Η συγγνώμη προς τους αναγνώστες της Ιωάννας Μάνδρου για το φιάσκο της λανθασμένης είδησης σχετικά με την υπόθεση Novartis, θα είχε πολύ μεγαλύτερη αξία, αν αφορούσε το σύνολο όσων έχουν συμβεί τα τελευταία τρία χρόνια, καθώς το περιστατικό αυτό δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ο τελευταίος κρίκος σε μια αλυσίδα διαστρεβλώσεων και συκοφαντιών.
Οι Έλληνες κοιμήθηκαν με τη βεβαιότητα ότι η «σκευωρία» ξεσκεπάστηκε, ότι οι Δημήτρης Παπαγγελόπουλος και Ελένη Τουλουπάκη παραπέμπονταν για τον ρόλο τους σε αυτήν, αλλά ξύπνησαν για να πληροφορηθούν από τη Δικαιοσύνη ότι αυτή η «σκευωρία Novartis» δεν υπάρχει τελικά, καθώς όλοι όσοι είχαν στοχοποιηθεί ως υπογείως δρώντες για τη στοχοποίηση πολιτικών προσώπων δεν ελέγχονται στο παραμικρό, αλλά η παραπομπή τους αφορά κάτι εντελώς διαφορετικό και δευτερεύον κατά κοινή ομολογία.
Ήταν η ανατροπή αυτή που ανάγκασε την κυρία Μάνδρου σε κείμενό της να παραδεχθεί ότι η πληροφόρηση δεν ανταποκρινόταν στην αλήθεια, αλλά ήταν ψευδής, και να ζητήσει συγγνώμη, αποδεχόμενη την ευθύνη της. Το δε γεγονός ότι για να προσδώσει λυρικότητα σε αυτή την απολογία η κυρία Μάνδρου είπε πως σκέφτεται ακόμη και να παραιτηθεί από το ρεπορτάζ, λίγα κάνει για να πείσει για την ειλικρίνεια των προθέσεών της, αφού η συγγνώμη της δεν αφορά παρά ένα μόνο δημοσίευμα, που δεν είναι παρά σταγόνα σε έναν ολόκληρο ωκεανό συνειδητής διασποράς συκοφαντιών και ψεμάτων.
Δήλωσε δε ανερυθρίαστα πως κάτι τέτοιο δεν έχει ξανασυμβεί στα 38 χρόνια που δημοσιογραφεί, χωρίς να ξεκαθαρίσει πόσα άλλα από τα ρεπορτάζ τα οποία δημοσίευσε στο παρελθόν για τη συγκεκριμένη υπόθεση είχαν την ίδια ακριβώς πηγή. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο και τα υπονοούμενά της περί ενός οργανωμένου σχεδίου διασποράς ψευδών ειδήσεων και τα περί πολιτικών κινήτρων πίσω από αυτή την παραπληροφόρηση φαίνεται να έχουν ως στόχο όχι την αποκατάσταση της αλήθειας ή την αποκάλυψη αυτού του κυκλώματος, αλλά το να καλύψει η ίδια τα νώτα της, τώρα που βρίσκεται εκτεθειμένη ως προς την ακρίβεια όχι ενός συγκεκριμένου ρεπορτάζ, αλλά του όλου αφηγήματος που ως βεβαιότητα διέσπειρε επί σειρά ετών.
Δημοσιογράφοι – εκτελεστικά όργανα συμφερόντων
Εκτεθειμένη μένει σίγουρα η δημοσιογραφία ως λειτούργημα, καθώς ακόμη μία φορά παρουσιάζεται ως «πλυντήριο» σημειωμάτων, non papers και δήθεν πληροφοριών που άλλο σκοπό δεν είχαν παρά να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα. Οι πλέον εκτεθειμένοι όμως είναι αυτοί ακριβώς οι δημοσιογράφοι που χρησιμοποιήθηκαν επί χρόνια ως εκτελεστικά όργανα συμφερόντων και αναπαρήγαγαν λέξη προς λέξη κάθε συκοφαντία, κάθε ύβρη, κάθε «βεβαιότητα» περί ενοχής των «σκευωρών».
Μεταξύ πολλών ξεχώρισαν ως σημαιοφόροι της συκοφαντίας, εκτός της προσφάτως μεταμεληθείσας Ιωάννας Μάνδρου, και άλλοι «γίγαντες» της δημοσιογραφίας, όπως ο Άρης Πορτοσάλτε, ο Γιάννης Πρετεντέρης και ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου, που μαζί με τον γνωστό υβριστικό όμιλο Κουρτάκη έπαιξαν επί χρόνια το συγκεκριμένο βρώμικο παιχνίδι σπίλωσης.
Επί τρία ολόκληρα χρόνια ένα ολόκληρο κύκλωμα προσπαθούσε να επηρεάσει τη Δικαιοσύνη, ευτυχώς ανεπιτυχώς, και να δημιουργήσει στην κοινή γνώμη την αίσθηση της βεβαιότητας της «σκευωρίας» με βασικό στόχο το ξέπλυμα του υπαρκτού σκανδάλου της Novartis, λειτουργώντας ως εκτελεστές ενός συμβολαίου. Μην ξεχνάμε ότι ένας εξ αυτών, ο πολύς Γιάννης Πρετεντέρης, σύμφωνα με το αποκαλυπτικό βιβλίο του Ανδρέα Λοβέρδου, έκλεινε ραντεβού μεταξύ των εμπλεκομένων που, όπως αποδείχθηκε, έστησαν τη συκοφαντία. Άξιος ο μισθός του!
newsbreak.gr