Στην ανωνυμία του πρωταθλήματος της Καμπότζης, ο Γάλλος παίκτης προκαλεί την περιέργεια χάρη στο κανάλι που διατηρεί στο YouTube, το οποίο γνώρισε πρωτοφανή εξέλιξη τις τελευταίες εβδομάδες. Από την εποχής της Covid-19, ο Λεμαρί μιλούσε στους χιλιάδες συνδρομητές του για την… Οδύσσεια του στον ερασιτεχνικό κόσμο, αναζητώντας έναν σύλλογο, όπου θα μπορέσει να ζήσει από το πάθος του για το ποδόσφαιρο. Παγοπώλης, πιτσαδόρος, μεταφορέας, παρκαδόρος… Από την Φινλανδία μέχρι την Αυστραλία, ανάμεσα σε κάθε είδους εργασία, ο τολμηρός Γάλλος, δείχνει την κρυφή πλευρά του ποδοσφαίρου που τα κλισέ συνήθως συνδέουν με το bling-bling.
Ο Λεμαρί είναι ο ποδοσφαιριστής που κατήγγειλε πέρυσι όσα συμβαίνουν στον κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου, δημοσιοποιώντας όσα τραγικά έζησε στην χώρα μας. Μάλιστα η περίπτωσή του, προκάλεσε την αντίδραση της παγκόσμιας ένωσης παικτών (Fifpro), υπενθυμίζοντας την σκληρότητα ενός περιβάλλοντος όπου αδίστακτοι μεσάζοντες μπορούν να κάνουν κατάχρηση της επισφάλειας των παικτών που αφήνονται στην τύχη τους, μακριά από το σπίτι τους. Ωστόσο, ο εφιάλτης έγινε ξανά όνειρο στην Καμπότζη, μια μικρή χώρα στην Νοτιοανατολική Ασία, που προσπαθεί να αναπτύξει το τοπικό της πρωτάθλημα, την ώρα που η εθνική ομάδα, είναι από τις πιο αδύναμες στην ήπειρο.
Τον περασμένο Δεκέμβριο, ο Λεμαρί έγινε για πρώτη φορά ποδοσφαιριστής πλήρους απασχόλησης, στους «Μπλε Δράκους» της Boeung Ket FC, μιας από τις ομάδες της Χμερ Λιγκ 1, με έδρα την πρωτεύουσα Πνομ Πενχ. Το επαγγελματικό του συμβόλαιο με μερικές χιλιάδες δολάρια τον μήνα, που διαρκεί μέχρι το τέλος της σεζόν τον Μάιο, περιλαμβάνει ένα διαμέρισμα και ένα σκούτερ που πληρώνει ο σύλλογος. «Η ζωή μου έχει αλλάξει τελείως», δηλώνει περιχαρής και συμπληρώνει: «Ερασιτέχνες παίκτες στην Γαλλία επικοινωνούν μαζί του για συμβουλές». Το βίντεο που αφηγείται τον πρώτο του αγώνα έχει συγκεντρώσει περισσότερες από 140.000 προβολές, αριθμός που αποτελεί ρεκόρ για το κανάλι του.
Πρώην μαθητής σχολής δημοσιογραφίας, ο Λεμαρί ξοδεύει κατά μέσο όρο περίπου δέκα ώρες για την παραγωγή κάθε βίντεο. Αυτά γενικά διαρκούν δεκαπέντε λεπτά και καλύπτουν επίσης την ανακάλυψη του τοπικού πολιτισμού. Αίτημα για φανέλες από το εξωτερικό, έκθεση στα ΜΜΕ… Η παρουσία του αναστάτωσε την καθημερινότητα της Boeung Ket FC. «Μπορεί να κινηματογραφήσει, δεν με ενοχλεί, προωθεί το ποδόσφαιρο της Καμπότζης», εξηγεί ο προπονητής του, Χονγκ Φενγκ, αλλά επισημαίνει πως «πρέπει όμως να οδηγήσει την ομάδα στην νίκη». Σε ένα πρωτάθλημα όπου ο αριθμός των ξένων είναι έξι ανά ομάδα, ο Λεμαρί είναι ο μοναδικός Γάλλος και νιώθει τις υψηλές προσδοκίες, που τον οδηγούν να επιταχύνει την προσαρμογή του παρά την αφόρητη ζέστη: «Οντας επαγγελματίας, υπάρχει μεγαλύτερη πίεση».
