Η κυβέρνησή του, επειδή αδυνατεί να παράγει αποτελέσματα, επιλέγει την οδό της φυγής. Σε κάθε μικρή ή μεγάλη κρίση, σε βροχές, χιονοπτώσεις, πυρκαγιές, νομίζει ότι στέλνοντας μήνυμα με προσταγές εκκένωσης χωριών, πόλεων και... περιοχών κάνει τα απολύτως απαραίτητα. Η ιδεολογία και η συμπεριφορά του… τρέσαντος και του ριψάσπιδος είναι κυβερνητική επιλογή και πρόταση!
Αυτή η «κουλτούρα» της υποχώρησης και της αποφυγής αντιμετώπισης των προβλημάτων στη νεότερη μεταπολιτευτική Ιστορία αρχίζει από την κυβέρνηση Σημίτη, που κατά την Κρίση των Ιμίων είχε τρεις απώλειες ηρωικών αξιωματικών, υπέστειλε την ελληνική σημαία και ανέχτηκε το γκριζάρισμα του Αιγαίου. Τότε, τα παπαγαλάκια του σημιτικού «εκσυγχρονισμού» είχαν σαν μόνιμη επωδό το «τι θέλατε; Πόλεμο; Να είχαμε νεκρούς; Καλύτερη δεν ήταν η υποχώρηση;».
Η ιδεολογία των Ιμίων βρίσκει έναν γνήσιο εκπρόσωπο και συνεχιστή της στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κυβερνά με SMS εκκένωσης χώρων (και αν συνεχιστεί έτσι θα γίνει και της χώρας) που στέλνει από τον αριθμό 112.
Είναι προφανές ότι και σε πρακτικό και σε θεωρητικό επίπεδο το σύστημα εξουσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι πλήρως ασύμβατο με τις ανάγκες, τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις του ελληνικού έθνους.
Αξίζουμε καλύτερα από την καμένη γη που αφήνει πίσω του αυτός ο άνθρωπος.