«Ο κατακερματισμός οδηγεί σε δυσκολία διακυβέρνησης, αλλά ταυτόχρονα υπογραμμίζει την ανάγκη της συνεννόησης, που θα επιβληθεί ως πολιτική ανάγκη και μια Κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας θα κληθεί να διαχειριστεί τις μεγάλες σύγχρονες υπαρξιακές προκλήσεις», εκτιμά ο Λευτέρης Κουσούλης, με μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχωρεί στο Dnews.
Ο εκ των κορυφαίων πολιτικών επιστημόνων της χώρας εκτιμά ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να επανέλθει και θα κινείται περί το 30% που είναι το παραδοσιακό ποσοστό της κεντροδεξιάς, ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται σταθερά προς το τέλος του και το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να επανέλθει ως εναλλακτικός πόλος εξουσίας.
Όπως δε τονίζει με νόημα η νέα πολιτική σύνθεση, αναγκαία όσο ποτέ, που ως ανάγκη προκύπτει στα αριστερά της Νέας Δημοκρατίας, θα χρειαστεί αρκετό χρόνο, αν οι άνθρωποι, οι πολιτικοί πρωταγωνιστές των δύο χώρων αντέξουν την πρόκληση της πανηγυρικής αυτοκατάλυσης των δύο εξαντλημένων κομματικών χώρων, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ.
-Το πολιτικό σύστημα οδηγείται στην Ιταλοποίηση;
Μετά τις ευρωεκλογές το λεγόμενο κατ’ ευφημισμόν πολιτικό σύστημα βρίσκει, συναντάει τον πραγματικό συσχετισμό που το συγκροτεί, πλησιάζει σε μια καταγραφή που έχει αντιστοιχία με τα κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα τα οποία αντανακλούν την πραγματικότητά μας. Πριν από τις ευρωεκλογές η αριθμητική κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας έδινε την εικόνα της διάρκειας και της αντοχής. Η εκλογική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ στις διπλές εκλογές του 2023 αφαιρεί από τη σύγκρουση έναν εύκολο αντίπαλο και μαζί του τον συγκεκριμένο αντίπαλο ως εκλογική ελπίδα της κυβερνητικής παράταξης. Δεν θα μιλούσα για ιταλοποίηση, αλλά για έναν κατακερματισμό πιο κοντά στην αυθεντική εκπροσώπηση. Συνεπώς, ως συνειδητοποίηση έχει το ενδιαφέρον της γιατί η σύγκρουση που έχουμε μπροστά μας θα είναι περισσότερο πολιτική, πιο κοντά στο κοινωνικό μέτωπο. Ο κατακερματισμός οδηγεί σε δυσκολία διακυβέρνησης, αλλά ταυτόχρονα υπογραμμίζει την ανάγκη της συνεννόησης, που θα επιβληθεί ως πολιτική ανάγκη και μια Κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας θα κληθεί να διαχειριστεί τις μεγάλες σύγχρονες υπαρξιακές προκλήσεις.
-Η Κυβέρνηση μπορεί να αντιστρέψει τις δημοσκοπήσεις και να ανακάμψει;
Όχι. Δεν μπορεί. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν είναι εξαίρεση, «ατύχημα» που μπορεί να διορθωθεί. Είναι η αρνητική αποτίμηση του κυβερνητικού σχήματος μετά από πέντε χρόνια διακυβέρνησης σε ένα περιβάλλον χωρίς την «απειλή» του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο με το κυβερνητικό έργο ως κριτήριο, την ανεπάρκεια και φυσικά το κυριαρχικό ύφος και την αυτάρεσκη στάση. Το τελευταίο είναι συνολικά κατά τη γνώμη μου η κύρια αιτία της υποχώρησης και της απώλειας του ηθικοπολιτικού βάρους και της εμπιστοσύνης. Όταν χαθεί η εμπιστοσύνη στο υπόβαθρο και το θεμέλιο μιας πολιτικής σχέσης αυτή δεν μπορεί να ανακτηθεί. Η Κυβέρνηση θα κινείται εκλογικά περί το 30%, το παραδοσιακό ποσοστό της κεντροδεξιάς στην Ελλάδα.
