Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι έτοιμη, εφόσον τα γκάλοπ και οι τάσεις που καταγράφονται τις τελευταίες ημέρες επιβεβαιωθούν, να εισέλθει στη Βουλή. Όχι μόνη της, αλλά με το κόμμα της, την Πλεύση Ελευθερίας, αν και στην πραγματικότητα με τις εκκαθαρίσεις στελεχών που κάνει και την επιβολή συγγενών και.... φίλων στις εκλόγιμες θέσεις των ψηφοδελτίων, δείχνει σαν να είναι απόλυτη μονάρχης στο σχήμα αυτό.
Αλίμονο όμως εάν γνωρίζει έστω κι ένα μικρό ποσοστό αυτών που δηλώνουν ότι θα την ψηφίσουν, είτε τα βασικά προγραμματικά στοιχεία του κόμματος, είτε περισσότερα από ένα δύο άλλα στελέχη του.
Η Πλεύση Ελευθερίας πρέπει να είναι από τα πιο προσωποπαγή κόμματα που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία πολλά χρόνια και με τον πιο θολό πολιτικό λόγο και ιδεολογική/πολιτική χωροθέτηση. Κάποτε ανέμιζε τη σημαία των γερμανικών αποζημιώσεων και την «προδοσία του δημοψηφίσματος», τώρα πλέον ουδείς καταλαβαίνει τι ακριβώς θέλει να πει και ποιος, πέραν του Αλέξη Τσίπρα, είναι πραγματικά ο αντίπαλός της.
Έτσι κι αλλιώς η Ζωή δεν περιορίζει το κόμμα της στα αριστερά, απ’ όπου έλκει ιδεολογική καταγωγή η ίδια. Πλασάρεται γενικά ως αντισυστημική και ψαρεύει από παντού δυσαρεστημένους (και βαριεστημένους) με τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος. Και με αυτό το στιλ φάνηκε να κερδίζει ψήφους ακόμα κι από τα ακροδεξιά, ειδικά όταν το κόμμα του φυλακισμένου Κασιδιάρη αποκλείστηκε από τις προηγούμενες εκλογές.
Υπό αυτή την έννοια, η εκλογική της εκτόξευση μοιάζει να είναι ένα επικό τρολάρισμα μέρους του εκλογικού σώματος, που απλά θέλει «κάτι άλλο», έστω και εντελώς απροσδιόριστο πολιτικά, στην αυριανή Βουλή. Το δε ενδιαφέρον που συγκεντρώνει απλά και μόνο το ενδεχόμενο να είναι και πάλι η Ζωή Κωνσταντοπούλου στο κοινοβούλιο, όπου άφησε ως πρόεδρός του το 2015, ιστορία με τους ομηρικούς καβγάδες και τις μεταμεσονύκτιες συνεδριάσεις, παραπέμπει σε ένα είδος συλλογικής παράκρουσης.
Το ξαφνικό ενδιαφέρον των φιλοκυβερνητικών μέσων
Με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου για τις κάλπες της 21ης Μαΐου, η Ζωή δεν φαινόταν να έχει τύχη. Τουλάχιστον όχι την (καλή) τύχη που όλοι περίμεναν - αλλά ματαίως τελικά - ότι θα έχει ο Γιάνης Βαρουφάκης.
Όσο περνούσαν οι μέρες, οι εταιρείες γκάλοπ κατέγραφαν άνοδο της Πλεύσης Ελευθερίας και κάμψη του ΜΕΡΑ25, το οποίο είχε εμπλακεί σε μία αυτοκαταστροφική συζήτηση για το νόμισμα και ένα παράλληλο σύστημα πληρωμών, λέει.
Και ξαφνικά, εκεί που όλα τα φιλοκυβερνητικά ή τα λεγόμενα «συστημικά» μέσα ενημέρωσης, την είχαν αποκηρύξει και εξοβελίσει, «ανακάλυψαν» ξανά την ύπαρξη και το… πολιτικό μέγεθος της Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Η ενίσχυση ενός φορέα, που θα πίεζε από τα αριστερά τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν η απλοϊκή πλην καταλυτική προσέγγιση, για να πάρει και πάλι… «tvpass» και να προβάλλεται κάθε δραστηριότητά της από τα mainstreamμέσα ενημέρωσης.
Όπως καταλυτική φάνηκε να είναι και η επικοινωνιακή της στρατηγική.
Από τις αγριότητες του στιλ «τι είπατε;» - φράση, που συνοδευόταν από μάτι που γυάλιζε, στη διάρκεια μίας συνέντευξής της στον ΣΚΑΙ το 2015 – άρχισε να μοιράζει καρδούλες και ένα χαμόγελα, που ξεκινάει μεν ελεγχόμενα χαρούμενο, αλλά σταδιακά γίνεται υπαινικτικό ως και αινιγματικό σαν της Τζοκόντα.
Από τη βορβορώδη ρητορική με την οποία επισκίαζε κάθε δημόσια εμφάνισή της και τους συνεχείς τσακωμούς με πολιτικούς αντιπάλους και δημοσιογράφους, μεταλλάχθηκε σε μία εγκρατή, μειλίχια και σχεδόν ευγενέστατη πολιτικό, που έχει μεν άποψη για όλα, αλλά εκφράζεται πλέον ήρεμα.
