Την ίδια τριετία της ενεργειακής κρίσης, που προκάλεσε εκτεταμένα φαινόμενα ενεργειακής φτώχειας ακόμη και στην Ευρώπη, οι παραγωγοί και οι πάροχοι ενέργειας θησαύρισαν. Από αυτούς μάθαμε για τα «ουρανοκατέβατα» κέρδη, τις ασύλληπτες αυξήσεις στην κερδοφορία τους, που υποχρέωσαν ακόμη και την ηγεσία της Ε.Ε. να υποδείξει στα κράτη-μέλη να φορολογήσουν αποφασιστικά και με υψηλούς συντελεστές τις υπεραξίες της κρίσης.
Σ’ αυτήν την αντίθεση ανάμεσα στην ενεργειακή φτώχεια των νοικοκυριών και την πλημμυρίδα κερδών των ενεργειακών κολοσσών, άλλες κυβερνήσεις της Ε.Ε. κράτησαν τα προσχήματα και έκαναν τα στοιχειώδη κι άλλες προτίμησαν να σφυρίζουν αδιάφορα. Από κάθε άποψη η κυβέρνηση Μητσοτάκη συγκαταλέγεται στις δεύτερες.
Χρειάστηκε να μεσολαβήσει το ηχηρό χαστούκι των ευρωεκλογών και η ουσιαστική εκλογική ήττα της κυβέρνησης, έστω κι αν αυτή εκφράστηκε κυρίως διά της πρωτοφανούς αποχής, για να αντιδράσει στοιχειωδώς το ιερατείο του Μαξίμου. Χθες μόλις ανακάλυψε τον... τροχό των υπερκερδών στα δύο διυλιστήρια της χώρας, που όπως το 2022 έτσι και πέρσι το... τερμάτισαν ως προς την καθαρή κερδοφορία τους.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποφάσισε να φορολογήσει ένα μικρό μέρος αυτών των υπερκερδών, πιθανότατα σε απόλυτη συμφωνία με τους ιδιοκτήτες τους, και να πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες στους πιο ευάλωτους συνταξιούχους. Και το έκανε αφού έφαγε το ηχηρό εκλογικό χαστούκι και αφού οι ιδιοκτήτες των δύο διυλιστηρίων της χώρας είχαν φροντίσει να μοιράσουν στους μετόχους τους τα παχυλά μερίσματα από την πλημμυρίδα κερδοφορίας.
Φυσικά, είναι μια αντίδραση εκ του ασφαλούς. Οι μεν ιδιοκτήτες και μέτοχοι των δύο εγχώριων πετρελαϊκών εταιρειών έχουν ήδη κάνει τα κουμάντα τους. Οι δε συνταξιούχοι, υπέρ των οποίων η κυβέρνηση υπόσχεται ελεημοσύνη των 100 και 200 ευρώ, δεν ελπίζουν τίποτα. Το επικοινωνιακό ισοζύγιο του Μαξίμου είναι μηδενικό. Και κυρίως απατηλό. Αυτό που... πετσοκόβει ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι η κοινή λογική.
ΕφΣυν / Αποψη