Η λέξη που οι Νεοέλληνες -στη συντριπτική πλειονότητά τους-
γράφουν με την παντελώς λανθασμένη μορφή «ξεφτίλα»,
αφού το συγκεκριμένο ουσιαστικό έλκει την ετυμολογία του από την Ευτέλεια...
(απλά, το πρόθημα «Ξε-» χρησιμοποιείται ως λαϊκότροπη γλωσσική απλούστευση,
ενώ συνάμα εκφράζει ενίοτε μία επιθετική -έως και αγοραία- διάθεση).
Η Ξευτίλα -ΚΑΙ ως χαρακτηρισμός, ΚΑΙ ως άκουσμα-
έχει πυρηνικό υπόβαθρο και πανίσχυρή δυναμική,
καθώς αναφέρεται σε πράξεις που αποτελούν στίγματα
και ανεξιτήλως προσδιορίζουν κι ακολουθούν εσαεί το άτομο.
Ε, λοιπόν, ο σεσημασμένος τηλεοπτικός κήνσορας Γιώργος Λιάγκας,
αυτός ο «Γυάλινος Τιμητής τής Ηθικής»
που επί καθημερινής βάσεως κραδαίνει το δάχτυλο στην Κοινωνία
και αυτοπλασάρεται ως ο επίγειος «Εκπρόσωπος τού Καλού»,
κατέφερε να διαπράξει την προηγούμενη εβδομάδα τρεις τεράστιες ξευτίλες
που θα συνοδεύουν διά παντός τις ιεραποστολικές παπάτζες του.
Πάμε να πάρουμε τα αποκρουστικά τεκταινόμενα με χρονική σειρά
(σημειώνω ότι θα παραθέσω και θα αναλύσουμε σταχυολογημένα αποσπάσματα,
και στο τέλος τού παρόντος πονήματος θα υπάρχει συγκεντρωτικό βίντεο-ντοκουμέντο
που θα πιστοποιεί αδιαμφισβητήτως των λόγων το Αληθές).
…
Η ΠΡΩΤΗ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΞΕΥΤΙΛΑ τού Λιάγκα
Η εβδομάδα ξεκινάει με την πρόταση που απευθύνει ο Λιάγκας
προς τούς αντίπαλους σταθμούς και εν γένει προς την Ιδιωτική Τηλεόραση.
Μετά από ακόμη ένα αναίσχυντο και κατάπτυστο «κοσμικό ρεπορτάζ»
(από αυτά που προβάλλονται σωρηδόν στην εκπομπή του),
μετά, λοιπόν, από την αφόρητη πίεση που υπέστη η Ματούλα Ζαμάνη,
η οποία προσπαθούσε να ξεφύγει από τα αηδιαστικά ρεπορτεροειδή,
ο ετερόφωτος συνειδησιάκιας ξεστομίζει αυτολεξεί τα εξής φρικώδη:
«[Εγώ θέλω να αναλάβω μία πρωτοβουλία:
Κάνω μία δημόσια πρόσκληση στους διευθυντές προγράμματος των καναλιών
-εγώ θα την κάνω, που έχω φιλική σχέση και με όλους, σ’ όλα τα κανάλια-
να συμφωνήσουμε σε κάποια πράγματα γιατί…, ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημα;
Εμένα αυτό, μού ήταν πολύ δυσάρεστο που έγινε τώρα. Πολύ. Πολύ δυσάρεστο.
Είναι απρεπές όλο αυτό που έγινε.
(απευθύνεται στο ασεβές και γλοιώδες ρεπορτεροειδές του)
Καλά έκανες· δεν είναι μομφή προς εσένα· καλά έκανες·
κι αν δεν ήσουν εσύ, η κυρία Ζορκάδη θα ’στελνε άλλον συνάδελφο.