Ένα πράγμα έμεινε ίδιο και απαράλλαχτο στο λόγο της: η ανηλεής, οξεία και διανθισμένη με ακραίες εκφράσεις επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα. Στην πραγματικότητα κάνει μονομέτωπο αγώνα κατά των παλαιών της συντρόφων και η εκστρατεία της μοιάζει συχνά πυκνά εμμονική και εκδικητική – τόσο το καλύτερο όμως, αυτό της δίνει μόνιμο στασίδι σε πολλά τηλεοπτικά πάνελ.
Βέβαια, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, η είσοδός της τη Βουλή ψηλώνει τον πήχη της αυτοδυναμίας για τη ΝΔ, αλλά μάλλον υπερτερεί το γεγονός ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά την επόμενη ημέρα από τα κοινοβουλευτικά έδρανα με το να καναβαλίζει τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η Πλεύση Ελευθερίας έμεινε εκτός Βουλής τον Μάιο, για λιγότερες από 7000 ψήφους. Μπορεί να πιάσει το 3% στις 25 Ιουνίου ακόμα και με τον ίδιο αριθμό ψήφων, εάν αυξηθεί έστω και ελάχιστα η αποχή δηλαδή! Εκτός κι αν η εσωκομματική κρίση που ξέσπασε τώρα στην Πλεύση, προκαλέσει πρόβλημα.
Σταλινικές εκκαθαρίσεις
Τα χαμόγελα, οι καρδούλες και τα μελιστάλαχτα της Ζωής Κωνσταντοπούλου είναι μόνο για το ευρύ κοινό και τους υποψήφιους ψηφοφόρους.
Στο εσωτερικό του κόμματός της δείχνει τον παλιό, γνωστό εαυτό της με το βοναπαρτικό στιλ, την άσκηση απόλυτης εξουσίας, τον εξοστρακισμό οποιουδήποτε μη αρεστού στην ίδια.
Ένα ξεχειλωμένο «υπερεγώ» συνοδευόμενο από προκλητική αλαζονεία και εκνευριστική έπαρση, μία ακατάσχετη αυταρέσκεια συνδυαζόμενη με εκκωφαντικό ναρκισσισμό και μία περιφερόμενη ωραιοπάθεια, συνθέτουν την εικόνα και τη συμπεριφορά της δημόσιας παρουσίας της, που καταλήγει σε καταδυνάστευση στην εσωτερική «λειτουργία» του κόμματός της.
Είναι ενδεικτικό του προσωποπαγούς και αρχηγικού χαρακτήρα της Πλεύσης Ελευθερίας το γεγονός ότι στο επίσημο siteτου κόμματος δεν υπάρχει πουθενά η διάρθρωσή του, τα συλλογικά του όργανα και τι προβλέπεται για τη λειτουργία του.
Θα μπορούσε το κόμμα να λέγεται και «Η Ζωή και οι φίλοι της», ή «Ζωή μόνη, ψάχνει πολιτική καριέρα», αντί το βαρύγδουπο «Πλεύση Ελευθερίας»!
Την απόλυτη, αδιαπραγμάτευτη και περίπου… «θεόπνευστη», όπως μάλλον την αντιλαμβάνεται, κυριαρχία της στο κόμμα της, η Ζωή Κωνσταντοπούλου την άσκησε και με τη συγκρότηση των ψηφοδελτίων για τις 25 Ιουνίου – είναι με λίστα και άρα τη σειρά εκλογιμότητας την καθορίζει το κόμμα, ήτοι η αρχηγός στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Αδιαφορώντας πλήρως για τις επιλογές των ψηφοφόρων της Πλεύσης και τις προτιμήσεις τους για τους υποψήφιους βουλευτές, η κυρία Κωνσταντοπούλου τοποθέτησε σε θέσεις που θεωρούνται εκλόγιμες, δικούς της ανθρώπους, παραμερίζοντας ή πετώντας εντελώς εκτός, στελέχη, που κατέλαβαν στις 21 Μαΐου τις πρώτες θέσεις σε πολλές περιφέρειες.
Κορυφαίο δείγμα νεποτισμού και εξαλλοσύνης το ότι τοποθέτησε στην κορυφή της λίστας στην Α’ Αθήνας τον σύντροφό της, Διαμαντή Καραναστάση, έναν δευτεροκλασάτο ηθοποιό που έγινε περισσότερο γνωστός όταν βρέθηκε στο πλευρό της, παρά από την υποκριτική του καριέρα. Ουσιαστικά δηλαδή και εφόσον η Πλεύση Ελευθερίας μπει στη Βουλή, τού κάνει δώρο μία βουλευτική έδρα, καθώς ο κ. Καραναστάσης δεν ήταν καν υποψήφιος στις εκλογές του Μαΐου!
Από τις συγκρίσεις των ψηφοδελτίων των προηγούμενων εκλογών με αυτά της 25ης Ιουνίου, φαίνεται καθαρά ότι η κυρία Κωνσταντοπούλου μαγείρεψε έτσι τις λίστες ώστε να εκλέξει συγγενείς, στενούς φίλους και πιστούς παράγοντες της Πλεύσης.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη παρέμβαση (και αλλοίωση της βούλησης των ψηφοφόρων) που έκανε αρχηγός κόμματος ενόψει των νέων εκλογών.
Γι’ αυτό και τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή αυτές τις καρατομήσεις και τις αντιδημοκρατικές παρεμβάσεις, εκδηλώνεται κύμα αποχωρήσεων από την Πλεύση Ελευθερίας.
https://www.ieidiseis.gr/