«Πιστεύω από παιδάκι στον Χριστό. Όταν ήμουν στο τρόλεϊ και πέρναγα από τον Άγιο Λουκά, μέσα μου βαθιά του μιλούσα. Ήμουν σίγουρη ότι είναι ένα φαινόμενο, όχι για εμάς που το ζούμε. Μόνο η θρησκεία με βοήθησε σε κομβικές στιγμές μου».
Και ανάμεσα σε άλλα αναφέρθηκε και σε ένα περιστατικό που συνέβη σε πανηγύρι: «Όταν γέννησα, είπα ότι θα ασχοληθώ με το τραγούδι. Ήθελα να σπουδάσω, τα πανηγύρια που τραγουδούσα ήταν κάτι ερασιτεχνικό. Πιο πολύ γελούσα, αφού ήταν φίλοι του μπαμπά μου κι έλεγαν “θα μας δείρουν, μη γελάς τόσο πολύ”.
Είχε γίνει ένας καβγάς σε πανηγύρι κι εγώ να γελάω. Πήγαινα και κοιμόμουν στο πλευρό του μπαρμπά-Φώτη του Σούκα, γιατί φοβόμουν μην μου την πέσει κανένας μουσικός. Δεν κινδύνευσα ποτέ. Μια φορά κάποιος με προσέβαλε και του έριξα χαστούκι. Πήγε ένας μουσικός και του ζήτησε κάτι να φάει και του έκανε χειρονομίες ότι δεν έχει. Ο ίδιος μου έδειξε μετά τη σπανακόπιτα και κατεβαίνω και του σκάω ένα χαστούκι… Πώς δεν με δείρανε».