ΣΤΡΑΒΑ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΒΟΣ Ο ΓΙΑΛΟΣ
Δεν πρόλαβε καλά – καλά να … στεγνώσει το μελάνι στην πρώτη αναφορά μας για τη σύμβαση – φάντασμα που προσγειώθηκε στο γραφείο του υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Δένδια και επιπλέον «πιπεράτα» στοιχεία έρχονται στο φως. Μάθαμε λοιπόν ότι η συγκεκριμένη σύμβαση ανατέθηκε το 2001 και περίπου 10 χρόνια αργότερα οι διαφορές που προέκυψαν μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και του αναδόχου σε ορισμένα σημεία της υλοποίησης της παραπέμφθηκαν στη διαιτησία, όπως η σύμβαση προέβλεπε.
Αλληλογραφία…
Το διαιτητικό δικαστήριο δικαίωσε τον ανάδοχο και με απόφαση του, την οποία το Ελληνικό Δημόσιο μετά γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ) αποδέχθηκε, επιδίκασε αποζημίωση, η οποία και καταβλήθηκε στον ανάδοχο. Τα επόμενα χρόνια, παρά την αλληλογραφία μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και αναδόχου προκειμένου στη βάση της διαιτητικής απόφασης να συμφωνηθεί κοινά αποδεκτή λύση ώστε να συνεχιστεί η υλοποίηση της σύμβασης και να παραδοθούν τα συμβατικά αντικείμενα, ουδέν προέκυψε.
Σύμβαση και υλικά…
Το 2021, τμήμα του ΝΣΚ φέρεται να γνωμοδότησε ότι μετά την έκδοση της διαιτητικής απόφασης, περίπου 10 χρόνια νωρίτερα, η σύμβαση δεν είναι πλέον σε ισχύ. Σύμφωνα δε με πληροφορίες, για το ίδιο ζήτημα πρόσφατα εκδόθηκε και γνωμοδότηση της ολομέλειας του ΝΣΚ που επίσης φέρεται να θεωρεί ότι η σύμβαση δεν είναι πλέον σε ισχύ. Το καταπληκτικό είναι όμως ότι μέχρι και σήμερα (από όσα γνωρίζουμε), στις εγκαταστάσεις της εταιρίας παραμένουν μέσα και υλικά του Ελληνικού Στρατού που είχαν παραδοθεί στον ανάδοχο για την υλοποίηση της σύμβασης, το 2003, δηλαδή εδώ και 21 χρόνια! Και αφού κατά το ΝΣΚ η σύμβαση δεν είναι πλέον σε ισχύ, ποιο καθεστώς διέπει την παραμονή τους στις εγκαταστάσεις του αναδόχου; (ΖΝΡ)
ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ… «PR» ΣΤΗΝ ΕΑΣ
Συνολικά 23 θέσεις στην ΕΑΣ (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα) που θα καλυφθούν με μετάταξη υπαλλήλων Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου (ΙΔΑΧ) περιλαμβάνονται στο Α’ Κύκλο Κινητικότητας που ανακοίνωσε το υπουργείο Εσωτερικών για το τρέχον έτος. Στις δύο εξ αυτών, που αφορούν το Γραφείο του Διευθύνοντος Συμβούλου, περιλαμβάνεται και θέση ΙΔΑΧ του Κλάδου Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ) επικοινωνίας, ενημέρωσης και δημοσίων σχέσεων. (ΖΝΡ)
ΔΕΝ ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΛΟΥ-ΚΑΚΟΥ ΣΤΑ AH-64 APACHE…
Ανησυχία έχουν προκαλέσει πέντε περιστατικά (ατυχήματα και δυστυχήματα) με επιθετικά ελικόπτερα τύπου AH-64 Apache μέσε σε ενάμιση μήνα. Τελευταίο περιστατικό που σημειώθηκε ήταν στις 3 Απριλίου και αφορούσε την Ινδία. Η πρώτη αναφορά έκανε -γενικώς και αορίστως- λόγο για τεχνική δυσλειτουργία. Είχαν όμως προηγηθεί τέσσερα ατυχήματα με ελικόπτερα του τύπου στις τάξεις του αμερικανικού Στρατού, στις 12 και 23 Φεβρουαρίου (το δεύτερο ήταν δυστύχημα καθώς σκοτώθηκαν και οι δυο χειριστές) και στη συνέχεια άλλα δύο στις 24 και 26 Μαρτίου (οι πιλότοι και στα δυο ατυχήματα τραυματίστηκαν).