Γιατί;
Γιατί εγώ μετά θα τής έλεγα
“Γιατί το ’χει το ΄Star΄, γιατί το ’χει o ΄Alpha΄, γιατί το ’χει το ΄Mega΄, το ΄Open΄;”.
Αυτό είναι το πρόβλημα.
Εγώ, λοιπόν, κάνω μια δημόσια έκκληση,
να κάτσουμε όλοι οι διευθυντές προγράμματος των καναλιών
κι οι παρουσιαστές αντίστοιχων infotainment ή ψυχαγωγικών εκπομπών,
και να πούμε “Παιδιά, σε κάποια πράγματα, δεν το ’χεις κι εσύ, δεν το ’χω εγώ.”.
Μην πουλάμε τώρα και μπαρμπούτσαλα περί “αποκλειστικά”.
Λες και αν την έχεις τη Ματούλα Ζαμάνη
να περπατάει είκοσι μέτρα και να μην απαντάει η γυναίκα,
και να κάνει ότι μιλάει στο κινητό
για να φύγει από τα τέρατα που είναι οι δημοσιογράφοι εκείνην την ώρα,
έχασε η Βενετιά βελόνι.
Είναι λάθος.
Για ’μένα…, κάνω δημόσια πρόσκληση,
όλοι οι συνάδελφοι που κάνουμε αντίστοιχες εκπομπές και οι διευθυντές προγράμματος
να βάλουμε μια κόκκινη γραμμή.
Για τα όρια τής δικής μας ευπρέπειας,
γιατί μετά νομιμοποιούμε απόλυτα τον Γιώργο Νταλάρα να μάς βρίζει.]
[…Εδώ όμως τώρα, εγώ αισθάνθηκα άβολα πολύ.
Ντράπηκα. Πραγματικά ντράπηκα.
Άρα, λοιπόν, καλώ όλους τούς συναδέλφους απ’ όλα τα κανάλια,
να πάρουμε μια τέτοια πρωτοβουλία.]
[Αυτό τώρα. δεν είναι ωραίο. Πραγματικά δεν είναι ωραίο. Εγώ, ντρέπομαι.]».
ΦΡΙΞΑΤΕ;
Κουράγιο, διότι έχει κι άλλο (και να ’ταν μόνο το συγκεκριμένο θέμα).
Έχουν περάσει μόλις δύο ημέρες από αυτό το παραλήρημα
και έρχεται την Τετάρτη 9 Οκτωβρίου να επισφραγιστεί η ξευτίλα.
Ο περιβόητος πολιτικάντης Κυριάκος Βελόπουλος
εξηγεί γιατί δεν αποδέχεται την πρόσκληση τού Λιάγκα να πάει στην εκπομπή του
και αναπτύσσεται μεταξύ τους ο καθημερινός διάλογός τους:
– (Βελόπουλος)
Ξέρετε γιατί δεν πάω σ’ αυτές τις εκπομπές;
Θα σάς το πω τώρα, αγαπητέ Γιώργο Λιάγκα.
Γιατί για ’μένα είν’ αθλιότητα, να κυνηγάτε μια γυναίκα στο αεροδρόμιο·
“Ζάμανη Ματούλα” πώς τη λένε.
Να την κυνηγάτε την κακομοίρα
και πανικόβλητη -μέσ’ στο άγχος της, στον πανικό της-
να σάς λέει “Αφήστε με, ρε παιδιά.”.
Αυτή η βία που ασκείτε μ’ ενοχλεί εμένα.
Με τα μικρόφωνα, με τα ματζαφλάρια μπροστά.
Ρε ’σείς, βασανιστήριο είν’ αυτή η κατάσταση, δεν καταλαβαίνετε;
Για την είδηση θυσιάζετε και τη μάνα σας.
– (Λιάγκας, με επιτηδευμένη αγανάκτηση και ωρυόμενος)
Εδώ έχεις μία πρόσκληση.
