Ξεχώρισε για τη γοητεία που εξέπεμπε και την υποκριτική του δεινότητα σε εμβληματικές ταινίες του ευρωπαϊκού σινεμά, όπως «Ο Ρόκο και τ’ αδέλφια του», «Ο γατόπαρδος», «Ο... δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο», «Η πισίνα»...
ΟΑλέν Ντελόν, ιερό τέρας του γαλλικού κινηματογράφου, πέθανε σε ηλικία 88 ετών, ανακοίνωσαν σήμερα το πρωί τα τρία παιδιά του.
«Ο Αλέν Φαμπιάν, η Ανούσκα, ο Αντονί, καθώς και ο (σκύλος του) Λούμπο, με απέραντη θλίψη ανακοινώνουν πως έφυγε ο πατέρας τους. Έσβησε ειρηνικά στο σπίτι του στο Ντουσί, έχοντας γύρω του τα τρία παιδιά του και τους δικούς του. (...) Η οικογένειά του σας παρακαλεί να σεβαστείτε τις ιδιωτικές στιγμές τους αυτή τη στιγμή του εξαιρετικά οδυνηρού πένθους», αναφέρεται στην ανακοίνωση.
Υπενθυμίζεται ότι, τον περασμένο Απρίλιο, είχε τεθεί υπό «ενισχυμένη κηδεμονία» για λόγους υγείας. Αντιμετώπισε προβλήματα θέματα μετά το εγκεφαλικό που υπέστη το 2019 και πρόσφατα βρέθηκε στο επίκεντρο μιας κλιμακούμενης οικογενειακής διαμάχης.
Ο Αλέν Φαμπιάν Μορίς Μαρσέλ Ντελόν γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου του 1935. Υπήρξε ένας από τους εξέχοντες ηθοποιούς και σύμβολα του σεξ της Ευρώπης από τις δεκαετίες του 1960 και του 1970.
Κέρδισε τον έπαινο για τους ρόλους του σε ταινίες όπως: «Γυμνοί στον ήλιο» (1960), «Ο Ρόκο και τ’ αδέλφια του» (1960), «Η έκλειψη» (1962), «Ο γατόπαρδος» (1963), «Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο» (1967), «Η πισίνα» (1969), «Ο κόκκινος κύκλος» (1970), «Ο μπάτσος» (1972) και «Ο Κύριος Κλάιν» (1976). Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Ντελόν συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς σκηνοθέτες, συμπεριλαμβανομένων των Λουκίνο Βισκόντι, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Ζαν-Πιέρ Μελβίλ, Μικελάντζελο Αντονιόνι και Λουί Μαλ.
Το 1985 κέρδισε το Βραβείο Σεζάρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Η ιστορία μας» (1984). Το 1991, έλαβε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλίας.
Το 1997 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ηθοποιία, σε ηλικία 62 ετών.
Στο 45ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου του απονεμήθηκε η τιμητική Χρυσή Άρκτος. Επίσης, το 2019 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών, έλαβε τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα για την συνολική προσφορά του στην έβδομη τέχνη.