Το πλήρες κείμενο της καταγγελίας του Λεμαρί
«Ένας ατζέντης που βρήκε τον αριθμό μου και μου έστειλε μήνυμα, που το είδα μόνο όταν τελείωσα την προπόνηση. Ήταν τόσο ανυπόμονος που μου είχε ήδη στείλει άλλα δέκα μηνύματα και είχε προσθέσει άλλον έναν ατζέντη στη συζήτηση, λέγοντάς ότι δεν μιλάω σοβαρά γιατί δεν είχα απαντήσει. Δεν είχε καν συστηθεί, αλλά ήθελε να του στείλω τα στοιχεία του διαβατηρίου μου. Δεν είχα καλό προαίσθημα αλλά η προσφορά συμβολαίου από τον Πανηλειακό ήταν καλή, ο μισθός ήταν αρκετά καλός και χάρηκα που θα πήγαινα στην Ελλάδα γιατί έψαχνα κάτι νέο μετά από τρία χρόνια στην τρίτη κατηγορία της Φινλανδίας. Ζήτησα από έναν άλλο να εξετάσει την πρόταση. Ο τελευταίος του έκανε δύο σχόλια, ο μεσάζων κατάφερε να προσαρμόσει το συμβόλαιο, συμπεριλαμβανομένης της προκαταβολής 2.000 ευρώ. Ήμασταν έκπληκτοι που όλα πήγαν τόσο ομαλά.
Έλεγα επίσης τον λογαριασμό του στα social media. Δημοσίευσε πολλές συμφωνίες. Τελικά κατάλαβα ότι αυτές οι αναρτήσεις ήταν ψευδείς. Είχα ήδη ανακοινώσει την ένταξή μου στον Πανηλειακό, αν και δεν είχε επιτευχθεί ακόμη συμφωνία. Δεν ήξερα τον σύλλογο. Έψαξα πληροφορίες στο διαδίκτυο αλλά δεν είχα ποτέ άμεση επαφή μαζί τους. Σκέφτηκα: Δεν μου αρέσει αυτός ο τύπος, αλλά αν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, πρέπει απλώς να του πληρώσω μια προμήθεια. Στη συνέχεια, ξαφνικά, ανέφερε ότι έπρεπε να πληρώσω για την πτήση επειδή ο σύλλογος αρνήθηκε να το κάνει και δεν ήθελε να το πληρώσει επειδή ένας άλλος παίκτης τον είχε εξαπατήσει με το να μην πάει. Ήταν όλα πολύ περίεργα αλλά πήρα το ρίσκο.
Μετά από μια διαδρομή πέντε ωρών με το λεωφορείο από το αεροδρόμιο της Αθήνας -θα μπορούσε να με είχε ενημερώσει πριν από αυτό- με συνάντησε ο αθλητικός διευθυντής και με πήγε στο διαμέρισμά μου. Ήταν ήδη νύχτα. Όταν ξύπνησα το επόμενο πρωί συνειδητοποίησα πόσο βρώμικα ήταν όλα: υπήρχαν κατσαρίδες στα συρτάρια, το ντους δεν είχε ζεστό νερό και ένα μέρος του τοίχου έπεσε πάνω μου. Σύμφωνα με το συμβόλαιό μου, περιλαμβανόταν φαγητό, αλλά ο σύλλογος μου πρόσφερε μόνο ένα γεύμα εκείνη την ημέρα. Το διαμέρισμά μου επίσης δεν είχε κουζίνα για να μπορώ να ετοιμάσω το φαγητό μου. Οι εγκαταστάσεις προπόνησης ήταν ερασιτεχνικού επιπέδου: τρύπες στο γρασίδι, σπασμένα φώτα. Προπονηθήκαμε το σούρουπο, κάτι επικίνδυνο. Το χειρότερο όμως ήταν ότι κάποιοι από τους νέους μου συμπαίκτες μου είπαν αμέσως ότι δεν πληρώθηκαν και ότι πολλοί ξένοι παίκτες είχαν ήδη φύγει. Προβλήματα είχαν και οι Έλληνες παίκτες. Τη δεύτερη μέρα μου έφυγε ένας από τους Βραζιλιάνους παίκτες.