Απώλεια ισχύος
Για την επιχειρησιακή αξία του ελικοπτέρου δεν χωρά αμφιβολία. Όπως άλλωστε και για το «έχουν οι φύλακες τη γνώση», όταν η σκέψη μας πηγαίνει αναπόφευκτα στην ελληνική Αεροπορία Στρατού, που επιχειρεί και αυτή με τα συγκεκριμένα ελικόπτερα. Συνολικά, στον κόσμο επιχειρούν 700 ελικόπτερα Apache. Το 2023 ο αμερικανικός Στρατός (US Army) είχε υπαινιχθεί την ανησυχία του για την αύξηση περιστατικών απώλειας ισχύος στα Apache. Είναι βέβαιο ότι η συνεργασία με τους Αμερικανούς είναι στενή. Άρα περιττεύει κάθε δική μας «συμβουλή», παρά τον τίτλο.
DELPHI ECONOMIC FORUM… ΚΑΙ «ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»
Το διεθνούς φήμης Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών (Delphi Economic Forum) βρίσκεται σε εξέλιξη. Διοργανώνεται για ένατη φορά υπό την αιγίδα της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Η επιλογή της τοποθεσίας που αναπτύχθηκε ο σημαντικός αυτός θεσμός δεν ήταν ασφαλώς τυχαία. Όπως μαθαίνουν τα Ελληνόπουλα από το Δημοτικό σχολείο, οι Δελφοί ήταν «ο ομφαλός της γης» και για πολλούς αιώνες αποτελούσαν πνευματικό – θρησκευτικό κέντρο και σύμβολο της ενότητας του αρχαίου Ελληνισμού. Ιδανικός τόπος, γεμάτος Ιστορία και ζωντανή διαφήμιση της ιστορικής συνέχειας των Ελλήνων σε όλο τον κόσμο. Η διοργάνωση τεράστια. Χιλιάδες καταξιωμένοι συμμετέχοντες και συζητήσεις για όλα τα φλέγοντα σύγχρονα θέματα της υφηλίου.
Επιβίωση της Ουκρανίας
Από την ατζέντα δεν θα μπορούσε να λείπει και το φλέγον ζήτημα της Ουκρανίας. Χθες, διεξήχθη συζήτηση με τίτλο «Η μάχη επιβίωσης της Ουκρανίας: Tα σενάρια για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ασφαλείας». Ειπώθηκαν πολλά για ένα θέμα που έχει σχεδόν ιδεολογικοποιηθεί, εκπέμποντας μια… αγωνία για την επίτευξη αναβίωσης του Ψυχρού Πολέμου. Ως δυτικοί, δεν αποδεχόμαστε οποιαδήποτε ευθύνη για όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία, παρά το γεγονός ότι οι προειδοποιήσεις αναλυτών καταγράφονται τουλάχιστον δυο δεκαετίες, για το ενδεχόμενο -τότε- να καταλήξουμε σε αυτό που βιώνουμε σήμερα.
Το αυτονόητο ΟΧΙ
Παρόλο που ουδείς εχέφρων μπορεί να συμφωνήσει με την εισβολή στα εδάφη κυρίαρχου κράτους. Κι αυτό ισχύει για όλους. Όχι ειδικά για τη Ρωσία, υπό τον έλεγχο της συγκεκριμένης ηγεσίας. Ειδικά για εμάς τους Έλληνες, θα ήταν ωσάν να προσφέρουμε συγχωροχάρτι στην Τουρκία για την Κύπρο. Αν και αυτό το κάνουμε αλλιώς. Δια της διαχρονικής χαλαρότητας και της βολικής διολίσθησης, καθώς είναι προφανές ότι παρά τις διακηρύξεις, δεν δείχνουμε, στην πράξη, ιδιαίτερη διάθεση να μην υποταχθούμε. Στις διακηρύξεις βέβαια διαπρέπουμε. Γι’ αυτό ξοδεύουμε δισεκατομμύρια σε κορυφαία οπλικά συστήματα και στη συνέχεια τα παρατάμε να σαπίσουν.