Γιατί δεν έρχεσαι..;
(Ψεύδεσαι λέγοντας ότι) δεν έρχεσαι επειδή κυνηγάμε τη Ζαμάνη·
που είναι λάθος, και ήμουν ο πρώτος που το ’πα·
κι αν συμφωνήσουμε όλες οι εκπομπές να μην κυνηγάμε τα πρόσωπα αυτά,
θα το κάνω κι εγώ, και θα το κάνω πρώτος.
Κι έκανα μια δημόσια έκκληση· κανείς δεν μ’ απάντησε από κανένα κανάλι.
Όταν, λοιπόν, το κάνουν οι άλλοι, τι θα κάνω εγώ;
Θα κάνω τη «“Μητέρα Τερέζα” τής Τηλεόρασης»;
Έκανα πρόκληση, πρόσκληση.
Όλοι που το παίζουνε ποιοτικούληδες στ’ άλλα κανάλια,
γιατί δεν κάθισαν να μού πούνε
«Ναι, ρε Λιάγκα, να μην τα κυνηγάμε τα θέματα αυτά.».
«Ο Λιάγκας ο κακός». Ο Λιάγκας το πρότεινε.
Γιατί οι άλλες οι «“Μητέρες Τερέζες” τής Ελληνικής Τηλεόρασης» σε όλες τις εκπομπές
δεν κάθισαν να πούνε «Ναι, είναι αυτό που κάνουμε υπερβολικό.».
Γιατί (όντως) είναι υπερβολικό· το λέω πρώτος.
Εγώ, λοιπόν, κάνω την αυτοκριτική μου σαν εκπομπή.
Οι άλλες «Μητέρες Τερέζες» γιατί δεν έρχονται να πούνε
«Ναι, ρε, έχει δίκιο ο Λιάγκας. Μην κυνηγάμε τη Ζαμάνη. Μην κυνηγάμε τον Νταλάρα.
Μόνο όταν είναι προγραμματισμένες συνεντεύξεις.».
Εγώ να το παίξω το παιχνίδι αυτό, και είμαι ο πρώτος που το λέω..:
«Ναι, έχουμε υπερβεί τα “Κόκκινα Όρια τής Ευπρέπειας”.».
Αλλά αν το κάνουν όλοι οι άλλοι, εγώ τι θα κάνω μετά..;
(αρχίζει να ψελλίζει και να μπερδεύει τα λόγια του)
Κάνω…, δεν είναι και δικό μου το κανάλι.
Άλλου…, μουου, εε, το κανάλι θέλει «νούμερα». Τι να κάνουμε τώρα;
ΑΗΔΙΑ. ΑΙΣΧΟΣ. ΑΠΟΤΡΟΠΙΑΣΜΟΣ.
Ο θλιβερός Λιάγκας ομολογεί ότι δύναται να είναι ηθικός, μόνο όταν κι οι άλλοι είναι ηθικοί
(και μάλιστα, ο αναίσχυντος τηλεκάπηλος τολμά να διατυμπανίζει,
ότι σε περίπτωση που επικρατήσει η Ηθική,
αυτός θα έχει τα Πρωτεία, σε αυτόν θα οφείλεται η «Ηθική τής Τηλεόρασης»,
διότι αυτός είναι που έκανε τη σχετική πρόταση στους υπόλοιπους).
Άρα, διαστέλλοντας το ποταπό σκεπτικό τού Λιάγκα
-και μιλώντας εν προκειμένω γενικώς (και ουδόλως προσωπικώς)-
αν είσαι βιαστής γυναικών και προβείς στην εισήγηση
«Αν συμφωνήσουν κι οι υπόλοιποι βιαστές γυναικών
να σταματήσουμε να βιάζουμε γυναίκες,
θα σταματήσω πρώτος εγώ.
