Ο Ερντογάν, μετά το πραξικόπημα του 2016, απέδειξε, πως η δυνατότητα της μεταβολής της Τουρκίας σε μία περιφερειακή δύναμη, με ήπιο τρόπο, αλά Νταβούτογλου, ήταν αδιέξοδη. Πρώτον, διότι η Τουρκία στο εσωτερικό και τον περίγυρό της αντιμετωπίζει το κουρδικό ζήτημα με 35-40 εκατομμύρια Κούρδους απέναντί της, και επομένως δεν μπορεί να είναι δημοκρατική, αλλά πρέπει υποχρεωτικά να είναι αυταρχική και κατασταλτική. ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ ΠΗΓΗ: LIBERAL.GR Δεύτερον, διότι ως συνέπεια των εσωτερικών αντιθέσεων είναι υποχρεωμένη να πατάει σε δύο βάρκες: Στη Δύση με την οποία ήταν παραδοσιακά δεμένη και στην οποία εξάγει τα προϊόντα της και… πέντε εκατομμύρια ανθρώπους από τη μία, και τη Ρωσία από την άλλη, που επέτρεψε στον Ερντογάν να επιβιώσει μετά το πραξικόπημα, να εξοντώσει τους Κούρδους της Συρίας και του Ιράκ, ενώ της χτίζει πυρηνικά εργοστάσια, ώστε να γίνει μεσοπρόθεσμα πυρηνική δύναμη… Γι’ αυτό και δεν μπορεί να επιλέξει μεταξύ των δύο, ακόμα και όταν Ανατολή και Δύση συγκρούονται. Η Τουρκία για να επιβιώσει πρέπει υποχρεωτικά να είναι κατασταλτική μέσα, επιθετική έξω, και να μετεωρίζεται μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Οι ελληνικές ελίτ, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ακαδημαϊκοί, σε ένα μεγάλο ποσοστό πίστευαν άλλοτε, και κάποιοι ακόμα το πιστεύουν, πως θα μπορούσαμε να «τα βρούμε» με την Τουρκία: Η Τουρκία είναι μία σημαντική δύναμη και θα έπρεπε, σύμφωνα με το σκεπτικό τους, να έχουμε μαζί της αναπτυγμένες πολιτικές, οικονομικές, πολιτιστικές σχέσεις, κ.λπ. Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 πολλοί ήλπιζαν ότι θα μπορούσαν να επιστρέψουν ακόμα και στον Πόντο, τότε που ο Ερντογάν επέτρεπε να λειτουργούν οι ορθόδοξοι ναοί. Είχαν την ψευδαίσθηση ότι ο Ερντογάν σε αντίθεση με τον κεμαλισμό εκφράζει έναν ειρηνευμένο τουρκισμό. Το δόγμα Νταβούτογλου διαλαλούσε την ιδέα της ειρηνικής επικράτησης της Τουρκίας στην περιοχή, μέσω της οικονομικής γιγάντωσής, της πληθυσμιακής υπεροχής και της χρήσης του πολιτικού ισλάμ, και στόχευε στην ειρηνική υποταγή των γειτονικών κρατών. Ο Νταβούτογλου στην ουσία έθετε σε εφαρμογή αυτό που από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 είχε τονίσει ο Τουργκούτ Οζάλ, «δεν θα χρειαστεί να καταλάβουμε την Ελλάδα, αρκεί να στείλουμε 2-3 εκατ. Τούρκους στα ελληνικά νησιά». Η Τουρκία, αν μπορούσε να επιμείνει σε μία τέτοια πολιτική (για ένα διάστημα είχαμε ήδη αρχίσει να δορυφοροποιούμαστε οικονομικά από την Τουρκία), με ένταξη στην ΕΕ, δύσκολα θα διέφευγε η Ελλάδα, επειδή η διαφορά ισχύος Ελλάδας-Τουρκίας είναι μεγάλη και η ελληνική οικονομία στα μνημονιακά χρόνια κατέρρευσε. Άλλωστε στην Ελλάδα υπήρχαν ευήκοα ώτα στα τουρκικά κελεύσματα. Στα