Μετά την Αποστασία του 1965, που οργάνωσε ο αδίστακτος Κώστας Μητσοτάκης εναντίον του εκλεγμένου -με 53%- Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, υπήρξαν γεγονότα που έδειχναν προετοιμασία, για κατάλυση του πολιτεύματος.
«Η Δημοκρατία σε κίνδυνο»
ακούγονταν από πολλές πλευρές. «Και λοιπόν;» ήταν η απάντηση της κοινωνικής πλειοψηφίας.Το αποτέλεσμα το είδαμε το βράδυ που ο συνωμότης Παπαδόπουλος -πολιτικό είδωλο, αργότερα, για τον σημερινό υπουργό Βορίδη- και ο τενεκές Παττακός -συνομιλητής του επίσης σημερινού υπουργού Γεωργιάδη- αλυσόδεσαν τον ελληνικό λαό, χωρίς να συναντήσουν την παραμικρή αντίσταση. Το κόστος για την Ελλάδα, είναι ακόμη ανυπολόγιστο.
Αυτός που απειλεί σήμερα τη Δημοκρατική λειτουργία της χώρας, είναι ο φυσικός απόγονός του ανθρώπου που προετοίμασε τη κατάλυσή της το 1967 -εξ ου και η Μεταπολίτευση τον κατέστησε αποσυνάγωγο- και έχει ονοματεπώνυμο και διεύθυνση: Κυριάκος Μητσοτάκης.
Φέρει τον τίτλο του συνταγματικού Πρωθυπουργού, αλλά μόνο κατά το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος δεν συμπεριφέρεται.
Καταλύει θεσμικές λειτουργίες, προσβάλει τη Βουλή, παραβαίνει στοιχειώδεις κανόνες δημοκρατικής τάξης, παραβιάζει τη νομιμότητα και ονειρεύεται να γίνει… ανέλεγκτος «κυβερνήτης».
Ασφαλώς ο γόνος που κέρδισε τις εκλογές του 2019 με χορηγούς ΜΜΕ και ολιγάρχες, δεν πρόκειται να κατεβάσει τα τανκς. Αλλού είναι το πρόβλημα που συνιστά κίνδυνο για τη Δημοκρατία εκ μέρους του: στην κατάλυση του περιεχομένου της, ώστε να μένει μόνο το κέλυφος.
Δεν θα είναι ο πρώτος, ούτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήδη στην Πολωνία και την Ουγγαρία, οι ομόλογοί του έχουν ανάλογες πρακτικές για τη διακυβέρνηση, την ενημέρωση και το κράτος δίκαιου.
Στην Ιταλία κυβερνούν ομοϊδεάτες υπουργών του με ακροδεξιές καταβολές. Στη Γαλλία εξακολουθεί να ελλοχεύει ο κίνδυνος παράδοσης της Ε΄ Γαλλικής Δημοκρατίας στον εσμό της Λεπέν. Όμοιοί της άλλωστε έχουν ρόλους και σε άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Αν η διακυβέρνηση Μητσοτάκη απέληξε στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων -ακόμη και υπουργών και συνεργατών του, εκτός από τους πολιτικούς αντίπαλους του, από την ΕΥΠ και «ιδιώτες»- το ίδιο σκάνδαλο παίρνει πλέον χαρακτηριστικά εθνικού κίνδυνου.
Η τοποθέτηση «κοριών» σε πολιτικά πρόσωπα ως μέθοδος διακυβέρνησης, απειλεί τη Δημοκρατία. Στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων απειλεί την εθνική υπόσταση.
Αν επαληθευτούν όσα είδαν το φως τη δημοσιότητας από το «Documento» -πάντως δεν μπορούν να διαψευσθούν, όπως παραδέχονται ο Μητσοτάκης και ο εκπρόσωπός του-έχουμε περάσει ήδη την κόκκινη γραμμή.
Στρατιωτική ηγεσία υπό παρακολούθηση, είναι ηγεσία αιχμάλωτη σε πολιτικές σκοπιμότητες. Στρατηγοί που διοικούν τον αμυντικό ιστό της χώρας, με τη ζωή τους σε «στικάκια», είναι μαριονέτες, στα χέρια των σκοτεινών κύκλων.
