.jpg)
Από τον Μανώλη Κοττάκη
Και που απέτυχε παταγωδώς να το καταφέρει με την τελευταία πρόταση δυσπιστίας. Αυτοί θα τη ρίξουν! Ο ορισμός μιας αυτοπεποίθησης που παράγει ηττοπάθεια!
Αυτή η παρατεταμένη άσκηση φόβου, η οποία διανθίστηκε από την πρωτότυπη θεωρία ότι δεν χρειάζεται να σταλεί μήνυμα διαμαρτυρίας για την κυβέρνηση, γιατί, όπως είπε ο πρωθυπουργός, «αυτά έχουν φτάσει στ’ αυτιά μας πριν από την κάλπη και τα γνωρίζουμε» (με αυτή τη λογική δεν θα χρειάζονταν ποτέ εκλογές στις δημοκρατίες), στην πραγματικότητα δεν έχει στον πυρήνα της την ανησυχία για την πολιτική σταθερότητα.
Αυτή είναι δεδομένη αυτή τη στιγμή. Οι ομιλίες που εκφώνησαν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο υπουργός Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης, ο υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης και ο υπουργός Αμυνας Νίκος Δένδιας κρύβουν ένα μυστικό: Η ανησυχία για την εκλογική επιρροή του κόμματος στις προσεχείς ευρωεκλογές συνδέεται ευθέως με την προσωπική στρατηγική και τις φιλοδοξίες ενός εκάστου για την επόμενη μέρα.
Ο κύριος Μητσοτάκης, ο οποίος καλλιεργεί και ενισχύει τις ευρωπαϊκές του φιλοδοξίες παρά τις διαψεύσεις, έχει το άγχος να επιτύχει η Νέα Δημοκρατία το υψηλότερο δυνατό εκλογικό ποσοστό, καθώς τυχόν αποδοκιμασία του θα δημιουργήσει περιπλοκές στην ευρωπαϊκή υποψηφιότητά του. Δεν ανησυχεί να στραφεί το αποτέλεσμα εναντίον των ψηφοφόρων του, όπως τους απειλεί. Ανησυχεί μη στραφεί εναντίον των ευρωπαϊκών φιλοδοξιών του και τις κάψει. Γι’ αυτό πήρε και το ρίσκο να μετατρέψει τις ευρωεκλογές σε δημοψήφισμα για το πρόσωπο και το όνομά του, όπως είπε στη δευτερολογία του.
Ο κύριος Χατζηδάκης, που φιλοδοξεί να διαδεχθεί τον κύριο Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία, επιθυμεί λογικά να παραλάβει το κόμμα και την κυβέρνηση με καλά ποσοστά, χωρίς αυτό να έχει μπει σε κυβερνητική κρίση, γιατί αλλιώς θα αποδειχθεί ο Μέιτζορ της Νέας Δημοκρατίας. Βραχύβιος αρχηγός και πρωθυπουργός.
Ο κύριος Γεωργιάδης, το αουτσάιντερ, που έχει κι εκείνος όνειρα για τη διαδοχή, προσπάθησε να υπερκεράσει τον κύριο Χατζηδάκη σε φιλομητσοτακισμό, θέτοντας στους συνέδρους το… δραματοποιημένο ερώτημα «θα αφήσουμε την αντιπολίτευση να ρίξει τον Μητσοτάκη;». Είναι προφανές ότι σκόρπισε… ρίγη συγκινήσεως στο ακροατήριο. Στην πραγματικότητα, χρησιμοποίησε την κρίση στην οποία έχει μπει η Νέα Δημοκρατία για να ενισχύσει την εικόνα του στον κομματικό πυρήνα. Ηδη κινείται δραστήρια στη βόρεια Ελλάδα.
Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Νίκος Δένδιας, ο οποίος ήταν ο μόνος ο οποίος δεν συμμετείχε σε αυτή την άσκηση φόβου, έδωσε την εντύπωση ότι εμφανίζεται ως ο υποψήφιος της καραμανλικής Δεξιάς, ωστόσο η πολιτική ομιλία που εκφώνησε απευθυνόταν και στον ιστορικό πυρήνα του μητσοτακισμού, ο οποίος διακρίνεται, όπως λένε οι γνωρίζοντες, από τον νεομητσοτακισμό.
