Ο πόλεμος στην Ουκρανία εξαντλεί το αμερικανικό «οπλοστάσιο για τη δημοκρατία»!
Με αυτόν τον τίτλο, το Bloomberg κάνει ένα εξαιρετικά αποκαλυπτικό αφιέρωμα στα οπλικά συστήματα που έχουν παραδώσει οι ΗΠΑ στον Ζελένσκι, τα οποία μάλιστα αντιστοιχούν στο 1/3 του αντίστοιχου αμερικανικού οπλοστασίου!
Οι δυτικοί σύμμαχοι πλέον σύμφωνα με το διεθνές δίκτυο, αντιμετωπίζουν ένα τεράστιο δίλημμα: Να στείλουν περισσότερα όπλα στο Κίεβο ή να κρατήσουν τα αποθέματά τους για τη δική τους άμυνα.
Τα αποθέματα σε όπλα εξαντλούνται
Η Αμερική ακολουθεί μια στρατηγική που το δίκτυο αποκαλεί «οπλοστάσιο δημοκρατίας» στην Ουκρανία: Απέφυγε την άμεση επέμβαση κατά των Ρώσων εισβολέων, ενώ συνεργάζεται με συμμάχους και εταίρους για να παράσχει στην κυβέρνηση του Κιέβου χρήματα και όπλα.
Αυτή η στρατηγική, που θυμίζει την υποστήριξη των ΗΠΑ προς τη Βρετανία το 1940-41, έχει κάνει θαύματα. Ωστόσο, καθώς ο πόλεμος φθάνει σε ένα κρίσιμο στάδιο, με τους Ρώσους να προετοιμάζονται να εδραιώσουν τον έλεγχο τους στην ανατολική Ουκρανία, αυτό το «οπλοστάσιο της δημοκρατίας» εξαντλείται.
Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει μοιραίο έλλειμμα για τις ουκρανικές δυνάμεις σε αυτή τη σύγκρουση και αποκαλύπτει τις αμερικανικές αδυναμίες που θα μπορούσαν να αποκαλυφθούν στην επόμενη αντιπαράθεση των μεγάλων δυνάμεων.
Από όλη την υποστήριξη που έχουν παράσχει οι ΗΠΑ και οι φίλοι τους στην Ουκρανία, τα όπλα έχουν τη μεγαλύτερη σημασία. Οι παραδόσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών, αντιαρματικών και αντιαεροπορικών όπλων, πυρομαχικών και άλλων, βοήθησαν την Ουκρανία να σπείρει τον όλεθρο στις ρωσικές δυνάμεις, ακόμη και όταν η Μόσχα κατάφερε χτυπήσει τη βιομηχανική βάση της χώρας.
Ο στρατηγός Mark Milley, ο πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου των ΗΠΑ, είπε στο Κογκρέσο ότι η Δύση έχει παραδώσει 60.000 αντιαρματικά όπλα και 25.000 αντιαεροπορικά όπλα στο Κίεβο. Το Πεντάγωνο ετοιμάζει τώρα σχέδια για τη μεταφορά πρόσθετων όπλων πυροβολικού, drones παράκτιας άμυνας και άλλου υλικού στην Ουκρανία. Ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε την Τετάρτη ένα νέο πακέτο 800 εκατομμυρίων δολαρίων που περιλαμβάνει ελικόπτερα και τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού.
Αλλά ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν δεν σχεδίασε ποτέ έναν πόλεμο σαν αυτόν. Η πρόβλεψη ήταν ότι η Ρωσία θα κατακτούσε γρήγορα μεγάλο μέρος της χώρας, επομένως οι ΗΠΑ θα υποστήριζαν μια ουκρανική εξέγερση που σιγοβράζει, θα ήταν όμως χαμηλής έντασης. Αντίθετα, η επιτυχημένη αντίσταση της Ουκρανίας οδήγησε σε μια συνεχή, υψηλής έντασης συμβατική μάχη, με πρωτοφανή κατανάλωση πυρομαχικών και έντονη φθορά βασικών στρατιωτικών πόρων.
Αξιωματούχοι του Πενταγώνου λένε ότι το Κίεβο ξοδεύει καθημερινά παραδόσεις αντιαρματικών πυρομαχικών «μιας εβδομάδας». Επίσης, έχει έλλειψη από αεροσκάφη, καθώς οι ρωσικές αεροπορικές επιδρομές και οι απώλειες μάχης έχουν εξοντώσει την Πολεμική αεροπορία της χώρας. Τα πυρομαχικά έχουν μεγάλη έλλειψη στη Μαριούπολη και σε άλλες περιοχές.
Αυτό φέρνει τις δυτικές χώρες εμπρός σε δίλλημα μεταξύ της διάθεσης περισσότερων προμηθειών στην Ουκρανία ή της εξοικονόμησης των οπλικών τους αποθεμάτων που μπορεί να χρειαστούν για τη δική τους άμυνα.
Η Γερμανία αρνήθηκε να παραδώσει άρματα μάχης στην Ουκρανία με την αιτιολογία ότι απλά δεν μπορεί να τα διαθέσει διότι τα χρειάζεται. Ο Καναδάς έστειλε γρήγορα εκτοξευτές πυραύλων και άλλο εξοπλισμό που χρειάζονται απεγνωσμένα οι Ουκρανοί. Οι ΗΠΑ παρείχαν το ένα τρίτο του συνολικού τους αποθέματος αντιαρματικών πυραύλων Javelin. Δεν μπορεί εύκολα να παραδώσει περισσότερα χωρίς να αφήσει τα δικά της οπλοστάσια εξαντλημένα – και μπορεί να χρειαστούν μήνες ή χρόνια για να αυξηθεί σημαντικά η παραγωγή.
