Ανάρτηση του Αλκίνοου, ύμνος για την Ελλάδα, κόλαφος για τον Μητσοτάκη

 

Τον γύρο του ελληνικού διαδικτύου κάνει η ανάρτηση του Αλκίνοου Ιωαννίδη, με την οποία ο γνωστός τραγουδιστής κατακεραυνώνει την κυβέρνηση Μητσοτάκη για το προεδρικό διάταγμα που υποβαθμίζει τα πτυχία των καλλιτεχνών.

μία συμβολική ανάρτηση γραμμένη σαν τραγούδι, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, μέσω του επίσημου λογαριασμού του στο Facebook, εξέφρασε την συμπαράστασή του στον αγώνα των καλλιτεχνών κατά του Προεδρικού Διατάγματος, που υποβαθμίζει τα πτυχία των ανθρώπων του Πολιτισμού.

Ο Ιωαννίδης κάνει λόγο για «κράτος-εχθρό» ενώ τονίζει «κι εσείς, προσωρινοί διαχειριστές της αθλιότητας, ακαλλιέργητοι δούλοι της ασχήμιας, νομίζετε πως ορίζετε τις ζωές μας…».

Αναλυτικά η ανάρτηση του Αλκίνοου Ιωαννίδη για τον αγώνα τον καλλιτεχνών:

«Η καρδιά μου αγκαλιά με τις αδερφές και τους αδερφούς μου στην Τέχνη. Αυτά τα ψώνια, οι χασομέρηδες, οι αχαΐρευτοι, οι αιθεροβάμονες, οι εξώλης και προώλης, αυτοί οι ιερείς της ανθρωπιάς και της αγάπης, παντοδύναμοι και ευάλωτοι, ανασφαλείς και ατρόμητοι, αυτοί πληρώνουν εκ μέρους όλων μας το πανάκριβο τίμημα για έναν κόσμο λιγότερο μάταιο.

Όχι μόνο οι διάσημοι και οι «πετυχημένοι». Μα κυρίως όσες και όσοι παλεύουν να βγάλουν την κάθε μέρα, χωρίς χρήματα για το νοίκι αλλά με πίστη, με όνειρο, με ευθύνη, με ακούραστη, απλήρωτη εργασία. Χωρίς εγγυήσεις, χωρίς δίχτυ ασφαλείας, χωρίς στήριξη, χωρίς επιβράβευση. Ανυπεράσπιστοι, φτωχοί, απαξιωμένοι και κυνηγημένοι από ένα κράτος-εχθρό κάθε σπίθας που μπορεί να φωτίσει το σκοτάδι του, κρατάνε, χρόνια τώρα, κάτι ζωντανό και πολύτιμο σε μια χώρα που βουλιάζει. Ηθοποιοί, χορευτές, μουσικοί, φωτογράφοι, κινηματογραφιστές, εικαστικοί, συγγραφείς, ποιητές. Άνθρωποι που σκύβουν πάνω στη λέξη, στη νότα, στην κίνηση, στη λεπτή απόχρωση του αισθήματος.

Που βαθαίνουν στην κάθε έννοια, στην κάθε αλήθεια, που τολμούν να αντικρίσουν τα σκοτάδια τους για να ξορκίσουν τα δικά μας. Κάθε ιδέα, κάθε προσχέδιο, κάθε μελέτη, κάθε πρόβα, κάθε άσκηση, κάθε επιτυχία, κάθε απόρριψη, κάθε ματαίωση, κάθε έκθεση, κάθε από ψυχής μοιρασιά, μια προσευχή στο φως.

Μας γεννά η θυσία των ωραιότερων ανθρώπων που πάτησαν τη γη. Ερχόμαστε από τους αιώνες. Κι εσείς, προσωρινοί διαχειριστές της αθλιότητας, ακαλλιέργητοι δούλοι της ασχήμιας, νομίζετε πως ορίζετε τις ζωές μας…».