Μέχρι την άλλη Κυριακή τα πράγματα θα είναι ρευστά στο ΚΙΝΑΛ. Αλλά θα συνεχίσουν να είναι και αφού θα βγει το αποτέλεσμα του δευτέρου γύρου. Το κόμμα θα έχει να αποδείξει πολλά προκειμένου να βρει ρόλο στην επομένη Βουλή. Γιατί τα... κόμματα εκτός από αρχηγούς χρειάζονται ιδεολογία και πολιτική.
Οι συνθήκες στο ΚΙΝΑΛ δεν είναι οι καλύτερες για να ολοκληρωθούν όπως συνηθίζεται στα κόμματα οι αρχαιρεσίες, που αρχίζουν αύριο.
Χωρισμένοι, με βάση τη δυναμική τους, σε αουτσάιντερς και διεκδικητές οι έξι υποψήφιοι, υπόκεινται και σε άλλους διαχωρισμούς, με πρώτον αυτόν που έβαλε ο Γ. Παπανδρέου ανάμεσα στον εαυτό του και τους άλλους.
Στο παρασκήνιο διασταυρώνονται κι άλλες αποκλίνουσες αποχρώσεις όπως φίλο-Μητσοτακικοί, φίλο-Τσιπρικοί, ανανεωτές και παλαιοί, άφθαρτοι και φθαρμένοι, Πασόκοι και μουσαφιραίοι..
Με τόσες πολλές εσωτερικές τομές και διεκδικητές που δεν έχουν να παρουσιάζουν τίποτε πέρα από τον εαυτό τους, η επομένη μέρα δεν έχει βεβαιότητες.
Οι προβλέψεις για την τελική κατάληξη της διαμάχης των τριών-Ανδρουλάκης, Παπανδρέου, Λοβέρδος-συνδέονται με πολλές παραμέτρους, κάποιες από τις οποίες ελέγχονται από εξωτερικούς παράγοντες.
Αλλά το βέβαιο είναι ότι αυτό το κόμμα δεν μας έκανε σοφότερους, με την εσωκομματική καμπάνια των υποψήφιων του.
Το μόνο που αναδείχθηκε είναι ότι δεν υπάρχει στις γραμμές του κυρίαρχη πολιτική, ούτε καν συγκρουόμενα ρεύματα.
Υπάρχουν πρόσωπα, αλλά όχι και προσωπικότητα, ικανή να ανασυγκροτήσει το χώρο. Για να πάρει μέρος στις μεταλογικές διεργασίες για το σχηματισμό κυβέρνησης, με βάση ιδεολογικά και πολιτικά κριτήρια και οδηγό τα συμφέροντα της χώρας.
Παρά τον σχετικό δημοσκοπικό καλλωπισμό- σε …κενό ηγεσίας- το ΚΙΝΑΛ δεν δείχνει να αποκτά δυναμική.
Ανάμεσα στους υποψηφίους για επικεφαλής, υφέρπει απλώς η προσδοκία ότι σε κάποιες «περιοχές» του παλαιού εκλογικού σώματος του ΠΑΣΟΚ που μετακινήθηκε στον Τσίπρα από το 2012 και εντεύθεν, δημιουργούνται ενστάσεις για τον τρόπο μεταχείρισης των Πασόκων από τους Συριζαίους.
Αυτό, κατά τη γνώμη τους, ανοίγει διόδους επαναπατρισμού. Όχι γιατί εμπνέει όποιος πάρει την ηγεσία στο ΚΙΝΑΛ, αλλά για να «τιμωρηθεί ο Τσιπρας» που επέτρεψε στον παλαιό ΣΥΡΙΖΑ να φερθεί αλαζονικά, ή και να αποκλείσει παλαιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ- κατά τόπους.
Δεν αποκλείεται όμως αυτά να είναι φρούδες ελπίδες. Γιατί ένας παλαιός ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ να επιστρέψει σε αυτούς που τον έκαναν να φύγει από το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου, όταν εγκαταλείφθηκαν οι αρχές του;
Η μετακίνηση δεν είναι ορατή παρ ότι από τον παλαιό ΣΥΡΙΖΑ διακινούνται συνθήματα για «δεύτερη φορά Αριστερά» κατά τρόπο που περιθωριοποιεί απλώς τη «Διεύρυνση».
Με άλλα λόγια οι ανταγωνιζόμενοι για την ηγεσία στο ΚΙΝΑΛ, δεν δείχνουν ικανοί να στερήσουν από τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ την κυριαρχία στην ευρύτερη Δημοκρατική Παράταξη.
Στη χειρότερη περίπτωση θα κρατήσει στη δεύτερη θέση-και συνεπώς θα έχει τον πρώτο λόγο για τις μετεκλογικές διεργασίες, απέναντι στη ΝΔ,αν υπάρξουν.
Στην ουσία ο ρόλος που θα έχει το ΚΙΝΑΛ- ή όπως αλλιώς μετονομαστεί,-μετά τις αρχαιρεσίες του και κυρίως μετά τις εκλογές, θα διαμορφωθεί από το πρόσωπο που θα αναδειχθεί επικεφαλής.
Αυτό λειτουργεί και ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία και θα επηρεάσει το αποτέλεσμα.
