Κανονικά, αν υπήρχε μία κάποια ευθιξία, ο Γιώργος Μυλωνάκης θα έπρεπε να έχει ήδη παραιτηθεί από χθες από τη θέση του υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ.
Βλέπετε ήταν ο άνθρωπος που..
Αλλά αποδείχθηκε σαν τους πλέον άστοχους μετεωρολόγους: Προέβλεπε αίθριο καιρό και ήρθε καταιγίδα…
Τι μποφόρ, τι πολύ υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες, τι κεραυνοί και αστραπόβροντα, δεν περιγράφεται…
Το σκορ έληξε με 32-5 ή, κατ’ άλλες εκτιμήσεις, 30-7 υπέρ των αμφισβητιών της ρότας που έχει τραβήξει – ιδεολογικά, πολιτικά και κυβερνητικά – η ΝΔ.
Δηλαδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην πραγματικότητα.
Μίλησαν 37 βουλευτές. Οι 30 με 32 επιτέθηκαν σφόδρα στο Μαξίμου και τον πρωθυπουργό για τη συνολική πορεία της παράταξης. Οι πέντε με επτά ήταν υποστηρικτικοί, λέει.
Ο Μητσοτάκης κάλεσε αμέσως μετά τη συνεδρίαση τον Μυλωνάκη στο γραφείο του για… εξηγήσεις. Και το σχετικό καταχέριασμα.
Η εξέλιξη αυτή ήταν ίσως η πιο… γλυκιά εκδίκηση του Γρηγόρη Δημητριάδη, κυκλοφορεί σε κάτι πηγαδάκια της πιάτσας.
Διότι με το που ανέλαβε το κυβερνητικό πόστο ο Μυλωνάκης, κάποιοι έσπευσαν να εκτιμήσουν ότι θα μπορούσε να αποδειχθεί ο «νέος Δημητριάδης» και να βρει επιτέλους ο Μητσοτάκης έναν άνθρωπο να λύνει όλα τα μεγάλα θέματα της κυβέρνησης.
Το πρόβλημά του πάντως ο Μυλωνάκης το προκάλεσε μόνος του. Εμφανίστηκε περίπου από το πουθενά – ή έστω από τη γενική γραμματεία της Βουλής – ως ο άνθρωπος που μπορούσε να νουθετήσει την κοινοβουλευτική ομάδα λόγω της προηγούμενης θέσης και σχέσης του με τους βουλευτές.
Τα ήθελε και τα έπαθε – υπάρχει κι ένας νόμος του Μέρφι γι’ αυτές τις περιπτώσεις...
Κάλχας - Το Ποντίκι