Για να αποκρυπτογραφήσουμε καλύτερα τα μηνύματα του τριήμερου συνεδρίου, αποκωδικοποιούμε τις ομιλίες των πρωταγωνιστών. Ο κύριος Μητσοτάκης κατά την πάγια συνήθειά του θυμήθηκε τη λέξη «πατριωτισμός» στην προεκλογική περίοδο. Ακόμη και την… Κύπρο που έχει εγκαταλείψει. Το ίδιο είχε κάνει και το 2023. Που και τότε απειλείτο από τα κόμματα στα δεξιά του. Το Σάββατο επανήλθε και κατά την πάγια επίσης πρακτική του προανήγγειλε τις εξελίξεις για το πώς με σημαία τον… πατριωτισμό θα προσπαθήσει να περιορίσει και σε αυτές τις εκλογές τη διαμαρτυρία στα δεξιά του.
Αφού οι «κοινοβουλευτικές επιπτώσεις» που ο ίδιος «προφήτευσε» για τους «Σπαρτιάτες» στη Βουλή τον Αύγουστο του 2023 έχουν πλέον τροχιοδρομηθεί με την άσκηση δίωξης από τη Δικαιοσύνη, τη σφόδρα πιθανολογούμενη έκπτωση από το αξίωμά τους και την αναμενόμενη απαγόρευση της συμμετοχής τους στις προσεχείς ευρωεκλογές, ο πρωθυπουργός επικεντρώθηκε για δεύτερη φορά προσωπικά στον πρόεδρο της Ελληνικής Λύσης Κυριάκο Βελόπουλο, τα ποσοστά του κόμματος του οποίου εμφανίζονται διψήφια στις δημοσκοπήσεις. Εκανε λόγο για «τηλεθαυματοποιούς», κηραλοιφές και δήθεν επιστολές του Ιησού Ιησού.
Επίθεση στην Ακροδεξιά
Δεν το έκανε τυχαία. Πίσω απ’ αυτές τις λέξεις κρύβεται σχεδιασμός ο οποίος θα υλοποιηθεί με συγκεκριμένα γεγονότα. Η επίθεση στην Ακροδεξιά έχει διπλό όφελος για τον κύριο Μητσοτάκη, αν επιτύχει. Από τη μία, εμφανίζεται στις Βρυξέλλες ως ο απηνής διώκτης της Ακροδεξιάς, που βάζει φυλακή τη Χρυσή Αυγή, αποβάλλει ακροδεξιά κόμματα από το Κοινοβούλιο, αποκλείει ακροδεξιά κόμματα από τις εκλογές και περιορίζει την επιρροή τους με μία επιθετική ρητορική, από την άλλη προσπαθεί να κρατήσει το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας πάνω από το 30% για να παραμείνει το μεγαλύτερο κεντροδεξιό κόμμα στην Ευρώπη, όπως επανειλημμένα είπε.
Ο πρωθυπουργός απείλησε τους ψηφοφόρους με «ένα αναπάντεχο πολιτικό σκηνικό στο οποίο θα διακυβευτούν όλα όσα θεωρούν δεδομένα» (για να μη στείλουν μήνυμα διαμαρτυρίας), διαμαρτυρήθηκε για την «επικίνδυνη πολιτική Βαβέλ» που συνασπίζεται ενάντιά του, και έφτασε να επικαλεστεί ακόμα μία φορά τη σκευωρία του Βατοπαιδίου κατά του Κώστα Καραμανλή, για την οποία, όταν προέκυψε το 2009, δεν έκανε ποτέ μισή δήλωση.
