17 Οκτ 2021

Η αρένα θρέφει το διαδίκτυο αλλά δεν γεμίζει το καλάθι της νοικοκυράς!

 Και όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό αντιληπτό στα κομματικά στρατόπεδα τόσο πιο ουσιαστική θα γίνει η πολιτική αντιπαράθεση.

Η κατά τον ΣΥΡΙΖΑ λίστα Πέτσα αποτελεί την χειρότερη στοχοποίηση των δημοσιογράφων που έχει γίνει από πολιτικό..

κόμμα το οποίο μάλιστα δεν εντάσσεται στα άκρα, υπήρξε και κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητώντας άλλοθι στην προγραμματική ανεπάρκεια του καταφεύγει για μια φορά ακόμη στο προσφιλές ενίοτε και σε άλλα κόμματα κρεσέντο εναντίον των «κακών» δημοσιογράφων που τα παίρνουν από την κυβέρνηση για να την λιβανίσουν. Γι αυτό το κόμμα της πάλαι ποτέ αριστεράς δεν τα πάει καλά στις δημοσκοπήσεις όπως πιστεύουν στα υπόγεια και τα ανώγεια της Κουμουνδούρου! Τα ΜΜΕ φταίνε και όχι ο κακός του εαυτός!

Για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα. Το να έχει ένα μέσον ενημέρωσης μια συγκεκριμένη γραμμή εντάσσεται μέσα στα όρια της δημοκρατίας. Μπορεί να στηρίζει τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να κινείται στο φάσμα της κεντροδεξιάς ή της κεντροαριστεράς, της δεξιάς ή της αριστεράς. Αυτό είναι επιλογή του ιδιοκτήτη - εκδότη και ο δημοσιογράφος που προσλαμβάνεται στο συγκεκριμένο μέσον το γνωρίζει. Παρεμπιπτόντως συμβαίνει παντού στον κόσμο! Στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Η σύγκρουση του Τραμπ με ένα μιντιακό σύστημα που δεν του άρεσε γιατί του έκανε δριμεία κριτική, αποτελεί μια πολύ χαρακτηριστική περίπτωση.

Το καθήκον του δημοσιογράφου είναι να κάνει ρεπορτάζ και να παρουσιάζει τα πραγματικά στοιχεία. Η ανάλυση είναι κάτι διαφορετικό, είναι η οπτική γωνία του σχολιαστή. Πως εκείνος ή εκείνη βλέπει τα πράγματα. Ο αναγνώστης, ακροατής, τηλεθεατής κρίνει εάν συμφωνεί, ή διαφωνεί. Εάν θα είναι από τις φωνές που θα τον ενδιέφεραν να δώσει και πάλι την προσοχή του ή όχι. Κι αυτή είναι μια σχέση που κρίνεται καθημερινά.

Από αυτό το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η ενημέρωση μέχρι τις λίστες Πέτσα και τις μαϊμού δημοσκοπήσεις, η απόσταση είναι τεράστια. Ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί μια ισοπέδωση στην προσπάθεια του να δημιουργήσει έναν «εχθρό» ώστε να κρυφτεί πίσω από αυτόν ο ΣΥΡΙΖΑ και να συσπειρώσει τη βάση του καθώς δυόμιση χρόνια μετά τις εκλογές συνεχίζει η ΝΔ -αν και κυβέρνηση που υφίσταται μια φθορά- να έχει προβάδισμα άνω των 10 μονάδων.

 Όταν υπήρξαν στημένες δημοσκοπήσεις δια χειρός ΣΥΡΙΖΑ που έδειχναν τη ΝΔ παραμονές των εκλογών του 2019 να προηγείται μόλις 1-2,5 μονάδες που ερμηνευόταν ότι το παιχνίδι μπορούσε να αλλάξει και τελικά έχασε με εννέα μονάδες, αποτελεί απορίας άξιον πως σήμερα εγείρει τέτοια θέματα και ζητάει εξεταστική για τις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Όταν έστησε ολόκληρο σχέδιο δια χειρός Νίκου Παππά - ανεξαρτήτως αν απέτυχε παταγωδώς - για το ΣΥΡΙΖΑ channel, με βοσκοτόπια και υπόγειες διαβουλεύσεις, επίσης αποτελεί απορίας άξιον πως σήμερα κουνάει το δάχτυλο για χειραγώγηση του τύπου. Δείχνει το μέγεθος του στρουθοκαμηλισμού προκειμένου να αποφύγει την αυτογνωσία και αυτοκριτική του.

