατομμύρια δολάρια σε αξία το 2019. Τα στοιχεία από την πιο πρόσφατα δημοσιευμένη China Household Finance Survey, την οποία διαχειρίζεται η Gan, δείχνουν ότι 21 % των σπιτιών – περίπου 65 εκατομμύρια – ήταν άδεια από το 2017, ανέφερε η Wall Street Journal.
Σε αντίθεση όμως με μέρη των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας, όπου τα αντίστοιχα άδεια σπίτια έχουν πάνω τους τα σημάδια της εγκατάλειψης και της φθοράς τα Κινέζικα είναι διαφορετικά. Δεν εγκαταλείπονται, απλά δεν κατοικούνται.
Πώς κατέληξε η Κίνα με όλα αυτά τα άδεια ακίνητα;
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να καταλάβετε για τις πόλεις -φαντάσματα της Κίνας είναι ότι δεν είναι πόλεις σε ερειπωμένη κατάσταση. Αντ ‘αυτού, είναι γεμάτα νέες κατασκευές που αγοράστηκαν ως επενδύσεις. Είναι επίσης ένα σύμπτωμα της αναντιστοιχίας προσφοράς και ζήτησης.
“Αυτά τα σπίτια είναι άδεια σημαίνει ότι είναι ξεπουλημένα σε επενδυτές και αγοραστές, αλλά δεν τα καταλαμβάνουν ούτε οι ιδιοκτήτες ούτε ο ενοικιαστής”, δήλωσε στο Insider ο Xin Sun, ανώτερος λέκτορας σε επιχειρήσεις της Κίνας και της Ανατολικής Ασίας στο King’s College του Λονδίνου.
Από την πλευρά της προσφοράς, είπε ο Sun, η κυβέρνηση λαμβάνει μεγάλα έσοδα από τις πωλήσεις και από τη μίσθωση γης σε κατασκευαστές κατοικιών. “Αυτό δίνει στην κυβέρνηση πολύ ισχυρό κίνητρο να ενθαρρύνει την ανάπτυξη αντί να την περιορίσει”, είπε.
Κάθε χρόνο, η Κίνα ξεκινά να χτίζει 15 εκατομμύρια νέα σπίτια – πέντε φορές περισσότερα από ό, τι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη μαζί, ανέφερε τον Ιανουάριο ο Economist.
Εκτός από την κυβέρνηση που προωθεί την ανάπτυξη και αυξάνει την προσφορά, υπάρχει το θέμα του ποσοστού αστικοποίησης της Κίνας. Τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας δείχνουν ότι το 61% του πληθυσμού της Κίνας ζούσε σε πόλεις. Αυτό το ποσοστό ήταν μόλις 35,8% μόλις δύο δεκαετίες νωρίτερα.
Ο Gan είπε ότι υπήρχαν ελαττώματα στις μετρήσεις του ποσοστού αστικοποίησης της Κίνας, ένα από τα οποία συνδέεται με αναταξινομημένες περιοχές. Όταν οι αγροτικές περιοχές αναταξινομούνται ως αστικές, οι άνθρωποι σε αυτές τις περιοχές έχουν ήδη σπίτια. Έτσι, ενώ δεν μετακόμισαν ποτέ και δεν θα χρειαστούν ένα νέο μέρος για να ζήσουν, εξακολουθούν να συμβάλλουν στο ποσοστό της αστικοποίησης, είπε.
“Μέρος του προβλήματος είναι ότι η Κίνα υπερεκτίμησε το ποσοστό αστικοποίησής της – πόσοι άνθρωποι θα ήθελαν να μετακινηθούν από αγροτικές σε αστικές περιοχές”, δηλώνει ο καθηγητής Li Gan.
Από την πλευρά της ζήτησης, η γενική ανοδική τάση των τιμών των κατοικιών έχει δημιουργήσει τεράστια ζήτηση για δεύτερο και τρίτο ακίνητο, δηλώνει με τη σειρά του Xin Sun.
“Μέσα σε δύο δεκαετίες, οι τιμές των κατοικιών αυξήθηκαν πολλές φορές σε πολλά μέρη, συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων πόλεων”. Οι περισσότεροι άνθρωποι στην Κίνα δεν έχουν βιώσει μια σημαντική φούσκα ακινήτων όπως αυτή που γνώρισαν οι ΗΠΑ το 2008 ή η Ιαπωνία τη δεκαετία του 1990″.
“Αυτό οδηγεί σε μια ισχυρή λαϊκή πεποίθηση ότι τα ακίνητα είναι ο καλύτερος τρόπος για τη διατήρηση και τη δημιουργία πλούτου”, εξηγεί ο Sun. “Και αυτό διεγείρει τη ζήτηση για αγορά επιπλέον ακινήτων.”
Τα ποσοστά ιδιοκτησίας σπιτιού στην Κίνα είναι υψηλά: Περισσότερο από το 90% των νοικοκυριών είναι ιδιοκτήτες σπιτιού, σύμφωνα με έρευνα του Ιανουαρίου σχετικά με την ιδιοκτησία σπιτιού στην Κίνα από το Εθνικό Κέντρο Πληροφοριών Βιοτεχνολογίας. Πάνω από το 20% των ιδιοκτητών σπιτιού στην Κίνα έχουν περισσότερα από ένα σπίτια. Οι ΗΠΑ, για σύγκριση, έχουν ποσοστό ιδιοκτησίας 65%. Οι εκμεταλλεύσεις ακινήτων αντιπροσωπεύουν επίσης ένα μεγάλο μέγεθος του πλούτου των νοικοκυριών στην Κίνα: το 70% των περιουσιακών στοιχείων των νοικοκυριών-πολύ υψηλότερο από αυτό που θα συναντούσατε στις δυτικές οικονομίες-διατίθεται σε ακίνητα.
Ωστόσο, η ζήτηση για μονάδες – και εδώ εμφανίζεται η αναντιστοιχία – επηρεάστηκε από μια σειρά παραγόντων, δήλωσε ο Bernard Aw, οικονομολόγος που επιβλέπει την Ασία -Ειρηνικό για την Coface. Μεταξύ αυτών των παραγόντων είναι η αυξανόμενη μη προσιτότητα των κατοικιών, η γήρανση του πληθυσμού και η επιβράδυνση της αύξησης του πληθυσμού. Ο Aw επισήμανε την απογραφή της Κίνας το 2020, η οποία κατέγραψε τη βραδύτερη αύξηση του πληθυσμού από τη δεκαετία του 1970.
“Κατασκεύασαν υπερπροσφορά και μετά την πούλησαν”, σημειώνει ο Gan. «Και γι’ αυτό βλέπετε τα άδεια διαμερίσματα ».
Ενώ η κρίση του Evergrande βρίσκεται σε εξέλιξη, η Κίνα έχει τρόπους μετριασμού του κινδύνου – συμπεριλαμβανομένης της διακοπής των πωλήσεων κατοικιών.
Η Evergrande έχει χρέος 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων, καθιστώντας την πιο χρεωμένη εταιρεία στον κόσμο ενώ συνεχίζει να χάνει τις πληρωμές των ομολόγων της.
κουρδιστο πορτοκαλι