Στην ίδια ακριβώς ρότα, της στρατηγικής του φόβου, εμφανίστηκε ο υπουργός Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης, ο οποίος λέγεται ότι έχει πάρει το δαχτυλίδι από την οικογένεια Μητσοτάκη για να διαδεχθεί τον πρωθυπουργό στην προεδρία του κόμματος και την πρωθυπουργία. Ούτως ώστε εκείνος θα συνεχίσει να ελέγξει τις εξελίξεις στο κόμμα με μία φιλική ηγεσία, ακόμα κι αν βρίσκεται στις Βρυξέλλες.
Ο κύριος Χατζηδάκης είπε ότι «δεν χρειάζεται καμπανάκι για να καταλάβουμε τα λάθη μας» και ότι «το μήνυμα θα σταλεί εναντίον εκείνων που θα το στείλουν». Με αυτή τη λογική ζήτησε να μην μπει η Ελλάς «σε κύκλο κρίσης». Εμπλεη αυτοπεποίθησης για τα εκλογικά ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας και αυτή η τοποθέτηση.
Ακόμα χειρότερα έκανε τα πράγματα ο υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης στην προσπάθειά του να ταυτιστεί με τον νεομητσοτακικό πυρήνα του κόμματος. Ο κύριος Γεωργιάδης απευθύνθηκε στους συνέδρους και σε δραματικούς τόνους υποστήριξε ότι «προσπαθούν να ρίξουν τον Μητσοτάκη. Θα τους αφήσουμε;». Τέτοιες αναφορές μάλλον σκορπούν ανασφάλεια παρά ενισχύουν το φρόνημα των ψηφοφόρων ενός κόμματος. Ενδιαφέρον ότι ο κύριος Γεωργιάδης έκανε οψιγενώς αναφορά στην πολιτική του Κώστα Καραμανλή για την κινεζική Cosco. Προφανείς οι λόγοι των αναφορών του.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ομιλία του υπουργού Αμυνας Νίκου Δένδια, η οποία είχε και προσωπικά χαρακτηριστικά («τίποτα δεν ήρθε εύκολα στη ζωή μου», «ήμουν υπότροφος», «η Ν.Δ. είναι το σπίτι μου, τα σκαλιά της ζωής μου»), αλλά και σαφέστατα ιδεολογικά χαρακτηριστικά που τον διαφοροποίησαν σαφώς από τους κ. Χατζηδάκη και Γεωργιάδη. Οι φράσεις του «κατά του κρατικοδίαιτου παρασιτισμού», «κατά του κράτους λάφυρου», «κατά της ανήθικης κερδοσκοπίας που επιτείνει την ακρίβεια», κατά μίας Ελλάδας «που είναι εισπρακτική εταιρία ευρωπαϊκών κονδυλίων», υπέρ του θεσμού της ελληνικής οικογένειας (παραδόξως, κανείς από τους ομιλητές δεν τόλμησε να κάνει αναφορά στον τζιζ γάμο τον ομόφυλων ζευγαριών), υπέρ της Κύπρου, υπέρ του μπλε που «δεν ξεθωριάζει και που δεν μεταλλάσσεται» αποτέλεσαν μια προσεκτική διαφορετική ιδεολογική πλατφόρμα που απευθύνθηκε, πέρα από τους όρους της συγκυρίας και των ποσοστών, σε ολόκληρο το κόμμα.
Και στους καραμανλικούς (πέντε φορές έκανε αναφορά στον ιδρυτή Κωνσταντίνο Καραμανλή και τρεις φορές στον Κώστα Καραμανλή, δύο στον Αντώνη Σαμαρά) αλλά και στους φιλελεύθερους μητσοτακικούς, οι οποίοι αντιδιαστέλλονται για όσους είναι μυημένοι στους κώδικες του κόμματος από τους νέο μητσοτακικούς. Εντύπωση επίσης προκάλεσε η ιδιαίτερη αναφορά που έκανε στον Αντώνη Σαμαρά, καθώς, όπως είναι γνωστό, στο παρελθόν οι σχέσεις τους είχαν δοκιμαστεί.
