Άκου λοιπόν Τάκη…
Το Υπουργείο Δημόσιας Τάξεως ( η όπως κατά καιρούς λέγεται) είναι ένα πολύ ιδιαίτερο Υπουργείο.
Είναι στρατικοποιημένο, αφού έχει αντίστοιχη δομή , ιεραρχία και οργάνωση.
Είναι πολυάριθμο, και μάλιστα το δεύτερο στην Ευρώπη με περίπου 500 αστυνομικούς ανά 100.000 πολίτες.
Είναι πρώτης γραμμής αφού η επαφή του με τους πολίτες είναι καθημερινή και άμεση.
Είναι ένας από τους δείκτες που καταγράφουν το επίπεδο της εφαρμογής της Συνταγματικής «αρχής την νομιμότητας» σε μία χώρα.
Είναι προφανώς άμεσα συνδεδεμένο με την καθημερινότητα των πολιτών .
Το προσωπικό της, όπως άλλωστε είναι λογικό , αποτυπώνει τις ιδιαιτερότητες του συνόλου της κοινωνίας. Υπάρχουν καλοί και κακοί αστυνομικοί, υπεύθυνοι και ανεύθυνοι, σοβαροί και επιπόλαιοι, εργατικοί και τεμπέληδες , νομοταγείς και μη … υπάρχουν όλοι.
Αφού πέρασε δε , από πολλές φάσεις στην πολύχρονη ιστορία του, κατάφερε να βρει τη θέση του στην συνείδηση των πολιτών . Να αποβάλλει, δηλαδή ,την διάχυτη αίσθηση καχυποψίας που κυριαρχούσε εις βάρος του κυρίως, στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Το θέμα τώρα είναι , ποιος είναι ο ρόλος του πολιτικού του προϊσταμένου. Ποιος είναι ο ρόλος του Υπουργού δηλαδή στο σύστημα αυτό.
Εκ πείρας λοιπόν, έχω να κάνω τις εξής παρατηρήσεις:
Αν ο Υπουργός μπερδέψει το ρόλο του, και θεωρήσει ότι είναι «Στρατηγός» , μετά βεβαιότητας θα φύγει νύχτα!
Ο ρόλος του Υπουργού δεν είναι ούτε να είναι «ντετέκτιβ» , ούτε πολύ περισσότερο να συμμετέχει στα αστυνομικά και τα ανακριτικά καθήκοντα.
Αν σπεύδει να καρπωθεί, με δημόσιο λόγο ,τις επιτυχίες της ΕΛΑΣ ( που είναι πολλές) θα εισπράξει – απ ευθείας, και τις αστοχίες της (που είναι επίσης πολλές).
Υπάρχει όμως μία σημαντική διαφορά: Οι επιτυχίες περνάνε συνήθως στα ψιλά . Οι αποτυχίες όμως – επειδή αποτελούν και σταθερή τροφή των δελτίων ειδήσεων, αναδεικνύονται πολύ περισσότερο.
Το ίδιο συμβαίνει και όταν καθιστάς τον Πρωθυπουργό δημόσια κοινωνό των θετικών ( η εκ πρώτης όψεως θετικών) αποτελεσμάτων της δράσης των οργάνων του. Αν τον καθιστάς κοινωνό στα θετικά, θα ερωτηθείς – δημόσια, αν τον έχεις ενημερώσει και για τις αποτυχίες.
Και επειδή οι «στραβές» πάντα υπάρχουν στη ζωή , οι πιθανότητες να εκτεθείς , είναι πολύ περισσότερες από το να μην εκτεθείς.
Συμπέρασμα : Όσο λιγότερο μιλάς και τοποθέτησε δημόσια (ως αστυνομικός) για τα καθημερινά και ψηλής επικαιρότητας θέματα του υπουργείου ,τόσο το καλύτερο για σένα. Η κλασσική επικοινωνία , ειδικά στο υπουργείο αυτό, είναι μάλλον καταστροφική. Για αυτό άλλωστε δημιουργήθηκε και η θέση του Αξιωματικού Επικοινωνίας στην ΕΛΑΣ , που μιλάει αν πρέπει, όταν πρέπει και όπως ακριβώς πρέπει!
Ασε λοιπόν τους αστυνομικούς να κάνουν τη δουλειά τους, ξέρουν αυτοί τι πρέπει να κάνουν και πως να το κάνουν και ασφαλώς οι πολίτες , σε κάθε περίπτωση, θα βγάλουν τα συμπεράσματα τους .
Καλή τύχη!