Όμως, αν δεν αποδεχθούν την ηθική πρότασή μου,
τι να κάνω κι εγώ, θα συνεχίζω να βιάζω γυναίκες.»,
ή αν είσαι μαφιόζος και προβείς στη δημόσια εισήγηση
«Αν συμφωνήσουν κι οι υπόλοιποι μαφιόζοι
να σταματήσουμε να δολοφονούμε κόσμο,
θα σταματήσω πρώτος εγώ.
Όμως, αν δεν αποδεχθούν την ηθική πρότασή μου,
τι να κάνω κι εγώ, θα συνεχίζω να σκοτώνω κόσμο.».
Εν κατακλείδι, ο ετερόφωτος συνειδησιάκιας Λιάγκας,
επιχειρεί να κρύψει την ασυνειδησία και την αήθειά του
πίσω από την ασυνειδησία και την αήθεια των ανταγωνιστών του.
Ε, λοιπόν, αυτή η κίβδηλη ηθική, είναι η χείριστη αήθεια,
ακριβώς επειδή μετέρχεται μία ύπουλη και παντελώς υποκριτική ιεραποστολικότητα.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΞΕΥΤΙΛΑ τού Λιάγκα
Το ξεκίνημα τής εβδομάδας
δεν περιελάμβανε μόνο την καταγέλαστη πρόταση για «Εκεχειρία Ανηθικότητας»,
αλλά και την μεσοβέζικη αποκάλυψη που έκανε ο Λιάγκας
για το παραπαίον ον που ονοματεπωνυμείται ως «Θέμης Αδαμαντίδης».
Αφορμή για την κρίση στη σχέση ετούτων των επίλεκτων αρρένων,
υπήρξε το γεγονός ότι ο πρώην αοιδός και νυν αηδός
-προ ελαχίστου διαστήματος συρθείς στα δικαστήρια για κακοποίηση γυναίκας-
εξέφρασε προσφάτως συμπαράσταση προς τον κακοποιητή δικηγόρο Λύτρα
και κατόπιν μέμφθηκε τον Λιάγκα επειδή δεν τού παρείχε τη δέουσα προστασία
και έσπευσε να βγάλει τη δήλωση στη δημοσιότητα.
Τότε, ο ευαίσθητος παρουσιαστής εξερράγη,
διότι όλα τα ανέχεται εκτός από την αμφισβήτηση τής ηθικής του,
οπότε αναγκάστηκε -ασφυκτιώντας από την αδικία-
να γίνει ο νέος «αντιπρόεδρος τού Εδεσσαϊκού» και να εφαρμόσει το σύστημα
«Ναι, ναι, θα κάνω πανελληνίως “ρόμπα” τον Αδαμαντίδη,
χωρίς να τον κάνω “ρόμπα”, αλλά κάνοντάς τον “ρόμπα”.».
Μπερδευτήκατε;
Ιδού η αυτολεξεί απομαγνητοφώνηση, ώστε να μπερδευτείτε ακόμη περισσότερο
(θα φροντίσει περί τούτου ο «προστάτης» Λιάγκας):
«[Είπε ο άνθρωπος ότι ουσιαστικά παίξαμε μια παλιά του δήλωση και τον παγιδεύσαμε,
και μάλιστα εγώ ότι το έκανα
επειδή αρνήθηκε να μιλήσει κάποια στιγμή (στον ρεπόρτερ τής εκπομπής) στο αεροδρόμιο.]
[Δυστυχώς, αναγκάζομαι να πω πράγματα που δεν θα ’πρεπε να πω…]
[Θέμη μου αγαπημένε…
Δυστυχώς, βρίσκομαι σε μια πολύ δυσάρεστη θέση, γιατί δεν το΄χω κάνει ποτέ.
Σάς έχω πει…, δεν θέλω να περιαυτολογήσω,
αλλά είμαι από τούς ανθρώπους που -παρ’ ότι μπορεί να μην το πιστεύετε κάποιοι-
έχω προστατέψει όλους τούς καλεσμένους μου.
Όταν ένας καλεσμένος έρχεται και μού λέει
“Γιώργο, δεν θέλω να με ρωτησεις αυτό.”,
δεν το ’χω ρωτήσει ποτέ.