Από τη μελέτη των ομιλιών των βασικών πρωταγωνιστών λοιπόν είναι ξεκάθαρο τι συμβαίνει. Ο κύριος Μητσοτάκης θέλει το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας μαζί με τη συμπίεση της Ακροδεξιάς για να το χρησιμοποιήσει ως σημαία για την ευρωπαϊκή του υποψηφιότητα. Ο κύριος Χατζηδάκης θέλει το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας για να μπορεί να σταθεί στην ηγεσία της, αν εκλεγεί την επόμενη μέρα, γι’ αυτό προέβη σε μία εκβιαστικού τύπου ομιλία. Ο Αδωνις Γεωργιάδης χρησιμοποιεί τη δημοσκοπική αδυναμία της Νέας Δημοκρατίας αυτής της περιόδου για να ενισχύσει τη δική του υποψηφιότητα για την αρχηγία. Ο υπουργός Αμυνας με μία δική του πλατφόρμα, η οποία άφησε υπαινιγμούς για την τρέχουσα πολιτική του κόμματος, επιθυμεί επίσης τα ποσοστά να είναι στοιχειωδώς καλά για να έχει από κάπου να ξεκινήσει εφόσον διαδεχτεί τον κύριο Μητσοτάκη.
Και κάτι ακόμα: Εκτός από τη στρατηγική του φόβου και του bullying στους ψηφοφόρους της δεξιάς παράταξης ότι «θα χάσετε κι αυτά που έχετε, αν διαμαρτυρηθείτε για την ακρίβεια, τον γάμο και τα Τέμπη», εκτός από την αποκάλυψη της στρατηγικής για την Ακροδεξιά, η οποία θα υπηρετηθεί από άλλα μικρότερα νεοπαγή κόμματα, αυτό που ήταν εντυπωσιακό και διακρίναμε στους λόγους όλων των κορυφαίων υπουργών της Νέας Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού ήταν η παντελής έλλειψη γενναίας αυτοκριτικής.
Γιατί, αν έκαναν αυτοκριτική, θα έπρεπε, εκτός από το να καταγγέλλουν, να εξηγήσουν πώς ένα κόμμα του 4% όπως η Eλληνική Λύση φλερτάρει με το διψήφιο ποσοστό πριν συμπληρωθεί ακόμα χρόνος από τις προηγούμενες εκλογές. Γιατί, αν έκαναν αυτοκριτική, θα έπρεπε να εξηγήσουν γιατί, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, η Νέα Δημοκρατία έχασε μέσα σε έναν μήνα πέντε ποσοστιαίες μονάδες εξαιτίας της υπόθεσης των Τεμπών, η οποία ήταν το φάντασμα μέσα στο ιστορικό Ζάππειο.
Αλλά, όπως είναι γνωστό, τα συνέδρια και οι Κεντρικές Επιτροπές της Νέας Δημοκρατίας τα τελευταία χρόνια διεξάγονται μόνο για τα χειροκροτήματα. Οπως ομολογούν τα μέλη του κόμματος. Πότε για προβληματισμό.
Υστερόγραφο 1: Η νέα απόπειρα του κυρίου Μητσοτάκη να διαψεύσει τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες του ήταν ομολογουμένως αριστοτεχνική: ζήτησε από τους ψηφοφόρους να επιλέξουν τα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. που κρύβουν το όνομά του για να έχει τη δύναμη στο… Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να διαπραγματευτεί για την Ελλάδα. Δύο φορές έκανε αναφορά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Τυχαίο; Και ακολούθως πρόσθεσε τη φράση «Μένουμε Ευρώπη με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, μένουμε Ελλάδα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην πρώτη γραμμή». Αμφίσημα, πολύ αμφίσημα όλα αυτά. Πρόκειται για διαψεύσεις με παράθυρο.
Υστερόγραφο 2: Την ημέρα που ο Σόιμπλε πλέκει από τον τάφο του το εγκώμιο του Τσίπρα για τα εντυπωσιακά οικονομικά αποτελέσματα στα οποία στηρίχθηκε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, μάλλον άστοχη και μικρόψυχη η αναφορά του πρωθυπουργού σε όσα συνέβησαν το καλοκαίρι του 2015.