Λίγη ώρα προτού ξεκινήσει η συγγραφή αυτού του σχολίου, ο επικεφαλής της Εθνικής Μετεωρολογίας (ΕΜΥ), ναι αυτής που οδεύει εκτός υπουργείου Εθνικής Άμυνας (ΥΠΕΘΑ) στο πλαίσιο της ανάγκης για κυβερνητική επίδειξη άμεσων αντανακλαστικών, μπας να γλυκάνει λίγο το πικρό χάπι των καταστροφών “που μας επέβαλλε” η… κλιματική κρίση και όχι η ολιγωρία, παρόλο που την πιστεύαμε και τη διακηρύσσαμε, προειδοποιούσε για μια δυνητικά επικίνδυνη κακοκαιρία από Δευτέρα, η οποία θα πλήξει ιδιαίτερα, με βάση τα υπάρχοντα προγνωστικά στοιχεία, την περιοχή της Δυτικής Θεσσαλίας.
Ο λόγος που αναφέρεται, είναι η επιθυμία… αποτροπής αξιοποίησης αυτής της νέας κακοκαιρίας, για να υποστηριχθεί ότι έβαλε “το κερασάκι στην τούρτα” και γι’ αυτό θα αποχαιρετίσουμε το Στεφανοβίκειο που όλοι οι ενασχολούμενοι με τα της άμυνας αγαπήσαμε… Τη φωλιά της Αεροπορίας Στρατού, των ελικοπτέρων Apache (επιθετικά), των Kiowa (αναγνώρισης – κρούσης), των Huey (γενικών μεταφορών).
Ένα από τα αγαπημένα στρατόπεδα και των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη, όπου συχνά πυκνά φιλοξενούνταν ελικόπτερα για συνεκπαιδεύσεις με τους Έλληνες πιλότους, με τα καλά λόγια να περισσεύουν. Όλα αυτά αποτελούν παρελθόν, τουλάχιστον όσον αφορά το Στεφανοβίκειο. Όταν όλα είναι θαμμένα κάτω από το νερό -το πόσα μέτρα θα πρέπει να μας ενημερώσουν υπεύθυνα οι… “κάθετα” διοικούντες– το να προστεθεί και λίγο από πάνω δεν αλλάζει κάτι ουσιωδώς. Ο βρεγμένος από βροχή δε φοβάται…
Το αν θα βάλουν το χέρι στην τσέπη και οι Αμερικανοί να βοηθήσουν στη μετεγκατάσταση, κυρίως όμως στη μερική έστω αποκατάσταση της ζημιάς σε μέσα και υλικά, θα αποτελούσε ύψιστη χειρονομία συμμαχικής αλληλεγγύης. Πιθανώς και να έχει γίνει κίνηση, να έχει κατατεθεί κάποιο αίτημα. Διότι, δεν είναι συμμαχικός ο λόγος του αμερικανικού ενδιαφέροντος; Άρα, ό,τι λείπει από τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, λείπει και από το ΝΑΤΟ. Ή μήπως δεν είναι έτσι;
Και να προειδοποιήσουμε τους Συμμάχους, ότι θα θεωρήσουμε… μη φιλική ενέργεια, εάν τολμήσουν να μας πουν “το ξέρατε μια δυο δεκαετίες και δεν κάνατε τίποτα”. Κι εκεί που εμείς θα έπρεπε να φοβόμαστε ότι σε περίπτωση σύρραξης με κανέναν κακό γείτονα, θα στοχοποιούνταν το ανάχωμα με τη λίμνη Κάρλα, η οποία βαδίζει ολοταχώς προς αποκατάσταση της προ αποξήρανσης “δόξας” της, οι σύμμαχοι δεν θα έπρεπε να φοβούνται… γειτονικά όπλα (σ.σ. όλως τυχαίως και συμμαχικά), αλλά τα ρωσικά. Αυτός δεν είναι ο μεγάλος αντίπαλος του ΝΑΤΟ;
Προφανώς η ευθύνη βρίσκεται ακέραια στο εσωτερικό της χώρας. Και η εικόνα σκοτεινιάζει ακόμα περισσότερο, όταν -όπως γράψαμε πρόσφατα-αναλογιστεί κανείς, ότι αυτό που συνέβη θεωρούνταν ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ. Και όμως συνέβη. Μήπως κάτι παρόμοιο θα μπορούσε να συμβεί και με τον… ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΠΟΛΕΜΟ; Ή ακόμα και με τις στερεοτυπικές αντιλήψεις που επικρατούν και θέλουν μια σύρραξη να διαρκεί μερικές μόνο ημέρες; Το αναφέρουμε διότι υπάρχει αμφιβολία για το αν ασχολείται κανείς συστηματικά, δηλαδή σοβαρά, με τα καμπανάκι που μας χτυπάει ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Αυτό που ζούμε σήμερα, αντιπροσωπεύει την απόλυτη καταστροφή. Άρα, μια ακόμα βροχή δεν θα κάνει αλλάξει κάποια δεδομένα της υπόθεσης ουσιαστικά, στο επίπεδο των Ενόπλων Δυνάμεων. Η ζημιά, εξόφθαλμα αποτιμάται σε εκατοντάδες εκατ. ευρώ, αν τα βάλεις όλα κάτω. Εάν υπάρχει λάθος σε αυτή την εκτίμηση, παρακαλούμε να μας διορθώσουν αρμοδίως. Και θα επανορθώσουμε.
Προς το παρόν, ίσως αξίζει να ψάξουν μήπως υπάρχει ενδεχόμενο… αξιοποίησης της Κάρλας για τον “μεγαλοϊδεατικό” -συμμαχικά- νέο Ναύσταθμο στη Μαγνησία. Να χώσουμε εκεί και τα αμφίβια με τα οποία θα ανακαταλάβουμε όσα μας βουτήξουν, επειδή θα έχει αποδειχθεί ότι δεν τα φυλάξαμε καλά. Επειδή δεν μπορούσαμε. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο. Μην ανησυχείτε όμως. Όλα καλά. Προχωράμε…