Ουαί Υμίν… «εγώ δεν φταίω»
Αυτό δεν σημαίνει όμως… «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» και βολική «παραγραφή» για οτιδήποτε εμείς μπορεί να μην κάναμε σωστά. Το «it takes two to tango» που συχνά πυκνά χρησιμοποιούμε, δεν μπορεί να το χρησιμοποιούμε επιλεκτικά και όπως μας βολεύει. Διότι σύντομα θα διαπιστώσουμε ότι το βαρύτερο κόστος θα μας χτυπήσει σύντομα την πόρτα. Διότι εμείς, συλλογικά, που κοπτόμαστε κατά τα άλλα για τα ανθρωπιστικά ιδεώδη, δεν δείχνουμε να έχουμε τύψεις που παρακολουθούμε τους Ουκρανούς να χύνουν το αίμα τους κι εμείς απλά… χρηματοδοτούμε την αρένα, επιχειρηματολογώντας από τον καναπέ, ότι είναι ζωτικής σημασίας για την ίδια μας την επιβίωση!
Ο Εσθονός…
Προς τι όμως αυτή η εκτεταμένη εισαγωγή; Ας δούμε κάποιες τοποθετήσεις. Κατανοητό, λόγω εγγύτητας και αμεσότητας της απειλής, ο Εσθονός Indrek Kannik – Διευθυντής, Διεθνούς Κέντρου για την Άμυνα και την Ασφάλεια, να πιστεύει και να λέει ότι «οι δικτάτορες δεν σταματούν παρά μόνο με πόλεμο. Ο Πούτιν δε θα σταματήσει αν δεν καταλάβει όλη τη χώρα και οι επόμενοι του στόχοι είναι η Γεωργία και η Μολδαβία». Αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος το ενδεχόμενο να βρεθεί ο ίδιος και η χώρα του στη θέση των Ουκρανών, ενώ οι συνομιλητές του θα λένε τα ίδια, ελαφρά τη καρδία.
Ο Ελβετός…
Πολύ πιο ρεαλιστής ο Thomas Greminger, εκτελεστικός διευθυντής του Κέντρου Γενεύης στην Ελβετία: Ανέλυσε πέντε πιθανά σενάρια για την Ουκρανία, λέγοντας ότι βρισκόμαστε σε τέλμα, αλλά υπάρχει έλλειψη βούλησης για επιστροφή στις διαπραγματεύσεις Κατέληξε, ότι «μόνο αν δεν έχει αποτέλεσμα η στρατιωτική δράση πρέπει και οι δυο πλευρές να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων».
…και ο Ουκρανός
Ο Ουκρανός βουλευτής Hryhoriy Nemyria, είπε ότι «μόνο το 26% των Ουκρανικών εδαφών έχουν κατακτήσει οι Ρώσοι … αλλά το μεγάλο διακύβευμα είναι η ευρωπαϊκή ασφάλεια και η επιστροφή στην παγκόσμια ειρήνη». Το ερώτημα είναι εάν το 26%, δηλαδή κάτι περισσότερο από το ένα τέταρτο έχει καταληφθεί και το θεωρεί ήσσονος σημασίας -εν μέρει λογικό καθώς αυτά τα εδάφη καταλαμβάνοντας από Ρωσόφωνους– τότε για ποιον λόγο δεν διαπραγματεύονται λήξη του πολέμου με τους Ρώσους, ώστε να έχει ελπίδα να μειωθεί τουλάχιστον το ποσοστό.
Θεωρία vs. ματωμένη πράξη
Δεν ανέφερε επίσης, ούτε βέβαια ρωτήθηκε για την εκτίμησή του, περί της πιθανότητας το ποσοστό αυτό να αρχίσει να μεγαλώνει. Εν ολίγοις, για λόγους μάλλον κατανοητούς από εμάς, αποφεύχθηκε συστηματικά κάθε αιχμηρή ερώτηση, που στόχο θα είχε να εκμαιεύσει κάποια πιο ενδιαφέρουσα απάντηση, πέραν όσων ήδη συζητούνται και αποτελούν την τρέχουσα συμβατική σοφία. Το κυρίαρχο αφήγημα δηλαδή. Βλέπει κανείς διέξοδο ή μόνο εμείς βλέπουμε… καλοταϊσμένους αξιωματούχους σε διάφορα επίπεδα να μαζεύονται συνεχώς, αναπτύσσοντας θεωρίες, ενώ παρακολουθούν τον ουκρανικό λαό να αιμορραγεί; Αυτά.