Παρέμβαση του Μανώλη Κοττακη για την Ροζ Σημαία

 Του Μανώλη Κοττακη

«Πρέπει να απελευθερώσουμε τον εαυτό μας από την ελπίδα ότι η θάλασσα θα γαληνέψει. Πρέπει να μάθουμε να πλέουμε και με δυνατούς ανέμους!» Πρόκειται για σκέψεις ενός μεγάλου Ελληνα, παγκόσμιου και τοπικού ταυτόχρονα. Κοσμοπολίτη και πατριώτη. Του Αριστοτέλη Ωνάση. Δημοσιεύονται στην εξαιρετική έκδοση «Η ιστορία των Επιχειρήσεων Ωνάση, 1924-1975». Ο εμβληματικός αυτός Ελλην, που τα έβαλε με κράτη-υπερδυνάμεις και με διεθνή επιχειρηματικά θηρία, έβαλε την ελληνική σημαία να κυματίζει στα πλοία του αλλά και στα αεροσκάφη της Ολυμπιακής Αεροπορίας στα πέρατα της Γης. Και μάλιστα, σε φουρτουνιασμένους καιρούς.

Πληροφορηθείς ότι η καλλιτέχνιδα που παραποίησε τη γαλάζια ελληνική σημαία ανάρτησε την άποψή της στα social media του Ιδρύματος Ωνάση (παραθέτοντας «υποδείγματα» και από σημαίες άλλων χωρών που έχουν «πειραχτεί» στο πλαίσιο της ελευθερίας έκφρασης, όπως των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας – άρα αντέγραψε, δεν πρωτοτύπησε ), σκέφτηκα το εξής: Της πέρασε από το μυαλό πώς θα αντιδρούσε ο Αριστοτέλης Ωνάσης αν μάθαινε ότι είχε μετατρέψει την ελληνική σημαία σε μια ροζ συρραφή από κουρέλια; Σε σεντόνια που φέρουν το βάρος της αρνητικής φόρτισης απαράδεκτων γεγονότων οικογενειακής βίας; Οσοι παλαιοί απέμειναν στη ζωή να γνωρίζουν τον Ωνάση, η οικογένεια του οποίου ξεκίνησε από την Καππαδοκία για να μετακομίσει στη Σμύρνη και να επιζήσει της Μικρασιατικής Καταστροφής, μπορούν να υποθέσουν άνετα πώς θα αντιδρούσε.

Στην καλύτερη περίπτωση θα την «έλουζε» ευγενικά, όπως ο ίδιος ήξερε. Στη χειρότερη, θα την είχε πετάξει με τις κλοτσιές έξω από τα social media του ιδρύματός του. Οχι μόνο γιατί παραποίησε την ελληνική σημαία για να αντιγράψει παλιές ιδέες δυτικών καλλιτεχνών και να προκαλέσει. Θα την «έλουζε», γιατί τόλμησε να επικαλεστεί τις σημαίες των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας για να υποστηρίξει πως ό,τι διέπραξε με την ελληνική έχει ιστορικό προηγούμενο. Ομως, όχι. Δεν υπάρχει αναλογία για να υπάρχει προηγούμενο. Τα έθνη αυτά είναι μεγάλα. Αναμφιβόλως. Αλλά είναι έθνη επεκτατικά. Ιμπεριαλιστικά. Αποικιοκρατικά.

Οι σημαίες τους ανέμισαν σε ξένα εδάφη για να σφραγίσουν εισβολές, κατοχές και κατακτήσεις. Οι σημαίες αυτές, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν υπήρξαν ποτέ εθνικό λάβαρο ανάσχεσης επίθεσης του εχθρού. Δεν μάτωσαν και δεν αμύνθηκαν ποτέ. Η ελληνική σημαία, όμως, και μάτωσε και αμύνθηκε! Η ελληνική σημαία υψώθηκε στα βουνά της Αλβανίας για να ανακόψει τον Ιταλό εισβολέα. Η ελληνική σημαία υψώθηκε από τους Γλέζο και Σάντα στον βράχο της Ακροπόλεως μετά το κατέβασμα της γερμανικής. Η ελληνική σημαία υψωνόταν κάθε μέρα στη Ρω από την περίφημη κυρά της, τη Δέσποινα Αχλαδιώτη. Η ελληνική σημαία υψώθηκε στο Πολυτεχνείο το 1973 και βγαίνει από τα συρτάρια όπου φυλάσσεται κάθε χρόνο για να παρελάσει στην ομώνυμη πορεία. Η ελληνική σημαία υψώθηκε στα Ιμια.

Δεν είναι πανί για να απεικονίζεται η ενδοοικογενειακή βία η ελληνική σημαία. Δεν είναι η «φωτογραφία» των άξεστων Ελλήνων ανδρών το εθνικό μας σύμβολο! Υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να εκφράσει κάποιος την ευαισθησία του για το ζέον αυτό κοινωνικό πρόβλημα. Ούτε το έθνος των Ελλήνων ταυτίζεται με τη βία για να χρησιμοποιείται το εθνικό μας σύμβολο ως έκφραση καλλιτεχνικής δημιουργίας! Η ελληνική σημαία ταυτίζεται με την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και με τη βίαιη απόκρουση της βίας των άλλων. Οχι με τη βία καθεαυτή.