Ο Λοβέρδος, δεν θα είχε κανένα δισταγμό να εγκαταστήσει το κόμμα, στο μαλακό υπογάστριο της ΝΔ ως-αφανής ή εμφανής-εταίρος και την ουσία παρακολούθημα του Μητσοτάκη.
Ο Παύλος Γερουλάνος και Χάρης Καστανίδης, έχουν νοοτροπία αυτονομίας, με διαφορετικό σκεπτικό ο καθένας, αλλά δεν έχουν δυνάμεις να την επιβάλουν. Ο Χρηστίδης απλώς δεν έχει απόψεις επί του θέματος, ή δεν τις έχει αναδείξει.
Ο Γ. Παπανδρέου δεν δείχνει να έχει άλλη πρόταση από την …επιστροφή του. Αντιμετωπίζει αλαζονικά τους συνυποψηφίους του εξ αρχής, αφήνοντας περιθώρια για εικασίες ότι έπαθε Βενιζέλο: θεωρεί αδιανόητο να μην είναι αυτός ο νικητής.
Δεν έχει ιδέες, πολιτικές θέσεις και σχέδιο, αλλά προβάλει ως ιδέα και σχέδιο τον …εαυτό του!
Μένει ο Νίκος Ανδρουλάκης ως περισσότερο «κανονικός» υποψήφιος και ως εκ τούτου με δυναμική που δεν φαίνεται σε όλο το εύρος της, καθώς κάνει καμπάνια υποδομής και όχι εντυπωσιασμού.
Ενδιαφέρεται περισσότερο να κερδίσει εμπιστοσύνη στον κομματικό ιστό για την συγκρότηση κόμματος νέου τύπου, με ευρωπαϊκή αύρα και οργανωτική επάρκεια. Χωρίς αξιώσεις αποθέωσης του ηγέτη, και εσωτερική μονοκρατορία.
Έτσι κάνει πιο θελκτική την υποψηφιότητά του, αλλά και πιο αξιόπιστο το μετεκλογικό ΚΙΝΑΛ υπό την ηγεσία του.
Χωρίς να έχει αποφύγει τα λάθη σε ότι αφορά τις μετεκλογικές συμμαχίες, αναγνωρίζει τις διαχωριστικές γραμμές με τη Δεξιά, με όρους που διαμορφώνονται στην Ευρώπη ανάμεσα στους Σοσιαλδημοκράτες- που αρχίζουν να παίρνουν τα πάνω τους– και τα συντηρητικά κόμματα.
Ένα άδηλο κριτήριο των ψηφοφόρων και στους δύο γύρους, αλλά κυρίως στη διαμόρφωση των συμμαχιών στον δεύτερο, θα είναι η πρόβλεψη για την ικανότητα του νικητή να κρατήσει ενωμένο το κόμμα. Για να ψηφίσουν κάποιον αν πρόκειται να το διαλύσει;
Από αυτή την άποψη ο Λοβέρδος υστερεί δραματικά καθώς είναι προφανές ότι σχεδόν κανείς από τους άλλους πέντε δεν θα έμενε σε ένα κόμμα με τις απόψεις που διακινεί, αλλά και τις «εξωτερικές» αναφορές που έχει.
Αν «καθαρίσει» τελικά με την ποινική δίωξη, έστω δια της παραγραφής.
Ούτε η υποψηφιότητα Παπανδρέου διασφαλίζει τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα. Οι υπόλοιποι θα βγουν στο περιθώριο για να καταλάβουν τα βασικά αξιώματα όσοι εντάχθηκαν με τον πρώην Πρωθυπουργό στη διάσπαση του 2015- και τον ακολουθούν έκτοτε δίκην « αποσκευών».
Εικάζεται ότι με τον Παπανδρέου επικεφαλής θα επιστρέψουν και οι σχεδιασμοί ανανέωσης της δυναστείας και οι άλλοι υποψήφιοι θα αισθανθούν νεροκουβαλητές της προσπάθειας για «δικαίωσή» του, οπότε θα αδρανοποιηθούν στην καλύτερη περίπτωση.
Ο Ανδρουλάκης θα έχει ως βάση ενότητας το κομματικό ιστό, αλλά ο Παπανδρέου δεν πρόκειται να μείνει υπό την ηγεσία του και τον Λοβέρδο, δεν θα τον θέλει ο ίδιος.
Με τους υπόλοιπους η σύμπλευση θα είναι εύκολη καθώς η κοινοβουλευτική δουλειά του κόμματος ως τις εκλογές θα οργανωθεί «συλλογικά».
Πάντως είναι καλύτερα για ένα κόμμα να έχει τον αρχηγό του στο κοινοτικό κέντρο που παράγεται η νομοθεσία για τα κράτη- μέλη, παρά στο παρακμιακό ελληνικό Κοινοβούλιο.
Μέχρι την άλλη Κυριακή τα πράγματα θα είναι ρευστά στο ΚΙΝΑΛ. Αλλά θα συνεχίσουν να είναι και αφού θα βγει το αποτέλεσμα του δευτέρου γύρου. Το κόμμα θα έχει να αποδείξει πολλά προκειμένου να βρει ρόλο στην επομένη Βουλή.
Γιατί τα κόμματα εκτός από αρχηγούς χρειάζονται ιδεολογία και πολιτική.
https://www.ieidiseis.gr