Να... φτιάξουν λίγο την κατάσταση.Σε 40+ μέρες δε θα περίμενε κάποιος να εγκατασταθεί η τηλεδιοίκηση, η φωτοσήμανση κτλ, αλλά τουλάχιστον να επιδιορθωθούν κάποιες απ’τις υποδομές των σιδηρόδρομων. Όμως και η τελευταία λεπτομέρεια μαρτυράει εγκατάλειψη.
Κυλιόμενες σκάλες και ασανσέρ χαλασμένα στον σταθμό Λαρίσης, ενώ μέσα στο τραίνο, κάποιες τουαλέτες είναι τελείως χαλασμένες και σε τουαλέτες αναπήρων δεν κλείνει καν η πόρτα. Δηλαδή αν θέλει κάποιο άτομο με αναπηρία να πάει στην μοναδική κατάλληλη τουαλέτα, θα το βλέπουν όσοι περνούν από τον διάδρομο.
Και αν οι υπεύθυνοι δε δίνουν δεκάρα (κυριολεκτικά) για να φτιάξει μια πόρτα και ένα ασανσέρ που μπορούν να τα προσέξουν όλοι, τότε σε τι κατάσταση θα βρίσκονται πραγματικά τα πιο ακριβά και ειδικά συστήματα ασφαλείας που δεν μπορούμε να ελέγξουμε εμείς οι απλοί πολίτες; Ας συμφωνήσουμε ότι τουλάχιστον για αυτά δεν φταίει ο σταθμάρχης.
Για να μην είμαστε άδικοι, όμως, δεν είναι όλα εγκαταλελειμμένα στα τρένα. Τα συστήματα ελέγχου εισιτηρίων είναι υπερσύγχρονα με ειδικό μηχάνημα που σκανάρει το bar code και ειδική εφαρμογή για να τους αφήνεις τα λεφτά σου με μεγαλύτερη ευκολία. Προτεραιότητες είναι αυτές. Οι υπεύθυνοι, βέβαια έδειξαν μέριμνα και για δύο ακόμα εργασίες, προφανέστατα αναγκαίες για την εύρυθμη λειτουργία των σιδηροδρόμων. Μετακίνησαν τα λουλούδια και τα κεράκια των νεκρών, για να μπορεί να δουλεύει απρόσκοπτα το γκισέ. Συμβολικό.
Υπάρχει και μία ακόμα εικόνα, όμως που συναντά κανείς φτάνοντας στον σιδηροδρομικό σταθμό Θεσσαλονίκης. «Τα πλούτη τους, το αίμα μας» γράφει η είσοδος του σταθμού. Οι αρχές προσπάθησαν να σβήσουν το «αίμα μας», αλλά αυτό το αίμα δεν σβήνε τόσο εύκολα.
Χρήστος Αβραμίδης
documentonews.gr