Αν και δεν είχα λάβει την προκαταβολή των 2.000 ευρώ που μου υποσχέθηκαν, ήθελαν να παίξω το παιχνίδι την Κυριακή, τέσσερις μέρες μετά την άφιξή μου. Σκέφτηκα: Δεν πρόκειται να παίξω πριν πληρωθώ. Αλλά άλλαξα γνώμη όταν παρατήρησα την ατμόσφαιρα στο γήπεδο και είπαν ότι όλα θα διορθωθούν την επόμενη μέρα. Έπαιξα 70 λεπτά. Στο ημίχρονο είδα κάτι εξαιρετικό. Ο άλλος Βραζιλιάνος παίκτης δέχθηκε επίθεση από τον πρόεδρο και τον σωματοφύλακά του. Ο παίκτης έπαθε σοκ και μάζεψε τα πράγματά του. Του είχαν συμβεί πάρα πολλά τους τέσσερις μήνες που ήταν εκεί. Δεν είχε πληρωθεί, το διαβατήριό του είχε κρατηθεί από το κλαμπ, του επέστρεψαν μόνο όταν ο μάνατζέρ του απείλησε να καλέσει την αστυνομία. Και τότε ο πρόεδρος του επιτέθηκε», πρόσθεσε ο 27χρονος Γάλλος.
«Κατάλαβα κι εγώ. Αυτό ήταν ήδη πάρα πολύ. Τα χρήματα δεν είχαν πλέον σημασία. Την Τρίτη είπα στον πρόεδρο και στον αθλητικό διευθυντή ότι ήθελα να φύγω. Ο πρόεδρος ήθελε να μου δώσει κάποια χρήματα, αν και πολύ λιγότερα από τα 2.000 ευρώ που μου χρωστούσε, αλλά δεν τα δέχτηκα. Του ζήτησα απλώς να μου επιτρέψει να πάω σε ελεύθερη μεταγραφή. Μου είπαν πάλι ψέματα, δηλώνοντας ότι έπρεπε να περιμένω γιατί δεν είχαν ακόμη τα έγγραφά μου. Είπαν επίσης ότι είχα παίξει το παιχνίδι με άδεια άλλου παίκτη. Πήγα στο γραφείο της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, πήρα τα δικαιολογητικά μου και έκλεισα ένα ραντεβού για να υπογραφούν τα χαρτιά.
Ήθελαν να έρθουν στο διαμέρισμα για να παραλάβουν τα κλειδιά, αλλά περίμενα έξω, χωρίς να θέλω να είμαι μαζί τους μέσα. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί εκεί. Ο πρόεδρος έφτασε πρώτος, του έδειξα το χαρτί και του ζήτησα την υπογραφή. Έγινε έξαλλος. Μετά περιμέναμε μέχρι να έρθει ο αθλητικός διευθυντής, ο οποίος μιλούσε αγγλικά. Δεν ήθελαν να υπογράψουν. Ο πρόεδρος έχασε την ψυχραιμία του. Με έσπρωξε στον φράχτη, με έπιασε από το λαιμό και ψάρευε στις τσέπες μου τα κλειδιά. Τότε εμφανίστηκε ο σωματοφύλακάς. Η κατάσταση γινόταν πολύ επικίνδυνη. Παρέδωσα τα κλειδιά και παραιτήθηκα από την εταιρεία. Μάζεψα τα υπάρχοντά μου και έφυγα από την Αθήνα το συντομότερο δυνατό. Είχα καταγράψει το συμβάν με το τηλέφωνό μου, χωρίς να το καταλάβουν. Φαίνεται ότι ο πρόεδρος μου είπε, στα ελληνικά: «Θα σε κρεμάσω από τα πόδια σου» και «θα σε χτυπήσω». Ανέφεραν την περίπτωσή μου στα κοινωνικά δίκτυα και την πήραν τα μέσα ενημέρωσης», συνέχισε.
