Πολύ πιθανή θεωρεί τη στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας λόγω της Ταϊβάν αν δεν υπάρξει αποκλιμάκωση της έντασης ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και «γκουρού» της διπλωματίας Henry Kissinger.
«Αν τα πράγματα συνεχίσουν να κινούνται στην τροχιά που βλέπουμε και δεν υπάρξει διάλογος η στρατιωτική σύγκρουση είναι πολύ πιθανή» είπε ο Kissinger σε συνέντευξή του στον αρχισυντάκτη του Bloomberg News, John Micklethwait, όταν ρωτήθηκε για την πιθανότητα η Κίνα να εισβάλει στην Ταϊβάν.
«Πιστεύω λοιπόν ότι η τρέχουσα πορεία σε ό,τι αφορά τις διμερείς σχέσεις πρέπει να αλλάξει».
Ο Kissinger είπε ότι εναπόκειται τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στο Πεκίνο να αλλάξουν στάση, καθώς, όπως είπε, και οι δύο ηγεσίες βρίσκονται στην «κορυφή ενός γκρεμού».
Ο υπουργός Εξωτερικών Antony Blinken θα μεταβεί στο Πεκίνο. Ο Blinken θα είναι ο πρώτος υψηλόβαθμος αξιωματούχος των ΗΠΑ που θα επισκεφθεί τα τελευταία πέντε χρόνια την Κίνα, αλλά ο Λευκός Οίκος βάζει χαμηλά τον πήχη, λέγοντας πως δεν αναμένεται να υπάρξουν εξελίξεις.
Ο διπλωμάτης, συγγραφέας πολλών βιβλίων, συμπεριλαμβανομένου του «On China», που γράφτηκε ένα χρόνο πριν από την ανάληψη της εξουσίας από τον Πρόεδρο Xi Jinping, παρακολουθείται στενά για τις απόψεις του σχετικά με την ασιατική γεωπολιτική, δεδομένων του μυστικού ταξιδιού του στην Κίνα το 1972 και του ρόλου του στην εξομάλυνση των σχέσεων ΗΠΑ-Κίνας όταν ήταν πρόεδρος ο Richard Nixon.
Η Ταϊβάν είναι εδώ και καιρό ένα από τα πιο ευαίσθητα ζητήματα στις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας.
Το Πεκίνο, που ισχυρίζεται ότι η αυτοδιοικούμενη δημοκρατία της Ταϊβάν είναι κινεζικό έδαφος, επιδιώκει εδώ και καιρό να ανακτήσει τον έλεγχο του νησιού μέσω της «επανένωσης» και προειδοποιεί τακτικά την Ουάσιγκτον για πωλήσεις όπλων και κάθε είδους πολιτική εμπλοκή με την ταϊβανέζικη ηγεσία.
Ανώτεροι στρατιωτικοί αξιωματούχοι των ΗΠΑ έχουν επανειλημμένα προειδοποιήσει ότι η ηγεσία της Κίνας έχει πρόθεση για εισβολή…
Mάλιστα, ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός θα επιδιώξει να καταλάβει την Ταϊβάν τα επόμενα χρόνια – πιθανώς μέχρι το 2027.
Πάντως, ο Kissinger είπε ότι γνωρίζει σίγουρα είναι ότι οι πόλεμοι μεταξύ δύο υπερδυνάμεων δεν μπορούν να κερδηθούν.
Ή, όπως το έθεσε, «κερδίζονται μόνο με τεράστιο κόστος».
«Είναι μια μοναδική κατάσταση με την έννοια ότι η μεγαλύτερη απειλή κάθε χώρας είναι η άλλη – δηλαδή, η μεγαλύτερη απειλή για την Κίνα είναι η Αμερική, κατά την αντίληψή τους, και το ίδιο ισχύει και εδώ», είπε ο Kissinger.
Υπενθυμίζεται πως ο Kissinger είχε μιλήσει προ μηνός και στον Εconomist, εκφράζοντας σκέψεις που κάλλιστα θα μπορούσαν να αποτελέσουν περιεχόμενο ενός εγχειριδίου υπό τον τίτλο «Πώς να αποφύγετε τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο».
Όπως λέει, ζούμε σε έναν κόσμο πρωτόγνωρης καταστροφικότητας και για αυτό ειδικά οι ηγέτες του κόσμου πρέπει να γρηγορούν, αντί να ησυχάζουν, ενώ περαιτέρω αναλύει τους λόγους για τους οποίους η παγκόσμια κοινότητα έχει ανάγκη την Κίνα και τη Ρωσία, ώστε να υπάρξει μια στιβαρή αρχιτεκτονική ασφαλείας.
Παρά τη φήμη του ότι είναι συμφιλιωτικός σε ό,τι αφορά την κυβέρνηση του Πεκίνου, αναγνωρίζει ότι πολλοί Κινέζοι στοχαστές πιστεύουν ότι η Αμερική βρίσκεται σε παρακμή και ότι, «επομένως, προϊόντος του χρόνου, τελικά θα μας υποκαταστήσουν».
Πιστεύει ότι η ηγεσία της Κίνας αγανακτεί με το αφήγημα των δυτικών πολιτικών για μια παγκόσμια τάξη βασισμένη σε κανόνες, όταν αυτό που πραγματικά εννοούν είναι οι κανόνες της Αμερικής και η τάξη της Αμερικής.
Οι κυβερνώντες της Κίνας προσβάλλονται από αυτό που θεωρούν «συγκαταβατικό παζάρι που προσφέρει η Δύση», για την παραχώρηση προνομίων στη Χώρα του Δράκου.
Στην Ουάσιγκτον λένε ότι «η Κίνα θέλει την παγκόσμια κυριαρχία… Η απάντηση είναι ότι [στην Κίνα] θέλουν να είναι ισχυροί. Δεν επιθυμούν την παγκόσμια κυριαρχία με τη χιτλερική έννοια.
Δεν σκέφτονται ούτε έχουν σκεφτεί ποτέ έτσι την παγκόσμια τάξη. Στη ναζιστική Γερμανία ο πόλεμος ήταν αναπόφευκτος γιατί τον χρειαζόταν ο Hittler», εκτιμά ο Κissinger, αλλά η Κίνα είναι διαφορετική.
Ο Κissinger εκτιμά πως το κινεζικό σύστημα προσιδιάζει περισσότερο στον κουμφουκιανισμό παρά στον μαρξισμό.
Αυτό διδάσκει στους Κινέζους ηγέτες να αποκτούν τη μέγιστη δύναμη που μπορεί να έχει η χώρα τους και να επιδιώκουν να τους σέβονται για τα επιτεύγματά τους.
Οι Κινέζοι ηγέτες θέλουν να αναγνωριστούν ως οι τελικοί κριτές και αποφασίζοντες του διεθνούς συστήματος των συμφερόντων τους.