Αντί αποκλιμάκωσης, παρατηρείται μια τάση συνέχισης και τροφοδότησης του αρρωστημένου κλίματος με το οποίο οδηγηθήκαμε στις κρίσεις της ανώτατης στρατιωτικής ηγεσίας. Το DP προσπάθησε να μείνει όσο το δυνατόν μακριά, παραμένοντας πιστό στις θέσεις αρχής που είχε προτάξει και τήρησε εξ αρχής. Από την ίδια θέση αρχής υπέρ της επίλυσης των όποιων προβλημάτων στο εσωτερικό των Ενόπλων Δυνάμεων ή με έγκαιρες παρεμβάσεις της πολιτικής ηγεσίας, στήριξε αμφότερους τον Αρχηγό Στόλου αντιναύαρχο Λυμπέρη και τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ στρατηγό Φλώρο όταν δημοσιεύματα εναντίον τους έδιναν την εντύπωση μιας διαιρεμένης στρατιωτικής ηγεσίας στην πιο κρίσιμη στιγμή, καθώς ο τουρκικός τυχοδιωκτισμός άγγιζε νέα υψηλά.
Τις ενστάσεις μας για όσα γινόντουσαν τις είχαμε διατυπώσει, πάντα από την οπτική γωνία της εθνικής ασφάλειας και της εύρυθμης λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεων στο πλαίσιο ενός πραγματικά, σύγχρονου δημοκρατικού πολιτεύματος, με ξεκάθαρη υποταγή της στρατιωτικής στην πολιτική ηγεσία, με το ΓΕΕΘΑ να επικεντρώνεται στον επιχειρησιακό του ρόλο και όχι βάση μίας “ιδιόρρυθμης” ερμηνείας της “κάθετης διοίκησης” να ενδιαφέρεται πρωτίστως να υποβαθμίσει τα Γενικά Επιτελεία των Κλάδων σε “εκπροσώπους του”, και να επαναφέρει στη ζωή το χουντικό “Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων”.
Σημερινά δημοσιεύματα που αναφέρονταν στις κρίσεις, αναφέρονταν σε “απρέπειες” που συνέβησαν σε βάρος αξιωματικών που “παρασύρθηκαν” στην αποστρατεία, διά της προαγωγής άλλων νεότερων στην επετηρίδα. Κύκλοι της στρατιωτικής ηγεσίας παρενέβησαν για να υποστηρίξουν ότι λανθασμένα αναφέρεται πως δεν έχουν ανακοινωθεί οι αυτεπάγγελτες αποστρατείες Αντιστράτηγων και Αντιναυάρχων, αποστέλλοντας ως αποδεικτικό στοιχείο το σχετικό Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης (ΦΕΚ), το οποίο περιλαμβάνει τις απονομές τίτλων επιτίμων στο σύνολο όσων αποστρατεύθηκαν. Να υπομνήσουμε κι εμείς από την πλευρά μας, ενημερωτικά και ουχί “άτυπα”, πως όταν οι δημοσιογράφοι αναφέρονται σε “ενημέρωση” δεν εννοούν τα ΦΕΚ, αλλά τα Δελτία Τύπου που εκδίδονται για τις αποστρατείες. Διότι αν δεν λανθάνουμε, ούτε εμείς είδαμε να μας έρχεται στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο κάτι σχετικό, με αποτέλεσμα να συζητηθεί.