Πρέπει να είναι κανείς πολύ ανιστόρητος για να υποστηρίζει λοιπόν, εν προκειμένω, ότι πρόκειται για το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και την προστασία του. Η ανόητη αριστεροφιλελεύθερη ελίτ (μέρους) της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς και των ιδρυμάτων τύπου Ωνάση, που διατυπώνει με ένταση τέτοιες απόψεις και επιτίθεται στον υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη και τον πρόεδρο της ΝΙΚΗΣ Δημήτρη Νατσιό, λησμονεί ότι για να υψωθεί αυτή η σημαία σε κάθε σημείο της χώρας χρειάστηκε να γίνουν οκτώ αλλαγές συνόρων από το 1821 έως το 1947 (που ενσωματώθηκαν τα Δωδεκάνησα στον εθνικό κορμό) για να διαμορφωθεί η ελληνική επικράτεια στη σημερινή της έκταση.

Και οι Ελληνες πρόγονοί μας, που, κατά τον Καζαντζάκη, έπεσαν στο καθήκον για να «αφρίζουν στο στόμα μας οι προπάπποι μας κάθε φορά που θυμώνουμε», δεν είχαν όραμα όταν τα έδιναν όλα για την πατρίδα να τους «διαδεχθεί», 202 χρόνια μετά την ανεξαρτησία, μια ανόητη ελίτ για να κάνει ροζ τέχνη με το εθνικό σύμβολο. Ανόητη, ναι, ανόητη! Ανόητη, άπατρις, διεθνιστική και βαθιά υποκριτική. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που σέβονται τα σύμβολα των άλλων και διαμαρτύρονται με ένταση κάθε φορά που κάποιος κακοποιεί το Κοράνι, πολύ δε περισσότερο όταν το σκίζει και το καίει. Τότε πάει περίπατο ο φιλελευθερισμός τους και «καταδικάζουν». Αν προσβληθεί όμως ο σταυρός ή το εθνικό σύμβολο ή κάποια εικόνα της Παναγίας (όπως γίνεται σε άθλια τηλεοπτικά σίριαλ, τύπου «Φόνοι στο καμπαναριό»), τότε προέχει η ελευθερία εκφράσεως! Σέβονται τα σύμβολα των άλλων, όχι όμως τα δικά μας!

Και για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις: Με τους «ιδεολόγους» είμαστε μεν απέναντι, αλλά, όταν γνωρίζουμε πως συμπεριφέρονται έτσι από εμμονή, τουλάχιστον ξέρουμε ότι είναι καλοπροαίρετοι. Οταν όμως η υπεράσπιση του αυτονόητου θεωρείται σκοταδισμός, όταν η στοχοποίηση της σημαίας γίνεται με υπολογισμό (το εθνικό σύμβολο έχει αφαιρεθεί από όλες τις εκκλησίες της Αρχιεπισκοπής Βορείου και Νοτίου Αμερικής!), όταν διαβάζουμε στο ελληνικό διαδίκτυο κείμενα του τύπου «οι σημαίες είναι εφεύρημα του 18ου αιώνα» και ότι «με το πρώτο κύμα αμφισβήτησης των συνόρων και των καταπιεστικών μηχανισμών του κράτους, τα κινήματα για τα πολιτικά δικαιώματα και τις μειονότητες διογκώθηκαν και απαίτησαν τα δικά τους σύμβολα», τότε το πράγμα αλλάζει.

Αποκαλύπτονται οι μύχιοι πόθοι. Η ροζ σημαία δεν είναι ένα τυχαίο επεισόδιο. Εκτός από την «πειραγμένη» ελληνική κουζίνα των σεφ, μας ετοιμάζουν ένα μέλλον με «πειραγμένη» σημαία, με «πειραγμένη οικογένεια», με πειραγμένη «εθνική ομοιογένεια», με «πειραγμένη» Ιστορία, με «πειραγμένη» πατρίδα, με «πειραγμένη» γλώσσα. Ποιος ξέρει, και με «πειραγμένο» εθνικό ύμνο… Ενα μέλλον στο οποίο η σημαία των ΛΟΑΤΚΙ θα είναι ισότιμη με τη ροζ ελληνική σημαία. Η παραδοσιακή οικογένεια θα είναι ισότιμη με το νέο ομόφυλο πρότυπο που προωθεί η κυβέρνηση. Η λέξη «πατρίδα» (που αφαιρείται από τον όρκο των αιρετών αρχόντων) ισότιμη με τη λέξη «κοινότητα». Πρόκειται για το μέλλον ενός άχρωμου, ουδέτερου κόσμου. Το μέλλον στο οποίο θα υποχωρούν οι εθνικές ταυτίσεις για να γίνονται άνετα, χωρίς να ανοίξει μύτη, οι εθνικές υποχωρήσεις και οι εγκάρδιες συνεννοήσεις της διεθνούς διαπλοκής των συμφερόντων. Ο ομαδικός υπνωτισμός των εθνών διευκολύνει τα deals και νομιμοποιεί τη διαφθορά.

Κλείνοντας την πρόσφατη ομιλία μου στην Αλεξανδρούπολη, ένιωσα την ανάγκη να σημειώσω ότι μας χτυπούν στις ρίζες. Δεν περίμενα ότι τα πράγματα θα αρχίσουν να τρέχουν τόσο γρήγορα. Οι επιστήμονες λένε ότι οι ζώντες οργανισμοί πρώτα πεθαίνουν και μετά αποσυντίθενται. Στην περίπτωση μας συμβαίνει κάτι ριζικά διαφορετικό: Προηγείται η αποσύνθεση της συρρίκνωσης και της εξαφάνισης. Μήπως πρέπει να κάνουμε κάτι;