Στην Ελλάδα, ειδικά για την κάστα των πολιτικών, απέκτησε …θεσμικό περίβλημα. Με τον, συνταγματικής πρόβλεψης, πανάθλιο νόμο «περί ευθύνης υπουργών».
Σ΄ αυτό το πλαίσιο κάποιοι πολιτικοί αυτοτοποθετούνται υπεράνω του νόμου.
Το συνηθισμένο εύρημα, για όσους πλησιάζει η εισαγγελική αρχή, ήταν ότι «ποινικοποιείται η πολιτική ζωή».
Το κόμμα τους λειτουργούσε σαν το λημέρι του λήσταρχου Νταβέλη και τους προστάτευε από τη…Δικαιοσύνη.
Ήταν το σύμβολο της ισχύος τους.
Στην περίπτωση των πολιτικών που αναφέρθηκαν στο σκάνδαλο Νοβάρτις το «υπεράνω του νόμου» εξελίχθηκε σε … εναντίον του νόμου.
Εναντίον των εκπροσώπων του για την ακρίβεια.
Αυτό συμβολίζει η εικόνα της πρώην εισαγγελέως Διαφθοράς Ελένης Τουλουπάκη να εισέρχεται στο γραφείο της ανακρίτριας ως…κατηγορούμενη.
Η δίωξη της θα μείνει ως μελανό σύμβολο σύμπραξης της πολιτικής και δικαστικής εξουσίας, προκειμένου να ακυρωθεί η πιο επιτακτική λειτουργία επιτακτική σε κάθε Δημοκρατία: η αναζήτηση της αλήθειας.
Η Τουλουπάκη έκανε ότι ακριβώς επιβάλει ο νόμος, όταν στην έρευνα για τις μίζες της Νοβάρτις, υπήρξαν αναφορές σε πολιτικούς- από επωνύμους μάρτυρες, τους οποίους η Πολιτεία έθεσε υπό προστασία, επειδή ήταν σε θέση να γνωρίζουν:
Έστειλε «αμελλητί» τις υποθέσεις τους στη Βουλή, την οποία οι πολιτικοί όρισαν ως ανακριτή πολιτικών.
Όταν της επιστράφηκαν, οι ενδιαφερόμενοι «πήραν τον νόμο στα χέρια τους».
Για πρώτη φορά στα χρονικά κοινοβουλευτικής χώρας της Ευρώπης εισαγγελικός λειτουργός που ερευνά ενδεχόμενη εμπλοκή πολιτικών μπαίνει στο στόχαστρο κομμάτων και ΜΜΕ… επειδή την ερευνά!.
Η εύλογη αντίδραση ορισμένων από τους υπό έρευνα, εκδηλώθηκε με ύβρεις, χυδαιολογίες και απειλές κατά της εισαγγελέως.
Στις Δημοκρατίες δεν πάει έτσι: ο «καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται», δηλώνει την εμπιστοσύνη του στη Δικαιοσύνη και περιμένει την κρίση της.
Αν τα στοιχεία επαρκούν για παραπομπή, κατά την αξιολόγηση εισαγγελέων και ανακριτών, υπερασπίζεται στον εαυτό του απέναντι στον φυσικό δικαστή του.
Σίγουρα δεν αποφασίζει ο ίδιος, το κόμμα του και οι μιντιακοί φίλοι του, εξαπολύοντας πόλεμο στην Δικαιοσύνη.
Η εισαγγελέας Τουλουπάκη άντεξε, αλλά όταν το σύμπλεγμα που τη στοχοποίησε απέκτησε κυβερνητική πρόσβαση - της αφαιρέθηκε η υπόθεση και … τιμωρήθηκε με δίωξη.
Προφανώς για παραδειγματισμό. Ποιος εισαγγελικός λειτουργός θα τολμήσει πλέον να πλησιάσει πολιτικό που βαρύνεται με υπόνοια παρανομίας;
Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η δικαστική εξέλιξη για την ίδια - στις συνθήκες που έχει δημιουργήσει η σημερινή κυβέρνηση.
Σίγουρα πάντως η δίωξή της βαρύνει όλο και περισσότερο την κυβέρνηση και όχι την ίδια.
Στην ιστορία του δικαστικού σώματος, η δίωξή της θα μείνει ως σύμβολο αυτοθυσίας για το κράτος Δικαίου και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.