Η χώρα στην οποία αναφερόμαστε, δεν είναι άλλη από την Taiwan / Ταϊβάν ή όπως είναι το επίσημο όνομά της Republic of China (ROC) / Δημοκρατία της Κίνας (εν αντιθέσει με την Κίνα, το επίσημο όνομα της οποίας είναι People’s Republic of China / Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας). Η Κίνα αποτελεί την κοιτίδα ενός από τους παλαιότερους πολιτισμούς του πλανήτη, με την ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή να μπορεί να ιχνηλατηθεί στα προϊστορικά χρόνια του homo erectus.
Η ιστορία της Κίνας με τη σύγχρονη μορφή της, μπορεί να αναζητηθεί στις αρχές του 20ου αιώνα, όπου το 1912 καταλύεται η αυτοκρατορική μορφή και η Κίνα ανακηρύσσεται δημοκρατία, με κύρια οντότητα πίσω από αυτή τη δραστική αλλαγή να είναι το Κουομιντάνγκ. Το 1927 ο Τσαν Κάι Σεκ θα αναλάβει την εξουσία του Κουομιντάνγκ, και σύντομα θα έρθει σε σύγκρουση με τον Μάο Τσετούνγκ. Στην πραγματικότητα η σύγκρουση μεταξύ των δυο αντιμαχόμενων παρατάξεων δεν έχει τελειώσει ποτέ, και το Κουομιντάνγκ (το οποίο είχε καταφύγει στα τέλη του 1940 στη νήσο Ταϊβάν) διακηρύσσει ότι αυτό αποτελεί τη νόμιμη κυβέρνηση και της ηπειρωτικής Κίνας.
Η Ταϊβάν κατάφερε να αξιοποιήσει στο έπακρο τις επενδύσεις και επιχορηγήσεις που έρχονταν κυρίως από τις ΗΠΑ, και τη δεκαετία του 1970, η Ταϊβάν είχε καταφέρει να γίνει η δεύτερη ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία της Ασίας μετά την Ιαπωνία. Σήμερα, η Ταϊβάν κυριαρχεί σε πολλούς τεχνολογικούς τομείς, με τον τομέα παραγωγής ημιαγωγών και ολοκληρωμένων κυκλωμάτων (microchip) να είναι ο πλέον σημαντικός και από γεωπολιτικής οπτικής (είναι χαρακτηριστικό ότι το 90% της παγκόσμιας παραγωγής microchip προέρχεται από την Ταϊβάν), με την εταιρία TSMC (Taiwan Semiconductor Manufacturing Company Limited) να κυριαρχεί στο χώρο.
Όπως η Ταϊβάν υποστηρίζει ότι αντιπροσωπεύει τη νόμιμη κυβέρνηση ολόκληρης της Κίνας, αντίστοιχα η ηπειρωτική Κίνα θεωρεί την Ταϊβάν ως –αποσχισθείσα– επαρχία της, η οποία σύντομα θα επιστρέψει τον ηπειρωτικό κορμό. Το κυρίως αντιπολιτευόμενο κόμμα το συντηρητικό Κουομιντάνγκ (KMT), δεν είναι αντίθετο σε μια τέτοια προοπτική, και υπάρχουν – σποραδικές μεν, συγκεκριμένες δε – αναφορές ότι η τωρινή ηγεσία του κόμματος είναι εξαιρετικά προδιατεθειμένη, προς μια τέτοια εξέλιξη, παρά το γεγονός ότι το ίδιο το κόμμα υποστηρίζει την «πολιτική των τριών όχι», δηλαδή, όχι ενοποίηση, όχι ανεξαρτησία και όχι χρήση βίας.
Αύριο (σ.σ. Σάββατο, 13 Ιανουαρίου 2024), στην Ταϊβάν διεξάγονται οι προεδρικές εκλογές, με τον απερχόμενο Λάι Τσινγκ-τε του Δημοκρατικού Προοδευτικού Κόμματος (DPP) να θεωρείται το φαβορί. Ο Λάι Τσινγκ-τε, έχει χαρακτηριστεί ανοικτά από το Πεκίνο ως «σοβαρός κίνδυνος» λόγω των θέσεων του υπέρ της ανεξαρτησίας της νήσου. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι υπάρχει περίπτωση (στην Ελλάδα πρέπει να έχουμε μάθει πλέον ότι τα αποτελέσματα των εκλογών δεν πρέπει να θεωρούνται αυτονόητα) να εκλεγεί ο Χου Γιου-ιχ, ο οποίος υποστηρίζεται από το ΚΜΤ, και ο οποίος έχει τις ακριβώς αντίθετες απόψεις! Ήδη οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να στείλουν «ανεπίσημη αντιπροσωπεία», κάτι που βεβαίως καταδίκασε σε όλους τους τόνους η Κίνα!
Το χειρότερο δυνατό σενάριο είναι όχι μόνο να εκλεγεί τελικά ο Χου Γιου-ιχ, αλλά – με την υποστήριξη (υλική και διπλωματική) της ηπειρωτικής Κίνας – να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για την μελλοντική ενσωμάτωση. Αυτό το σενάριο έχει τη δυναμική να δημιουργήσει αλυσιδωτές αντιδράσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν ακόμα και σε εμφύλια διαμάχη! Σε αυτήν την περίπτωση είναι απόλυτα βέβαιο, ότι κάθε αντιμαχόμενη πλευρά θα καλούσε τους «προστάτες» της για βοήθεια, κάτι που θα κάνει τη σύρραξη στην Ουκρανία να μοιάζει με βόλτα στην παιδική χαρά.
Πέραν από τις σοβαρότατες επιπτώσεις που μια τέτοια εξέλιξη θα είχε στο παγκόσμιο γεωπολιτικό σκηνικό, η επίδραση που θα είχε στην παγκόσμια οικονομία που βρίσκεται σε μια εξαιρετικά εύθραυστης ισορροπίας, θα ήταν κολοσσιαίων διαστάσεων. Επιπρόσθετα μια τέτοια εξέλιξη θα είχε εξαιρετικά σοβαρή επίπτωση τόσο για την Ουκρανία, όσο και για Ισραήλ, καθώς οι ΗΠΑ θα πρέπει να επιλέξουν ποιον θα υποστηρίξουν. Μπορεί να είναι υπερδύναμη, αλλά οι πόροι της είναι πεπερασμένοι και βρίσκεται σε μια περίπλοκη συγκυρία το πολιτικό της σύστημα, που αντανακλά στην κυβέρνησή της. Την ίδια στιγμή, η Κίνα δεν είναι ούτε Χούθι, ούτε Ουκρανία…
https://www.defence-point.gr/