χρόνια του Νταβούτογλου ένα μέρος της ελληνικής διανόησης είχε γοητευτεί τόσο από την πολιτική του, ώστε ένας κορυφαίος Έλληνας διανοούμενος πρότεινε να αναλάβουν οι Έλληνες το «υπουργείο Παιδείας» μιας ελληνοτουρκικής Ένωσης. Οι πολιτικές μας ελίτ πάσχιζαν να βάλουν την Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ή να θυμηθούμε τον αγώνα που είχαν δώσει για να αποδεχθούν οι Κύπριοι το σχέδιο Ανάν, προκειμένου να της χαρίσουν «ειρηνικά» και την ελεύθερη Κύπρο. Η Τουρκία μέχρι το 2012, αλλά ακόμα και μέχρι το πραξικόπημα του 2016, χρησιμοποιούσε έναντι των ελληνικών ελίτ την τακτική του μαστίγιου και του καρότου,. Και η τακτική αυτή απέδιδε, οι δε ελληνικές ελίτ επέλεγαν τον δρόμο της υποχώρησης εθίζοντας σε αυτή και τον ελληνικό λαό. Όσοι τότε πίστευαν ότι η Ελλάδα δεν έχει άλλο δρόμο από αυτόν της αντίστασης, χαρακτηρίζονταν οπισθοδρομικοί και εθνικιστές κ.λπ. και περιθωριοποιούμασταν. Αλλά από το 2016 οι εσωτερικές αντιθέσεις ξύπνησαν στην Τουρκία τα πιο βαθιά της ένστικτα. Η Τουρκία, μια χώρα δημιουργημένη από συνεχείς κατακτήσεις, και διχασμένη στο εσωτερικό (Τούρκοι-Κούρδοι, σουνίτες-αλεβίτες, δυτικοί και ισλαμιστές) δεν μπορεί να προσαρμοστεί στον ρόλο μιας ηγεμονικής δύναμης που χειρίζεται την ήπια ισχύ. Η Τουρκία του Ερντογάν άρχισε να συμπεριφέρεται με νεοσουλτανικό τρόπο με αποτέλεσμα οι ελληνικές ελίτ να μην έχουν πια τη δυνατότητα να συνδιαλλαγούν μαζί της. Έκανε έναντι της Ελλάδας το ίδιο «λάθος» που έπραξε ο Πούτιν έναντι της Ουκρανίας. Ο Πούτιν, αν ακολουθούσε μια πολιτική ήπιας ισχύος στην Ουκρανία, ίσως να την είχε ενσωματώσει σταδιακά, πολιτικά, οικονομικά και ιδεολογικά και ήδη είχε καταφέρει να εκλεγεί στην Ουκρανία ο φιλορώσος Γιανουκόβιτς. Όμως το 2014, για να «τιμωρήσει» τους Ουκρανούς που δεν επιθυμούσαν το ρωσικό σφιχταγκάλιασμα, αποφάσισε εν μια νυκτί τον διπλασιασμό της τιμής του φυσικού αερίου (από τα 485 δολ. στα 1000 ανά κ.μ.) και ζήτησε την άμεση αποπληρωμή συσσωρευμένων οφειλών 2,2 δισ. ευρώ, διαφορετικά θα τους έκοβε το φυσικό αέριο, καθώς και να καταλάβει την Κριμαία με αποτέλεσμα να ρίξει βενζίνη αντί νερό στη φωτιά. Η Ρωσία και η Τουρκία δεν κατάφεραν να αναπτύξουν μια κουλτούρα ενσωμάτωσης μικρότερων χωρών, μέσω της οικονομίας και του τρόπου ζωής,. Παραμένουν προσκολλημένες στο δόγμα της επιβολής διά της στρατιωτικής ισχύος. Η βάναυση επίδειξη δύναμης από τον Ερντογάν αφύπνισε τους Έλληνες, που κατανόησαν ότι η υποταγή τους δεν θα γίνει με «γλυκό» τρόπο, αλλά με τον παραδοσιακό τρόπο που γνωρίζει η Τουρκία. Ο Ερντογάν μάς θέτει άθελά του ένα δίλημμα: αν θέλουμε να επιβιώσουμε οφείλουμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Ισραήλ, αλλιώς δεν έχουμε τύχη. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ

 Σε κατάσταση σοκ βρίσκονται 20 εργαζόμενοι στον τομέα καθαριότητας του Δήμο Αιγιαλείας μετά την  αρνητική τροπή που πήρε το θέμα της ανανέωσεις των συμβάσεων Covid που είχαν υπογράψει.

Οι εργαζόμενοι σύμφωνα με..

δηλώσεις της Πρόεδρου των εργαζομένων του Δήμου Αιγιαλείας, Μαρία Κοντισοπούλου στην aftodioikisi.gr, “έπεσαν στην παγίδα του Δημάρχου, που αρχικά με δική του εισήγηση η οικονομική επιτροπή  είχε αποφασίσει να ανανεωθούν οι συμβάσεις τους,  ενώ οι εργαζόμενοι στηρίχθηκαν στο δικαστήριο από αντιδημάρχους αλλά και του ίδιου του προέδρου της οικονομικής επιτροπής, που τόνισαν ότι είναι αναγκαίοι για για τη λειτουργία του τομέα Καθαριότητας του δήμου και δεν πρέπει να αποχωρήσουν από το πόστο τους κάτι που έγινε αρχικά δεκτό από το δικαστήριο, με αποτέλεσμα οι 20 συμβασιούχοι να παραμείνουν όλο το καλοκαίρι στην εργασία τους”.

Αίτηση αναστολής

Σύμφωνα με την κ. Κοντισοπούλου “αυτό όμως άλλαξε, μετά από πιέσεις που δέχτηκε ο Δήμαρχος Αιγιαλείας, Δημήτρης Καλογερόπουλος. Έτσι,  με πρόσχημα την αναφορά  του Υπουργού Εσωτερικών, Μάκη Βορίδη, που είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: “Τελευταία παράταση για τους συμβασιούχους που προσλήφθηκαν για την αντιμετώπιση των πρόσθετων αναγκών λόγω της πανδημίας κορωνοϊού. Αν κάποιοι αξιοποιούν αυτούς τους εργαζόμενους για να καλύψουν άλλες τρύπες, παραβαίνουν τον νόμο. Δεν θα υπάρξει άλλη παράταση, καθώς οι προσλήψεις έγιναν για συγκεκριμένο σκοπό», δήμος προχώρησε σε αίτηση αναστολής της αρχικής απόφασης.

Το θέμα συζητήθηκε την Πέμπτη 13.10.22 στο Πρωτοδικείο Αθηνών, το οποίο αποφάσισε να την κάνει δεκτή, με αποτέλεσμα, όπως λέει η κ. Κοντισοπούλου, “20 οικογένειες να βρεθούν στον δρόμο μετά την αδικαιολόγητη απόφαση του Δημάρχου. Παράλληλα η ίδια καταγγέλλει ότι οι συμβασιούχοι  δέχτηκαν απειλές από συγκεκριμένο πρόσωπο που ανήκει σε άλλη παράταξη, ότι θα πάει όλες τις συμβάσεις στον Άρειο Πάγο για να θεωρηθούν άκυρες”.

Σε ιδιώτες η καθαριότητα

Και ενώ, ο Δήμαρχος Αιγιαλείας Δημήτρης Καλογερόπουλος, χθες στην ουσία απέλυσε τους συμβασιούχους στην καθαριότητα, η πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων καταγγέλλει ότι σήμερα προχώρησε σε απευθείας ανάθεση σε δύο ιδιώτες για την αποκομιδή των σκουπιδιών για τους επόμενους  μήνες.

https://www.aftodioikisi.gr/

Πιθανότατα αυτό θα ανακοινωθεί και επίσημα, την ερχόμενη Τρίτη, που, σύμφωνα με ανακοίνωση του Δήμου θα υπάρξει επίσημη ενημέρωση από τον  αρμόδιο Αντιδήμαρχο Νίκο Καραΐσκο για τον τομέα καθαριότητας. Επιχείρημα, τι άλλο: ότι αυτήν την στιγμή ο τομέας Καθαριότητας αριθμεί μόνο 23 άτομα, μετά και την απομάκρυνση των 20 συμβασιούχων, με δικαστική απόφαση.