Αν το σύστημα Μητσοτάκη δεν ήταν ένοχο -όπως δια της σιωπής τους δέχονται και οι – εμφανώς φοβισμένοι- παρακολουθούμενοι- και αν ο Πρωθυπουργός ήθελε διαλεύκανση θα υπήρχε ήδη καθαρή εικόνα: αρκεί να μείνει η ΑΔΑΕ ελεύθερη να κάνει τη δουλειά της. Αλλά συμβαίνει το αντίθετο:
Δεν πάει άλλο. Το «εδώ και τώρα άπλετο φως» που ζητάει η αντιπολίτευση, η διεθνής κοινότητα, ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής και άλλοι, δυστυχώς λίγοι, από την κυβερνητική παράταξη - δεν μπορεί να προκύψει με τις νομοθετικές κομπίνες του εντολοδόχου Γεραπετρίτη.
Ούτε από τη ντογιάκεια Δικαιοσύνη, που έδωσε ήδη δείγματα συντονισμού με τις Μητσοτακικές σκοπιμότητες, στο σκάνδαλο Novartis – ακόμη και στο σκάνδαλο Siemens, εκ των υστέρων.
Τώρα υπάρχει μόνο μια λύση: ο Μητσοτάκης να αποδεχθεί τη συγκρότηση ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ επιτροπής, που θα ερευνήσει όσα αποκαλύπτονται.
Όσο δεν το κάνει, συνυπογράφει την εμπλοκή του. Προσωπικά και χωρίς καμία αμφιβολία. Αλλιώς δεν θα έβαζε εμπόδια στην έρευνα. Ούτε θα κρυβόταν πίσω από τον -επικίνδυνο και για τον ίδιο πλέον- ανεψιό του.
Επειδή όμως δεν πρόκειται να το κάνει, είναι η ώρα των ακέραιων στελεχών της ΝΔ. Ο Κώστας Καραμανλής, ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης, ο Πέτρος Μολυβιάτης, ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο Νικήτας Κακλαμάνης δεν μπορούν να συνυπάρχουν μαζί του ίδιο κόμμα, ούτε στον δημόσιο χώρο - αφού δεν θέλει το «φως» που έχει ανάγκη η πολιτική ομαλότητα.
Η σιωπή τους τους βαρύνει. Μόνο ο Κώστας Τζαβάρας διαθέτει πολιτικό σθένος σε ολόκληρο κόμμα;
Εξίσου βαρύνει και τα μιντιακά συγκροτήματα Μαρινάκη και Αλαφούζου - ως φορείς ενημέρωσης. Γνωρίζουν τι συμβαίνει και στηρίζουν την κυβέρνηση που ευθύνεται. Παρότι διαθέτουν συντάκτες ικανούς για δημοσιογραφική έρευνα που θα φέρει στο φως την αλήθεια.
Το σκάνδαλο -ως έγκλημα καθοσιώσεως πλέον με τη παρακολούθηση της στρατιωτικής ηγεσίας- δεν είναι πολιτικά ουδέτερο. Είναι σκάνδαλο επί των ημερών της ΝΔ, με κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Αφού ο ίδιος δεν θέλει τη διαλεύκανση -γιατί έχει λόγους- οφείλουν να την επιβάλουν οι πραγματικοί βραχίονες της συντηρητικής Παράταξης: βουλευτές, υπουργοί και στελέχη.
Με άλλα λόγια: να αναλάβουν τις ευθύνες τους οι έντιμοι που έχουν συναίσθηση, ότι στην πολιτική εκπροσωπούν την παράταξη τους και υπηρετούν το έθνος.
Όχι μια οικογένεια με παράδοση ιστορικά βουτηγμένη στην υπονόμευση της Δημοκρατίας. Επιτέλους, τέλος στη συγκάλυψη και την ανοχή της.
Υ.Γ.: Η προειδοποίηση «Η Δημοκρατία σε κίνδυνο» ακούγεται και στις μέρες μας, από κόμματα, διανοουμένους, ΜΜΕ. Αλλά και πάλι δεν φαίνεται να ιδρώνει το αυτί της σιωπηλής κοινωνικής πλειοψηφίας. Κι αυτό είναι κακό σημάδι.
https://www.ieidiseis.gr/