Έπρεπε, λοιπόν, κάθε ημέρα, να γράφω, σε κάθε ζώδιο τρεις τέσσερις αράδες για το τι επεφύλασσαν τα άστρα για όλους. Στην αρχή διάβαζα το Tempo και με τα… λατινικά που ήξερα (κυρίως χάρις στον φιλόλογο καθηγητή μου Μιχάλη Γρυπάρη) προσπαθούσα να βγάλω κάποιο νόημα. Και μετά ερχόταν η… έμπνευση που συμπλήρωνε το υπόλοιπο!
Οι μέρες περνούσαν, ο Σταματιάδης γύρισε από την άδεια, αλλά η κατάσταση, έτσι όπως είχε δημιουργηθεί, πολύ τον εξυπηρετούσε, οπότε συνεχιζόταν, κι εγώ κάθε ημέρα έγραφα δώδεκα μικρές εκθέσεις ιδεών, μια για το κάθε ζώδιο. Ένα μεσημέρι σηκώνω το τηλέφωνο και ο τηλεφωνητής με συνδέει με μια κυρία η οποία ζητούσε να μιλήσει με τον… αστρολόγο που γράφει τα ζώδια.
Πάγωσα. Γυρίζω, δίπλα μου, στον Σταματιάδη, και έντρομος του το λέω. Με άνεση που ζήλεψα παίρνει το τηλέφωνο και τον ακούω να λέει:
-Κυρία μου, ο συγκεκριμένος συνεργάτης επιθυμεί να κρατήσει την ανωνυμία του, αν θέλετε μπορώ να μεταφέρω κάποιο μήνυμα.
Έχω φτάσει κοντά του και ακούω την απάντηση:
-Θέλω να τον επισκεφθώ γιατί ό,τι γράφει βγαίνει! Πρέπει να τον επισκεφθώ. Ο άνθρωπος είναι καταπληκτικός!
Δεν θυμάμαι τι απάντησε ο συνάδελφος. Θυμάμαι, όμως, το γέλιο του μόλις έκλεισε το τηλέφωνο.
Αυτά και καλή χρονιά να έχουμε.
Και μην ξεχάσετε να διαβάσετε το ζώδιό σας.
Σωτήρης Στανωτάς (fb)