.jpg)
Με διάχυτη την ιδιοκτησιακή λογική που διέπει το σύνολο της διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, η εκδήλωση της Νέας Δημοκρατίας την «Ημέρα της Ευρώπης» μετατράπηκε σε «ημέρα της Νέας Δημοκρατίας», και μάλιστα, με αντιπαρατιθέμενες απόψεις από τους δύο πρώην αρχηγών της, Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά για σημαντικά ζητήματα, κηλιδώνοντας το μήνυμα συσπείρωσης στο οποίο πόνταρε το Μέγαρο Μαξίμου.
Ήταν αναμενόμενο και ξεκάθαρο πως η πρωθυπουργική επιλογή να πραγματοποιήσει εκδήλωση της Νέας Δημοκρατίας την «Ημέρα της Ευρώπης» θα είχε ως αποτέλεσμα την μετατροπή της εκδήλωσης σε ένα κεντρικό προεκλογικό πεδίο. Ωστόσο, παρά τις αγωνιώδης προσπάθειες του Κυριάκου Μητσοτάκη να φέρει στο ίδιο κάδρο μαζί του τους πρώην πρωθυπουργούς, Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά που το προηγούμενο διάστημα του άσκησαν κριτική (και) για τις υποκλοπές, η εικόνα ήταν κάθε άλλο παρά αυτή της συσπείρωσης του κόμματος, όπως ονειρευόταν.
Επιλέγοντας να μιλήσει τελευταίος, ο Κυρ. Μητσοτάκης επιδόθηκε σε μία ακατάσχετη κινδυνολογία, εκμεταλλευόμενος της συγκυρία για μία ακόμα προσπάθεια νεκρανάστασης του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου και του 2015.
Χαρακτηριστική του αποστροφή, όταν μιλώντας για την επέτειο ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ προ δύο ετών, ανέφερε πως «στις 28 Μαΐου του 1980 η πατρίδα κατόρθωσε να γίνει δεκτή στις ευρωπαϊκές κοινότητες. Ο διορατικός Κωνσταντίνος Καραμανλής προτάσσει την εθνική πτυχή του εγχειρήματος. Ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός λίγο έλειψε να γκρεμίσει σε μερικές εβδομάδες όσα χτίζαμε επί δεκαετίες το 2015. Το σύνθημα «δεν ξεχνώ» είναι και εδώ».
«Πήγα και εγώ στις Βρυξέλλες. Διαπραγματευτικά 5 ώρες και έφερα 31 δισ.. Πρωταθλητές και στην καθιέρωση πλαφόν στο φυσικό αέριο. Κάποιοι δίστασαν, επιμείναμε, διεκδικήσαμε και η πρόταση μας έγινε ευρωπαϊκή απόφαση» ανέφερε σε άλλο σημείο, ενώ αναφερόμενος στο μεταναστευτικό επικαλέστηκε πως «φυλάξαμε τα σύνορα μας και εξηγήσαμε στην Ευρώπη ότι είναι ευρωπαϊκά. Ήρθε η ώρα η Ευρώπη να πληρώσει και αυτή για τον φράχτη που θα κατασκευάσουμε στον Έβρο».
Παρά τις κυβερνητικές διαρροές και το κλίμα που έφτιαχναν επί ημέρες φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, οι τοποθετήσεις του Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά που προηγήθηκαν, δεν επικεντρώθηκαν τόσο στο «μήνυμα συσπείρωσης», όσο -αντιθέτως- μέσα από το «που πάει η Ευρώπη» στο «που πάει η Νέα Δημοκρατία». Το μόνο σημείο στο οποίο «συναντήθηκαν» οι τρεις άνδρες ήταν η κριτική στην Ευρώπη, με τον καθένα από τους δύο πρώτους να την εκφράζει από διαφορετική θέση αρχής, και με τον απερχόμενο πρωθυπουργό να επιχειρεί μάλλον αμήχανα να τους προσεγγίσει.
