Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει αυτόματα την αθρόα συμμετοχή χιλιάδων αλλοδαπών στην χώρα μας, ή την ελληνοποίηση τους με ελαφρά την καρδία, απλά καταγράφεται ένα ακόμη πεδίο, αυτό της Αλιείας, στο οποίο δεν πατάει εύκολα ελληνικό πόδι ως εργάτης.
Η εφημερίδα αναφέρει την “οικογένεια Ρεσβάνη που είναι χρόνια στη θάλασσα. Πέραν των ιχθυοπωλείων που λειτουργεί στην Καλαμάτα, κατέχει το αλιευτικό σκάφος «ΜΙΧΑΗΛ», το οποίο οι περισσότεροι έχουμε δει, αφού δένει στο λιμάνι της μεσσηνιακής πρωτεύουσας.
Στο συγκεκριμένο σκάφος, μήκους 22,30 μέτρων, εργάζονται πέντε άτομα, με μόνο τον καπετάνιο να είναι Έλληνας και τους υπόλοιπους να είναι Αιγύπτιοι, αφού, όπως μας εξηγεί ο κ. Παναγιώτης Ρεσβάνης, δεν υπάρχουν Έλληνες που να θέλουν να εργαστούν στον τομέα της αλιείας. Χαρακτηριστικά, δε, ανέφερε πως αν βρεθεί ένας Έλληνας που να θέλει να εργαστεί στο «ΜΙΧΑΗΛ», τον προσλαμβάνει αύριο το πρωί!.
Η έλλειψη Ελλήνων ψαράδων και εργατών είναι τεράστια
Το σκάφος «ΜΙΧΑΗΛ» είναι μια μηχανότρατα μήκους 22,30 μέτρων, που αντικατέστησε το ξύλινο σκάφος ΚΩΣΤΑΣ. Σε αυτό εργάζονται πέντε άτομα, με τα τέσσερα να είναι από τον Αίγυπτο και τον καπετάνιο να είναι Έλληνας.
Όπως λέει σχετικά ο κ. Πότης, «δεν υπάρχουν Έλληνες που να θέλουν να γίνουν ψαράδες. Πρόκειται για μια δύσκολη δουλειά. Αν έρθει κάποιος να την κάνει και δεν έχει όρεξη, τη δεύτερη μέρα θα σταματήσει και δε θα θέλει να ξαναδεί τη θάλασσα»!
Οι δυσκολίες έγκεινται στο ότι κάποιος πρέπει να εργάζεται πολλές ώρες και, μάλιστα, εκτός κοινωνίας. Το σκάφος συνήθως φεύγει στις πέντε το πρωί και επιστρέφει αργά το βράδυ, αν ψαρεύει στο Μεσσηνιακό. Όμως, τούτη την περίοδο είναι στην Κυλλήνη, όπου και θα συνεχίσει να ψαρεύει, ενώ μπορεί να μείνει στη συγκεκριμένη περιοχή ακόμα και για ένα μήνα.
Σε ερώτηση για το αν εργάζονταν Έλληνες στο παρελθόν, μας απαντά θετικά, με τον ίδιο να υποστηρίζει ότι τα αδέλφια Ρεσβάνη ήταν οι τελευταίοι που έβαλαν Αιγύπτιους ψαράδες στο σκάφος τους. Κι αυτό έγινε αναγκαστικά, αφού δε έβρισκαν Έλληνες για να εργαστούν.
Μάλιστα, δύο από τους ψαράδες τούς έχουν στο σκάφος εδώ και 27 χρόνια, επισημαίνοντας πως «είναι παρά πολύ καλοί, σοβαροί, έχουν κάνει παρέες εδώ, ενώ το σημαντικό είναι πως είναι ήσυχοι και δεν προκαλούν προβλήματα στην κοινωνία».
Αν φύγουν οι Αιγύπτιοι έχουμε θέμα
«Αν αποφασίσουν για κάποιον λόγο οι Αιγύπτιοι ψαράδες να φύγουν από τη χώρα μας, η μέση αλιεία στην Ελλάδα τελείωσε, αφού σε όλα τα σκάφη τέτοιου είδους οι ψαράδες, πλην των καπετάνιων, είναι Αιγύπτιοι», επισημαίνει ο κ. Ρεσβάνης, για να προσθέσει ότι «υπάρχουν και σκάφη με Αιγύπτιους καπετάνιους. Απλά δεν μπορούν όλοι να γίνουν, αφού υπάρχει πρόβλημα με τα χαρτιά τους».
Συμφωνία με Αίγυπτο για ψαράδες
Εδώ και χρόνια, άλλωστε, υπάρχει συμφωνία με την Αίγυπτο, κι έτσι κάθε χρόνο γίνεται πρόσκληση σε δύο συγκεκριμένους Αιγύπτιους ψαράδες που εργάζονται στο «ΜΙΧΑΗΛ», ενώ υπάρχουν και αυτοί που έχουν εκδώσει κάρτα (επίσης δύο στην περίπτωσή τους), οπότε δε χρειάζονται πρόσκληση, με όλους όμως να είναι στη χώρα μας νόμιμα και να εργάζονται όπως προβλέπει η νομοθεσία, συμπληρώνει ο κ. Ρεσβάνης”, καταλήγει μεταξύ άαλλων ο ίδιος.
Τεράστιο πρόβλημα με πολλούς τομείς εργασίας στην χώρα μας
Έτσι δεν είναι μόνο το μάζεμα των Ελιών, ή ο τομέας των Ξενοδοχείων που έχει τρομερό έλλειμμα εργατικών, αλλά και αυτός της Αλιείας, ο οποίος και καλά μεροκάματα έχει και αποδίδει γενικά σε χρήμα.
Το γιατί χιλιάδες νεολαίοι μας που δεν έχουν σπουδάσει ή δεν ασχολούνται κάπου οικογενειακά δεν αναζητούν δουλειές που θα τους αποφέρουν χρήμα, για κάτι καλύτερο αργότερα, όπως την Αλιεία κα, δεν είναι κατανοητό.
Γιατί χιλιάδες νέοι, και άλλοι, αρέσκονται μόνο στα επιδόματα ανεργίας και σε δουλειές του ποδαριού χωρίς καμία χρηματική προοπτική, ούτε και αυτό είναι κατανοητό.
Αυτό που είναι όμως κατανοητό, είναι το γεγονός ότι έχουμε σοβαρό πρόβλημα με ελληνικά εργατικά χέρια, για να αναστυλώσουμε την οικονομία και την χώρα μας, μετά την λαίλαπα του 2010.
Οι Γιαπωνέζοι, ειδικά αυτοί, παρέλαβαν μια κατεστραμμένη χώρα το 1945 και μέσα σε 20 χρόνια την έκαναν αγνώριστη με δουλειά και προσήλωση, αναβαθμίζοντας την σε οικονομική υπερδύναμη.