-Ο ΣΥΡΙΖΑ πού οδηγείται;
Σταθερά προς το τέλος του. Ο ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίσαμε δεν υπάρχει πλέον και δεν νοείται ανασύστασή του. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν προϊόν της κρίσης , αυτό είναι το κλειδί της κατανόησης της εξέλιξής του. Της μοιραίας εξέλιξής του. Η ουσία είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όπως τον εκφράζουν ιδεολογικοπολιτικά τα παλαιά στελέχη του, δεν έχει πλέον τίποτα να προσφέρει, η πολιτική αυτή δύναμη, πολιτικό φαινόμενο πραγματικό, εξαντλήθηκε. Η περίοδος του κ. Κασσελάκη το επιβεβαιώνει. Όποια και αν είναι η πορεία, ο ΣΥΡΙΖΑ συνομιλεί με το τέλος του.
-Μπορεί το ΠΑΣΟΚ μπορεί να επανέλθει ως εναλλακτικός πόλος;
Όχι. Ποιο είναι το εμπόδιο. Η ηγεσία; Μια ηγεσία; Όχι. Το ίδιο το ΠΑΣΟΚ είναι το εμπόδιο. Αυτό που ανακινεί, αυτό που αναμοχλεύει από το παρελθόν, αυτό που επαναφέρει ως μνήμη, μνήμη αρνητική. Το ΠΑΣΟΚ είναι αρνητική παράσταση στη συνείδηση, τραύμα για το κοινωνικό σώμα. Θα παραμείνει ένα υπαρκτό κόμμα, πλην μικρό, χωρίς δυνατότητα να ενισχύσει εκλογικά τον εαυτό του. Ήδη τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, μια τόσο ευνοϊκή αναμέτρηση, έδωσαν την απάντηση για τις δυνατότητες του συγκεκριμένου κόμματος. Και η σοσιαλδημοκρατία ; Η σοσιαλδημοκρατία θα περιμένει. Η νέα πολιτική σύνθεση, αναγκαία όσο ποτέ, που ως ανάγκη προκύπτει στα αριστερά της Νέας Δημοκρατίας, θα χρειαστεί αρκετό χρόνο, αν οι άνθρωποι, οι πολιτικοί πρωταγωνιστές των δύο χώρων αντέξουν την πρόκληση της πανηγυρικής αυτοκατάλυσης των δύο εξαντλημένων κομματικών χώρων, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ.
-Το πρόβλημα της σοσιαλδημοκρατίας και της αριστεράς ποιο είναι ;
Η πολιτική είναι λόγος, είναι λέξεις που μεταφέρουν περιεχόμενο, προτάσεις, παραπέμπουν σε κάτι εύληπτο και κατανοητό, που κομίζουν ελπίδες, προσδοκίες, πολιτικό σχέδιο, μελλοντική ευκταία καλύτερη ζωή. Απέναντι και μαζί έρχεται η πραγματικότητα. Αυτή είναι ο κριτής. Η πράξη θα δίνει τις απαντήσεις. Και οι πράξεις εδώ έχουν απαντήσει. Η σοσιαλδημοκρατία και η αριστερά έχουν στην εποχή εξαντληθεί, δεν έχουν κάτι νέο να πουν, δεν είναι παρά η επανάληψη γνωστών αφορισμών και θέσεων, αναντίστοιχων με τις συγκλονιστικά νέες ανάγκες. Η νέα πολιτική θα υπάρξει μέσα από νέες επεξεργασίες που θα γίνουν πολιτική πρόταση, πρόγραμμα κυβερνητικό, με μια επιχειρηματολογία πειστική, σε μια μάχη βαθιά ιδεολογική. Μακρύς ο δρόμος.
-Η ακροδεξιά ως κυβερνητική εναλλακτική …..
Κατηγορηματικά όχι. Και για λόγους ιστορικούς – η χώρα έχει γνωρίσει δικτατορία – αλλά κυρίως για λόγους πολιτικούς. Ακόμη και μέσα σε μια ενδεχόμενη κρίση υψηλής έντασης, η πολιτική ευφυία του λαού θα ανακόψει κάθε τέτοιο ενδεχόμενο. Για την ώρα υπάρχει και αντλεί δύναμη από την τυφλή απόρριψη που τροφοδοτείται από την ήττα της πολιτικής. Η χώρα , παρά την κρίση της, διατηρεί ακόμη την δύναμη υποστήριξης της δημοκρατικότητας και της ελευθερίας της.
(Ο Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας)
dnews.gr