Πριν εισέλθουν οι ΗΠΑ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Πρόεδρος Φράνκλιν Ρούσβελτ και οι στρατιωτικοί του σύμβουλοι συμμετείχαν σε έντονες συζητήσεις σχετικά με το εάν οι ΗΠΑ θα έπρεπε να στείλουν όπλα σε μια πολιορκημένη Βρετανία ή να τα κρατήσουν για την περίπτωση που η Αμερική έπρεπε να αμυνθεί. Η στρατηγική του Μπάιντεν για το «οπλοστάσιο της δημοκρατίας» φτάνει σε παρόμοιο σημείο καμπής αναφορικά με την Ουκρανία.
Το Κίεβο θα χρειαστεί πολύ μεγαλύτερη δυτική υποστήριξη για να αποτρέψει τις ρωσικές δυνάμεις που συγκεντρώνονται στα ανατολικά, όπου το σχετικά ανοιχτό έδαφος είναι λιγότερο ευνοϊκό για την άμυνα. Θα χρειαστεί επίσης πιο εξελιγμένα όπλα, όπως τανκς και αεροσκάφη, για να αποκτήσει ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα – και ίσως να περάσει στην επίθεση εάν η Μόσχας ηττηθεί στα ανατολικά της χώρας. Η ισχυρή ουκρανική αντίσταση έδωσε στο Κίεβο μια λογική πιθανότητα να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο, αλλά το κόστος οποιασδήποτε νίκης, σε εξοπλισμό θα είναι τεράστιο.
Για τον ίδιο λόγο, ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μια νηφάλια προεπισκόπηση των προβλημάτων που θα αντιμετωπίσουν οι ίδιες οι ΗΠΑ σε μια σύγκρουση εναντίον της Ρωσίας ή της Κίνας. Εάν αναγκαζόταν να πάει σε πόλεμο στην Ανατολική Ευρώπη ή στον Δυτικό Ειρηνικό, η Ουάσιγκτον θα ξόδευε τα αποθέματά της με πυραύλους, πυρομαχικά ακριβείας και άλλες κρίσιμες προμήθειες σε ημέρες ή εβδομάδες. Πιθανότατα θα υποστεί σοβαρές απώλειες δεξαμενών, αεροπλάνων, πλοίων και άλλων στοιχείων που είναι εξελιγμένα, δαπανηρά και δύσκολο να αντικατασταθούν.
Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι επιθέσεις του 1914 οδήγησαν σε «λιμό οβίδων», καθώς οι Ευρωπαίοι μαχητές εξάντλησαν τα οπλοστάσια τους. Ετοιμαστείτε για «λιμό πυραύλων» εάν γίνει πόλεμος μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων.
Στους παγκόσμιους πολέμους του περασμένου αιώνα, η απαράμιλλη κατασκευαστική βάση της Αμερικής την οδήγησε τελικά στη νίκη. Αλλά σήμερα, η αναπλήρωση του οπλοστασίου του «ελεύθερου κόσμου» μπορεί να μην είναι τόσο εύκολη.
Η αμερικανική οικονομική ηγεσία δεν βασίζεται πλέον κυρίως στη βιομηχανία. Οι ελλείψεις εργαλειομηχανών, ειδικευμένου εργατικού δυναμικού και πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας θα μπορούσαν να επιβραδύνουν μια προσπάθεια επανεξοπλισμού εν καιρώ πολέμου. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αυξήσουν γρήγορα την παραγωγή πυραύλων Stinger για την Ουκρανία, για παράδειγμα, επειδή το εργατικό δυναμικό που χρειάζεται για να το κάνει δεν υπάρχει πλέον.
Τα αμερικανικά αποθέματα βασικών όπλων είναι μικρότερα από ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί, εν μέρει λόγω περιορισμών παραγωγής και εν μέρει επειδή το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού περίπου 750 δισεκατομμυρίων δολαρίων του Πενταγώνου πηγαίνει σε ανθρώπινο δυναμικό, υγειονομική περίθαλψη και άλλα πράγματα εκτός από σφαίρες και βόμβες.
Μην στοιχηματίζετε εναντίον της κορυφαίας οικονομίας του κόσμου – και όλων των δημοκρατικών συμμάχων της – σε έναν μακρύ πόλεμο. Αλλά μην νομίζετε ότι η Αμερική θα παράγει αβίαστα αυτό που χρειάζεται για να κερδίσει.
Το πρόβλημα δεν είναι άλυτο. Οι μεγαλύτερες επενδύσεις στην αμυντική βιομηχανική βάση και οι πιο επιθετικές αγορές και αποθήκευση βασικών πυρομαχικών μπορούν να βοηθήσουν. Η δημιουργία ενός εφεδρικού βιομηχανικού σώματος (άμαχοι που έχουν βασική εκπαίδευση εν καιρώ ειρήνης ώστε να μπορούν να συνεισφέρουν στην παραγωγή εν καιρώ πολέμου) αξίζει να διερευνηθεί. Οι βασικοί σύμμαχοι, όπως η Ιαπωνία, μπορεί να είναι σε θέση να βοηθήσουν την αύξηση της παραγωγής των ΗΠΑ στη ναυπηγική και σε άλλους τομείς.
Οι μικροί πόλεμοι συνήθως κάνουν προεπισκόπηση του τι πρόκειται να συμβεί σε μεγαλύτερους πολέμους. Η σύγκρουση στην Ουκρανία δείχνει τι χρειάζεται για να κρατηθεί το «οπλοστάσιο της δημοκρατίας».