ΤΩΡΑ τι υπαρχει????Στη μουσική υπήρχε ο Χατζιδάκης, ο Θεοδωράκης, ο Λοιζος, ο Πλέσσας, κ.α. Στην λογοτεχνία ο Καζαντζάκης, ο Σικελιανός, ο Ελύτης, ο Ρίτσος, ο Καβάφης, ο Καρυωτάκης, κ.α.

Μυσταγωγία - Μυθαγωγία - Χλέτσος Βασίλης  

Το τραγούδι της Eurovision είναι τραγικό, ταυτόχρονα όμως απεικονίζει την Ελληνική πραγματικότητα, έλλειψη κουλτούρας, πολιτισμικής, και Εθνικής ταυτότητας. Ένα συνονθύλευμα ξένων ήχων και ρυθμών, το οποίο στην εισαγωγή θυμίζει μπόλιγουντ.

Ακόμα και το βίντεο κλιπ, παρουσιάζει την εικόνα μίας μίζερης Ελλάδος βγαλμένη από το 1970, μόνο που το 1970, ο Ζομπάς και το συρτάκι ήταν ένα πολιτισμικό προϊόν με ταυτότητα, που διαφοροποιούσε το Ελληνικό τουριστικό προϊόν.

Στη μουσική υπήρχε ο Χατζιδάκης, ο Θεοδωράκης, ο Λοιζος, ο Πλέσσας, κ.α. Στην λογοτεχνία ο Καζαντζάκης, ο Σικελιανός, ο Ελύτης, ο Ρίτσος, ο Καβάφης, ο Καρυωτάκης, κ.α.

Και αν από το 2009 και εντεύθεν υπήρξε μία δραματική μείωση του Εθνικού εισοδήματος και του πληθυσμού, υπάρχει από ακόμα παλαιότερα μία ραγδαία μείωση της ανά κεφαλή πνευματικής καλλιέργειας, σε όλους τους τομείς, της γλώσσας, και του πολιτισμού σε όλες τις εκφάνσεις του.

Δεν υπάρχουν πλέον πνευματικοί άνθρωποι στην Ελλάδα, σε κανένα τομέα συνεπώς ούτε καν στην μουσική. Ακόμα και στην ποπ και ροκ μουσική, έως την δεκαετία του 2000 υπήρχαν Έλληνες καλλιτέχνες και συγκροτήματα, σήμερα υπάρχει μόνο η τράπ, και οι ανατολίτικοι ρυθμοί.

Η απευθείας ανάθεση δε, από μόνη της είναι προβληματική και αντι-δημοκρατική. Για πιο λόγο δεν γίνεται διαγωνισμός όπως παλιότερα, με την συμμετοχή ψηφοφορίας και του κοινού, ώστε να είναι αντιπροσωπευτικότερη η επιλογή; Τουλάχιστον θα είχαμε περισσότερες - κακές έστω-, επιλογές...!