.jpg)
Μάλιστα περί «αλλαγής νομίσματος» μίλησαν δημοσίως στο χθεσινό debate ο πρόεδρος της «Ελληνικής Λύσης» Κ.Βελόπουλος και Γ.Γ. του «ΜεΡα25» Γ.Βαρουφάκης.
Συγκεκριμένα ο Κυριάκος Βελόπουλος τόνισε: «Κάθε σοβαρή χώρα πρέπει να έχει plan B, σε σχέση με το νόμισμα. Περίμενα να μου πουν οι αρχηγοί που θα βρουν τα λεφτά για την παροχολογία. Εμείς λέμε 15% φόρο οριζόντιο σε όλες τις επιχειρήσεις».
Ο δε Γιάνης Βαρουφάκης υποστήριξε ότι: «Το νόμισμα πρέπει να εξυπηρετεί το λαό και όχι το αντίθετο. Ένιωσα ένα deja vu ακούγοντας τους υπόλοιπους αρχηγούς με μία οικονομία υπό κατάρρευση. Η χώρα μας βαδίζει σε ένα ναρκοπέδιο της διεθνούς οικονομίας χωρίς άμυνες. Ποτέ δεν έκανα πρόταση για παράλληλο νόμισμα. Μιλώ για ένα σύστημα εξωτραπεζικό παράλληλων πληρωμών στημένο στο λογισμικό της ΑΑΔΕ».
Πώς και γιατί ανακίνησαν το ζήτημα αυτό οι δύο πολιτικοί αρχηγοί;
Πριν ενάμιση μήνα σε μία συνέντευξη-«ποταμό» στον Τάσο Γκουριώτη στην εκπομπή Black Monday στο Pronews TV ο διακεκριμένος οικονομικός αναλυτής, Νίκος Ιγγλέσης αφού ανέλυσε με μία ρεαλιστική προσέγγιση το μέλλον της ελληνικής οικονομίας (το οποίο είναι δυσοίωνο) είχε μιλήσει για το ενδεχόμενο επαναφοράς της συζήτησης για «αλλαγή νομίσματος».
Συγκεκριμένα στο ερώτημα για το αν η Ελλάδα έπρεπε να είναι εντός ή εκτός ευρώ είπε:
«Σε μία νέα κρίση που θα βιώσει ο ελληνικός λαός και η οικονομία του το θέμα θα ξαναεπανέλθει.
Το χρέος έχει τέσσερις παράγοντες που το προσδιορίζουν:
Πρώτον, πόσα χρωστάς.
Δεύτερος παράγοντας σε ποιους τα χρωστάς, ποιος κατέχει το χρέος; Μέχρι το 2010 το μεγαλύτερο μέρος του χρέους το κατείχαν Έλληνες, ήταν σε ομόλογα ελληνικού Δημοσίου και οι τόκοι μέναν στην Ελλάδα, σήμερα δε συμβαίνει αυτό το πράγμα. Το χρέος το κατέχουν οι ξένοι και οι τόκοι του φεύγουν στο εξωτερικό.
Τρίτον σε ποια νομοθεσία είναι το χρέος. Είναι υπό ελληνική νομοθεσία υπό αγγλικό δίκαιο; Στο αγγλικό δίκαιο.
Και ο τέταρτος παράγοντας είναι σε ποιο νόμισμα είναι το χρέος. Τώρα όλο το ελληνικό χρέος είναι σε ευρώ, δηλαδή είναι συναλλαγματικό καθώς πρόκειται για ένα νόμισμα το οποίο δεν μπορεί να εκδώσει η Ελλάδα.
Αυτό σημαίνει ότι για να το εξυπηρετεί κάθε χρόνο και να πληρώνει τα τοκοχρεολύσια πρέπει να δανείζεται.
Λες τότε και οι χρεοκοπίες κάποιων χωρών γιατί γίνανε;
Γιατί δεν μπορούσαν να εξυπηρετούν το μέρος του χρέους τους σε συνάλλαγμα. Σε εθνικό νόμισμα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Η Ελλάδα είναι μία χώρα με κατεστραμμένη παραγωγική βάση, με ένα δυσβάσταχτο συναλλαγματικό χρέος, που σημαίνει ότι με το πρώτο αεράκι που θα φυσήξει στην διεθνή οικονομική σκηνή αυτή η χώρα θα πάθει πνευμονία. Διότι δεν έχει συντελεστές ισχύος.»
Με λίγα λόγια ο Ν.Ιγγλέσης θεωρεί πως η είσοδος της χώρας στο ευρώ και προπάντων η προσπάθεια πάση θυσία να παραμείνει στο ευρώ, όχι μόνο την καταχρέωσε και την έκανε δέσμια στον διεθνή παράγοντα αλλά επί της ουσίας διέλυσε την παραγωγική της βάση.
«Η πολιτική των ανοικτών συνόρων που επιβάλλει η ΕΕ συμφέρει χώρες όπως η Γερμανία η οποία εισάγει από την Τουρκία αγροτικά προϊόντα αλλά εξάγει όμως τα δικά της βιομηχανικά προϊόντα.
Αντίθετα, χώρες όπως η Ελλάδα είναι χαμένες από χέρι. Γιατί δεν έχει ανταγωνιστικό τεχνολογικό προϊόν να εξάγει σε αντιστάθμισμα των φθηνών εισαγωγών».
Με λίγα λόγια η ίδια η συνεχιζόμενη και εντεινόμενη κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας θα επαναφέρει την συζήτηση για αλλαγή νομίσματος, διότι σε κάποιο σημείο η χώρα δεν θα μπορεί να λειτουργεί στοιχειωδώς.