Ναι να γίνει εξεταστική αλλά να συζητηθούν και να διερευνηθούν όλα από το 2015. Για να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Διαφάνεια για όλα και όλους.

 Όσον αφορά στην καμπάνια κατά της πανδημίας το αν πέτυχε ή απέτυχε είναι πολιτικό και κοινωνικό θέμα. Ναι, να εξεταστεί και πως διανεμήθηκε η διαφημιστική πίτα.

Την μεγάλη πικρή αλήθεια θα την πουν όμως; Την γραμμή που δινόταν σε επιχειρηματίες που παίρνουν κρατικές δουλειές, να πριμοδοτούν με τις διαφημίσεις τους τα ημέτερα μέσα ή να τα βοηθούν με μαύρο χρήμα; Όχι βέβαια. Χρόνια συμβαίνουν αυτά. Είναι γνωστά στους Παροικούντες την Ιερουσαλήμ αλλά απτές αποδείξεις δεν υπάρχουν και κουβέντα δεν θα πει καμμία πλευρά.

Η εξεταστική θα χάσει και πάλι την ουσία. Τον ομφάλιο λώρο που συνδέει ΜΜΕ, εταιρείες δημοσκοπήσεων και επιχειρηματίες με τις κυβερνήσεις και τα κόμματα. Γιατί αυτή είναι η μεγάλη πληγή του συστήματος.

Στην άρνηση της πραγματικότητας επιστρατεύεται και πάλι η γνωστή καραμέλα. Η στοχοποίηση των δημοσιογράφων. Ο ΣΥΡΙΖΑ τερματίζει αυτό που και άλλα κόμματα επιχείρησαν στο παρελθόν για να βάλουν κάτω από το χαλί τα προβλήματα τους. Κάνοντας σημαία την λίστα Πέτσα επιχειρεί έναν ακόμη πόλεμο λάσπης. Για λίγους θεατές όμως διότι όλα αυτά έχουν έρθει στην επικαιρότητα και έχουν εξαντληθεί τα όποια επικοινωνιακά οφέλη στα οποία προσδοκούσε το ένα κόμμα από την απαξία του άλλου με βάση τα πεπραγμένα του.

Πέρα από αυτό οι ψηφοφόροι δεν είναι λωτοφάγοι. Καταλαβαίνουν τι γίνεται. Στο παρελθόν ο αέρας του νικητή έπαιζε ρόλο με την έννοια ότι υπήρχε η αδημονία για μια θέση στο δημόσιο για τα «δικά μας παιδιά» οπότε κάποιοι επιχειρούσαν να δώσουν το «παρών» στο ένα ή το άλλο στρατόπεδο. Σήμερα αυτό έχει υποχωρήσει και γιατί γίνονται πολύ λιγότερες προσλήψεις και γιατί τα παράθυρα έχουν κλείσει στο μεγαλύτερο μέρος.

Οι πολίτες πλέον ψηφίζουν με βάση την τσέπη τους. Όχι με βάση τις δημοσκοπήσεις. Ούτε καν γιατί επηρεάζονται από αυτά που τους λένε οι δημοσιογράφοι. Τους νοιάζει πως οι κυβερνητικές εξαγγελίες και οι προγραμματικές δεσμεύσεις της Αντιπολίτευσης είναι ρεαλιστικές και επηρεάζουν το οικογενειακό εισόδημα. Η αρένα θρέφει το διαδίκτυο αλλά δεν γεμίζει το καλάθι της νοικοκυράς. Και όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό αντιληπτό στα κομματικά στρατόπεδα τόσο πιο ουσιαστική θα γίνει η πολιτική αντιπαράθεση.

https://newpost.gr-Χριστινα Κοραη