Η δέσμευσή μας να μην εμπλακούμε σε τέτοιες συζητήσεις μας αποτρέπει από το να αναφερθούμε σε αυτές. Διότι εάν γράφονταν όλα όσα συζητιούνται, θα ήταν εξαιρετικά δυσάρεστο α) για πρόσωπα εντός των Ενόπλων Δυνάμεων, β) για την εικόνα που θα σχημάτιζε ο Έλληνας πολίτης για έναν θεσμό που έχει αποδείξει πως σέβεται και προστατεύει, το οποίο μας οδηγεί στο γ) για την ίδια μας τη χώρα. Η ανωτέρω θέση αρχής, φυσικά δεν σημαίνει ότι θα εκχωρήσουμε παντελώς το δικαίωμα άσκησης κριτικής και διατύπωσης άποψης, με όσο το δυνατόν ψύχραιμο, αντικειμενικό και εμπεριστατωμένο τρόπο. Και να δηλώσουμε επίσης ότι θα αντισταθούμε με κάθε τρόπο στην καλλιεργούμενη αντίληψη ότι η άσκηση κριτικής ή διαφορετικής γνώμης αυτομάτως καθιστά αυτούς που τη διατυπώνουν όργανα σε διατεταγμένη υπηρεσία της τουρκικής MIT…
Ή, αν θέλετε, απλούστερα και πολιτικώς κουτσομπολίστικα, η διακινούμενη στα κοινωνικά δίκτυα άποψη από γραφικούς και μη, ότι όποιος δεν συντάσσεται είναι αυτομάτων ενεργούμενο του ΣΥΡΙΖΑ! Γιατί τους τελευταίους μήνες αρχίζει ολοένα και περισσότερο να τριγυρίζει τ στη σκέψη μας -ως πάνσοφη για τα ελληνικά δεδομένα- η ρήση του Σάμιουελ Τζόνσον το 1775, ότι “ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο ενός καθάρματος” (Patriotism is the last refuge of a scoundrel), με τις υποψηφιότητες, δυστυχώς, για τη θέση του “καθάρματος” να είναι πολλές.
Διότι όποιος νομίζει ότι θα… φτιάξουν, κατά Διονύση Σαββόπουλο, “ιστορία οι παρέες” στον χώρο της άμυνας, ας έχουν στο μυαλό τους ότι δεν διαχειρίζονται ούτε το σπίτι τους, ούτε τον οικογενειακό τους προϋπολογισμό, αλλά τους φόρους από το υστέρημα των Ελλήνων πολιτών. Ας συνέλθουν όλοι πριν αποδειχθεί ότι είναι πολύ αργά. Και όπως εξηγήθηκε παραπάνω, πολλά μαθαίνονται, λίγα γράφονται. Ας μην μας περνούν όμως για αφελείς και ανόητους λόγω αυτοσυγκράτησης, διότι θα εκπλαγούν. Πολλές φορές πάει η στάμνα στη βρύση… κι όταν σπάσει, υπάρχει τρόπος ώστε οι αρμόδιοι για να ασκούν τον έλεγχο να διαπιστώσουν ότι δεν θα έχουν ως επιλογή να μην κινηθούν. Και πολλοί που θεωρούν εαυτούς άτρωτους, θα ανακαλύψουν τον θεατρικό ρόλο του “αποδιοπομπαίου”.
Στο γενικότερο πλαίσιο αρχών που προαναφέραμε, αναδημοσιεύσαμε από την “Κυριακάτικη Δημοκρατία” το κείμενο του Περικλή Ζορζοβίλη, προέδρου του Ινστιτούτου Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ΙΑΑΑ/ISDA) για τις κρίσεις χωρίς να υιοθετούμε ή να απορρίπτουμε οτιδήποτε, με την ελπίδα ότι θα τοποθετηθούν και επ’ αυτού οι ίδιοι “κύκλοι”, εάν δε το επιθυμούν, με την ίδια υφέρπουσα ειρωνεία που υπέκρυπτε η “άτυπη ενημέρωση” επισυνάπτοντας ένα ΦΕΚ. Ας μην χρειαστεί αν γνωριστούμε όλοι μεταξύ μας από την αρχή. Διότι το πραγματικό υπερόπλο είναι η συναισθηματικά προσέγγιση όσων στις Ένοπλες Δυνάμεις δίνουν και την ψυχή τους, αθέατοι, σε καθημερινή βάση, εάν νιώσουν προδομένοι.