Ο Κ. Καραμανλής έστειλε μηνύματα στην… δική του γλώσσα, προσεκτικά και με μετρημένο λόγο, σε βάθος και ουσία για την διακυβέρνηση Μητσοτάκη, χωρίς όμως ευθεία αναφορά στις υποκλοπές. Διαχώρισε τη θέση του για μία ακόμα φορά για τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία και τη στάση της χώρας μας, αδειάζοντας το «μέχρι τη νίκη της Ουκρανίας» του Κυρ. Μητσοτάκη. Τράβηξε κόκκινες γραμμές για «μοιρασιά» στο Αιγαίο και την εξωτερική πολιτική, ενώ έδωσε με τα λόγια του θείου του τις αιτίες που τον κρατούν εκτός πολιτικής, μετά την απόφασή του να μην κατέβει ξανά υποψήφιος.
«Σεβασμός στους δημοκρατικούς θεσμούς. Απέναντι σε κάθε μορφή ανομίας. Πάντα δίπλα στους πολίτες, ειδικά τους λιγότερο ευνοημένους. Άγρυπνοι και ασυμβίβαστοι στην υπεράσπιση των εθνικών μας δικαίων» επέλεξε να κλείσει την ομιλία του, ενώ σε άλλο σημείο απευθυνόμενος προς τον απερχόμενο πρωθυπουργό τόνισε πως «η επόμενη κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει την προσπάθεια με ακόμα μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, ιδιαίτερα στους ευαίσθητους τομείς της δημόσιας υγείας και παιδείας, της ασφάλειας των πολιτών και της απονομής της δικαιοσύνης».
Από την πλευρά του, ο Αντ. Σαμαράς επιδόθηκε σε ένα ακόμα ακροδεξιό μανιφέστο, με ακραία διχαστικό, ξενοφοβικό, ρατσιστικό και ομοφοβικό λόγο. Στο στόχαστρό του βρέθηκαν πλήθος… στόχων, από τους «παράνομους μετανάστες», την «απειλή Ισλαμοποίησης της Ευρώπης», τη Γερμανία και «οι διορισμένοι της Επιτροπής που απειλούν λαούς τι θα ψηφίσουν όπως στην Ιταλία», μέχρι την «woke culture», τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ και η πολιτική ορθότητα.
Εάν ο λόγος του Αντ. Σαμαρά αρθρωνόταν για πρώτη φορά, θα έλεγε κανείς πως λειτούργησε ως «λαγός» για την προσέλκυση ψηφοφόρων από τους χώρους του Κασιδιάρη, των Μπογδάνου-Εμφιετζόγλου, της Λατινοπούλου και του Νικολόπουλου, στην προσπάθεια εκμετάλλευσης του αποκλεισμού των κομμάτων τους προς ικανοποίηση της Νέας Δημοκρατίας. Επειδή όμως ο πρώην πρωθυπουργός τα έχει ξαναπεί έτσι και χειρότερα και με άλλες αφορμές, πρόκειται για μία ξεκάθαρη πλατφόρμα του Αντ. Σαμαρά που δηλώνει «παρών», επικρίνοντας ουσιαστικά τη Νέα Δημοκρατία του Κυρ. Μητσοτάκη που γίνεται «Ποτάμι».
Σε κάθε περίπτωση, όπως και αν είδε και άκουσε κανείς το απόγευμα της Τρίτης την εκδήλωση της Νέας Δημοκρατίας για την «Ημέρα της Ευρώπης», ούτε περίσσευμα ευρωπαϊσμού θα πρέπει να διαπίστωσε, ούτε και μήνυμα συσπείρωσης της Νέας Δημοκρατίας.
Για τον Κυρ. Μητσοτάκη ήταν μία ευκαιρία να εμφανιστεί μαζί με τους πρώην αρχηγούς του κόμματός του στην προσπάθεια να εκμεταλλευτεί την εικόνα τους. Για τους άλλους δύο, ευκαιρία από διαφορετική θέση αρχής για να προστατέψουν την υστεροφημία τους. Για την Ευρώπη πάντως, σίγουρα δεν ήταν μια καλή ημέρα. Τόσο για το κρεσέντο ακροδεξιάς και διχασμού που ακούστηκαν στο Ζάππειο, όσο κυρίως και για την «σφραγίδα» του παρακολουθητή μέσω ΕΥΠ και Predator που από την προηγούμενη ημέρα είχε επιφυλάξει η επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου PEGA για τον Έλληνα πρωθυπουργό, για την οποία δεν ακούστηκε ούτε λέξη.