Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα των εκλογών στον Δήμο Αθηναίων, διαφαίνεται μια τεράστια έκπληξη, που ακούει στο… από απλή ήττα έως συντριβή – εκλογικό φιάσκο για τον Κώστα Μπακογιάννη. Παρότι δεν θεωρείται και πρόσωπο του... στενού πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, παραμένει… του οικογενειακού. Τεράστια ανατροπή υπάρχει και στη μεγάλη εικόνα του εκλογικού χάρτη. Όλα δείχνουν, ότι από αύριο θα έχουμε μια καινούργια μέρα στο ελλαδικό πολιτικό τοπίο…
Ο Κώστας Μπακογιάννης δεν θα καταφέρει ούτε καν να πλησιάσει τις ψήφους του πρώτου γύρου. Συντρίβεται και παραδέχθηκε ήδη την ήττα του. Αυτό οδηγεί σε προφανές συμπέρασμα “χαλαρώματος” των ψηφοφόρων του. Όμως, υπάρχει και ένα δεύτερο ενδεχόμενο, το οποίο να λειτούργησε επικουρικά – συνδυαστικά με το πρώτο. Αυτό δεν είναι άλλο από το τηλεοπτικό “debate”. Εάν κάτι προκύπτει, φαίνεται πως είναι ότι η “επικοινωνιακή καταιγίδα” περί επικράτησης του Μπακογιάννη έναντι του Δούκα, δεν μετέφερε την πραγματική εικόνα. Με ό,τι αυτό κι αν σημαίνει για την ελληνική δημοσιογραφία. Η δε αρνητική εντύπωση για τον… μεγάλο περίπατο και την Πανεπιστημίου φαίνεται πως έπαιξε τον ρόλο της.
Η δε ήττα του Κώστα Μπακογιάννη που αυτή τη στιγμή φαντάζει βέβαιη, θα αποτελέσει ισχυρό πλήγμα τόσο στις προσωπικές πολιτικές του φιλοδοξίες, όσο και στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, τουλάχιστον στο συμβολικό πολιτικά επίπεδο. Συνολικότερα όμως οι εκλογικές επιδόσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι καταθλιπτικές. Μοιάζει να δέχεται ένα σκληρό μάθημα “από τα δικά της παιδιά”, καθότι τις μεγαλύτερες απώλειες τις έχει από υποψήφιους που προέρχονται από τον χώρο της Νέας Δημοκρατίας.
Κατά συνέπεια, το μήνυμα απευθύνεται προσωπικά στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος χρεώνεται προσωπικά, μαζί με το περιβάλλον του ασφαλώς, για την επιλογή του οποίου είναι υπεύθυνος ο ίδιος. Άρα, η ευθύνη του εκλογικού αποτελέσματος θα επικεντρωθεί αποκλειστικά στο Μέγαρο Μαξίμου. Το πρόβλημα είναι πρωτίστως οι επιλογές που έκαναν, οι οποίες αποξένωσαν τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας.
Αυτό είναι κάτι που είχε επισημάνει το DP σε μερικές ευκαιρίες στο παρελθόν, όταν η γενική πολιτική εκτίμηση έκανε λόγο για “πολιτική ηγεμονία” του Κυριάκου Μητσοτάκη προσωπικά. Το μεγάλο πρόβλημα είναι η θεώρηση των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας ως δεδομένων. Αυτοί αποδεικνύουν σήμερα ότι δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Και αυτό θα σηματοδοτήσει μεγάλες πολιτικές αλλαγές. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις ατζέντες διαφόρων προσώπων και ομάδων φιλικά προσκείμενων στο Μέγαρο Μαξίμου, εάν όχι στον στενό κύκλο.
Καλή η κίνηση της Νέας Δημοκρατίας προς το κέντρο του πολιτικού φάσματος και έφερε αποτελέσματα. Συγκάλυψε όμως τη διογκούμενη αντίδραση στον παραδοσιακό χώρο που απευθυνόταν η Νέα Δημοκρατία. Εισπράχθηκε από τους ψηφοφόρους της ως εγκατάλειψη των βασικών αρχικών και αξιών που εκπροσωπούσε η παράταξη. Διότι η κίνηση προς το κέντρο, συνοδεύθηκε από προτεραιότητες και απόψεις που είναι πολύ μακριά από αυτό που εκπροσωπεί ο μέσος όρος του παραδοσιακού ψηφοφόρου της Νέας Δημοκρατίας. Η δε νίκη του Πτωχού στην Αρκαδία, ήταν μάλλον το αποτέλεσμα της κινητοποίηση του “Σαμαρικού μπλοκ”…
Κι αν υποτεθεί ότι η ηγεσία του κόμματος έχει αποφασίσει να αλλάξει πολιτικό χώρο, θα πρέπει να διεκδικήσει και αλλαγή ψηφοφόρων. Άρα λεηλατώντας άλλα κόμματα. Ο κόσμος όμως δεν δείχνει να θέλει τα υποκατάστατα. Πέραν της συζήτησης που έχει ξεκινήσει, ότι η “πολιτική ηγεμονία” οδηγεί στην εκτροφή φαινομένων αλαζονείας. Το αν θα λάβουν τα σωστά διδάγματα των εκλογών και θα προβούν στις διορθωτικές κινήσεις, μένει να αποδειχθεί. Τώρα όμως θα το κάνουν υπό πολύ δυσμενέστερους πολιτικά όρους.