«Έγινα κάπως παρανοϊκός γιατί δεν ήξερα πόσο μακριά έφτασε η δύναμη αυτών των ανθρώπων και έπρεπε ακόμα να περιμένω μια μέρα για την πτήση μου για το σπίτι. Τελικά, αυτή η περιπέτεια μου κόστισε χρήματα: ο σύλλογος δεν με είχε πληρώσει και πλήρωσα μόνος μου τα εισιτήρια και το επιπλέον βράδυ που έμεινα στην Αθήνα. Άκουσα ότι οι παίκτες του Πανηλειακού αρνήθηκαν να προπονηθούν μετά την αποχώρησή μου και ότι είχαν μεγάλη συζήτηση με τον προπονητή. Μίλησαν επίσης με οπαδούς, οι οποίοι είχαν έρθει στο γήπεδο για να ρωτήσουν αν η περίπτωσή μου ήταν αλήθεια. Προφανώς, οι οπαδοί είπαν ότι θα προσπαθήσουν να αλλάξουν τα πράγματα. Θα ήταν υπέροχο αν συνέβαινε αυτό. Δεν θα τα είχα πάθει όλα αυτά για τίποτα.
Ελπίζω ακόμα να βρω νέο σύλλογο. Μπορώ να παίξω οπουδήποτε εκτός από την Ελλάδα γιατί ο πρόεδρος δεν υπέγραψε τα έγγραφα. Έχω λάβει μηνύματα από άλλους παίκτες, που μου λένε ότι έχουν εξαπατηθεί και αυτοί από τον μεσάζοντα και ότι έπρεπε να του πληρώσουν χρήματα. Ήμουν τυχερός που συμφώνησα να τον πληρώσω μόνο αφού θα είχα υπογράψει με τον σύλλογο: δεν πήρε τίποτα από εμένα. Κάθε εβδομάδα λαμβάνω μηνύματα από άτομα στο LinkedIn και σε άλλες πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με προσφορές ή συμβόλαια μετά από δοκιμή, αλλά πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί και να γνωρίζετε ποιους εμπιστεύεστε.
Την επόμενη φορά θα εμπιστευτώ το ένστικτό μου. Αμέσως υποψιάστηκα ότι ο μεσάζων ήταν απατεώνας, ότι με αντιμετώπιζε σαν ένα κομμάτι κρέας. Ο αδερφός μου μάλιστα με συμβούλεψε να μην πάω στην Ελλάδα, για όλα τα περίεργα πράγματα που συνέβησαν πριν πάω. Έπρεπε να είχα προσέξει τις κόκκινες σημαίες. Αναγνωρίζω ότι μπορώ να είμαι υπερβολικός, ειδικά όταν ψάχνω για νέο σύλλογο. Πρέπει όμως να καταλάβεις ότι μπορούν εύκολα να σε ξεγελάσουν. Το μήνυμά μου λοιπόν προς άλλους ποδοσφαιριστές είναι: να είστε προσεκτικοί και να ζητάτε συμβουλές από το σωματείο σας. Την επόμενη φορά θα συνεργαστώ μόνο με κάποιον που εμπιστεύομαι».
ΑΠΕ-ΜΠΕ