Τώρα αυτό που σας λέω συνέβη κανονικά, δεν το βγάζω απ’ την κεφάλα μου. Χαλαρώστε, αράξτε, πιείτε μια ρακή κι ετοιμαστείτε για το σοκ της ζωής σας!Είμαι, λοιπόν, την περασμένη Παρασκευή το πρωί στο Κόκκινο 105,5 στο «Βάλε καφέ να στα... πω» των Γιώργου Τραπεζιώτη και Γιώργου Μελιγκώνη, μιλάμε για πρωί βάρβαρο, οκτώ και τέταρτο, με εξοντώσανε οι παλιάνθρωποι, δεν έγινα δημοσιογράφος για να ξυπνάω με τις κότες.
Τέλος πάντων, λέμε το ‘να, λέμε τ’ άλλο, λέμε για τις προγραμματικές, λέμε για τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ, λέμε για το ΕΚΑΒ (τι στο διάολο γίνεται με το ΕΚΑΒ, ρε γαμώτι;), πάει κάποια στιγμή η κουβέντα και σε κάτι πιο λάιτ, στον ατυχή σερβιτόρο από τη Ρόδο που έκανε μπλουμ στη θάλασσα για να εξυπηρετήσει τις παραγγελίες κι έφριξε το σκυλί με το σκηνικό, αλλά όλα καλά, είπε το αφεντικό ότι παίρνει τρία χιλιάρικα μηνιαίως ο εργαζόμενος, οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά, αφού κονομάει, γιατί να μην ξεφτιλίζεται και λίγο;
Και λέω εγώ λέξη προς λέξη:
«Παίρνει πολλά λεφτά, μας πληροφορεί το αφεντικό. Ξέρεις, ρε φίλε, πόσα παίρνουν όσοι και όσες πουλάνε τα νεφρά τους; Ακόμη πιο πολλά»!
Συνεχίζουμε από εκεί, λέμε για ιδιωτικά πανεπιστήμια (παντελονάτος ο Ανδρουλάκης, αναμφισβήτητα) λέμε για τις ξαπλώστρες στη Μύκονο (θα τις πάνε 20 ευρώ έκαστη, από μια τρακοσαρού που είχαν!), λέμε και για το δόλιο το άλογο που μας άφησε χρόνους στην Κέρκυρα (δεν υπάρχουν λόγια…), τελειώνει η συζήτηση, χαιρετάω, παίρνω τα πόδια μου, πάω πλατεία Εξαρχείων στην “Ηββη”, ανοίγω «Εφημερίδα των Συντακτών», διαβάζω, διαβάζω, διαβάζω, φτάνω σελίδα 28, βλέπω άρθρο Κώστα Ήσυχου με τίτλο «Ο μεταμφιεσμένος νεοναζισμός του 21ου αιώνα», λέω να του ρίξω μια διαγώνια ανάγνωση, γιατί σε πολλά δε συμφωνώ με τον άνδρα, αλλά μπούρδες δεν γράφει. Και μου πέφτει το μαλλί, διαβάζοντας τα εξής:
«Ο Χαβιέρ Μίλεϊ, Αργεντίνος πολιτικός ηγέτης του ακροδεξιού σχήματος “Libertarios” (“Ελευθεριακοί”), το οποίο αυτή την περίοδο λαμβάνει στις δημοσκοπήσεις 12-15 %, υποστηρίζει τη νόμιμη αγοραπωλησία ανθρωπίνων οργάνων και ζητάει συνταγματική αναθεώρηση στην Αργεντινή, λίγους μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές στη χώρα, αφού θεωρεί ότι η ελεύθερη αγοραπωλησία ανθρωπίνων οργάνων είναι ακόμη μία “ελεύθερη” οικονομική αγορά».
Κι επειδή ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, η διαδικασία της αγοραπωλησίας δεν θα λαμβάνει χώρα σε κάνα σκοτεινό δωμάτιο, αλλά στον φωτεινό κόσμο του ίντερνετ:
«Με άλλα λόγια, ο δωρητής θα μεταβιβάζει τα δικαιώματα ιδιοκτησίας μέσω εμπορικής συναλλαγής σε παγκόσμια διαδικτυακή πλατφόρμα και θα αποκομίζει μεγάλο οικονομικό όφελος από τη συναλλαγή του με ιδιώτη η επιχείρηση που θα ήθελε να αγοράσει με διαδικασία πλειστηριασμού, ανεβάζοντας στα ύψη τα εν λόγω όργανα»!
Και κάπως έτσι θα ξεχρεώνει ο πωλητής το στεγαστικό του, θα σπουδάζει το παιδί του, θα πληρώνει την εφορία και το ταμείο του κλπ. κλπ. κλπ. Καζάν, καζάν που λένε και οι Τούρκοι…
Ποια όργανα, όμως, μπορούμε να πουλήσουμε για να τιγκάρει η πορτοφόλα και να ψωνίσουμε ακριβά αυτοκίνητα, απ’ αυτά που καίνε κάργα βενζίνα σύμφωνα με τον Σκυλακάκη; Επ’ αυτού, επικοινώνησα με τη φίλη μου ιατρό Έλενα (ας την πούμε Έλενα), χρόνια μπαρουτοκαπνισμένη στις φούριες των νοσοκομείων. Και αφού με ρώτησε αν το έχω χαμένο και της εξήγησα το στόρι, μου παρέθεσε τον σχετικό κατάλογο:
* Ένα νεφρό
* Ένα πλεμόνι
* Έναν κερατοειδή
* Έναν όρχι
* Έναν κοχλία
* Ολίγο συκώτι και
* Ολίγο πάγκρεας
Όλα θυσία στο βωμό της ελεύθερης αγοράς και του κέρδους (ακόμη και ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος θα ανατρίχιαζε…), με την Έλενα που διαθέτει μαύρο χιούμορ (όλοι οι καλοί γιατροί διαθέτουν μαύρο χιούμορ) να συμπληρώνει:
«Δες το θετικά: Είναι και μια ευκαιρία να χάσεις βάρος, εντελώς άκοπα και αβασάνιστα»!
Υ.Γ.: Ρε φίλε, τι κόλπο γκρόσο ήταν αυτό με την αύξηση 28,8 % στις τιμές των φρούτων τον Ιούνιο; Είπαμε “υπηρεσιακή κυβέρνηση”, αλλά όχι κι έτσι…
Χρήστος Ξανθάκης
Voices /Newpost (10.7.2023)