Ας βγει ένας άνθρωπος στην Ελλάδα…, ένας…
-κι έχω πάρει συνεντεύξεις απ’ όλους τούς ανθρώπους στην Ελλάδα-
να πει ότι “Ο Λιάγκας δεν τήρησε τον λόγο του…”.
Δεύτερον: Όταν οι ερωτήσεις είναι βιντεοσκοπημένες, οι συνεντεύξεις
-όπως έχουμε κάνει και με τον Θέμη, (και) όπως έκανα στη βραδινή εκπομπή-
όταν κάποιος έλεγε μια μπαρούφα-χοντράδα που θα τον εξέθετε,
εγώ ήμουν ο πρώτος -χωρίς καν να μού το ζητήσει εκείνος-
που έλεγα “Τάδε, αυτό θα το φάμε (θα το κόψουμε) γιατί σε εκθέτει…”.
Εγώ το ’χω κάνει· και με ανθρώπους που τώρα δεν είναι εν ζωή.]
[Θέμη μου, δεν γνωρίζω πραγματικά,
πού στέλνει κάμερες η Ζορκάδη και αν μιλάει κάποιος (ή) δεν μιλάει.
Θεωρείς ότι εγώ…, τι είμαι, ένας διάολος με διχαλωτή γλώσσα και ουρά,
που όποιος δεν μιλάει στην εκπομπή τον εκδικούμαι με κάποιο τρόπο;]
[Και για να το κλείσω (το θέμα), επειδή εγώ φοράω παντελόνια,
και επειδή εγώ δεν χτυπάω γενικά (και) όχι μόνο τα παιδιά μου
-γιατί η μαγκιά είναι να μη χτυπάμε κανέναν, γενικά, (και) όχι μόνο τα παιδιά μας-
θέλω να σού θυμίσω, Θέμη μου αγαπημένε, και μη με προκαλείς άλλο,
γιατί αυτό (που θα πω τώρα) ήταν σαράντα άνθρωποι παρόντες εδώ μέσα..:
Όταν πέρσι τα Χριστούγεννα έδινες συνέντευξη
και ήταν παρούσα εδώ και η τότε σύντροφός σου, η κυρία Κίρκη,
και ήταν βιντεοσκοπημένη η συνέντευξη γιατί κάναμε το “εορταστικό”,
και θα τραγουδούσες κιόλας,
και λες κάτι πάρα πολύ χοντρό, που δεν μπορώ, δεν τολμώ να το πω·
αφού επέλεξα να μην το παίξω, δεν θα το πω τώρα·
κάηκε μαζί με την ιστορία.
Πολύ χοντρό.
Έκανα “cut” στη συνέντευξη ’κείνη την ώρα, σού είπα “Θέμη, είναι λάθος αυτό που λες.
Εγώ κάνω επιτυχία, εσύ θα καταστραφείς αν αυτό που είπες το παίξω,
άσχετα αν (αυτό που είπες) το πιστεύεις ή όχι.
Το έβγαλα απ’ το μοντάζ και δεν το ’παιξα ποτέ.
Κι αυτό που λέω, το ξέρουν σαράντα άνθρωποι εδώ μέσα,
που άκουσαν τι είπες και φρίξαν’ όλοι· τραβάγαν’ τα μαλλιά τους, δεν το πίστευαν.
Στις γυναίκες -μ’ αυτό που είπες- πέσαν’ τα σαγόνια. Και στους άντρες.
Σοκαριστήκαμε όλοι.
Το ’κοψα και δεν το ’παιξα.
Άρα, μη λες για ’μένα, Θέμη μου, ότι εγώ σε εξέθεσα.
Εγώ σε προστάτευσα· άλλοι πιθανόν να σε εκθέτουν.]».
ΦΡΙΞΑΤΕ;
Κουράγιο, διότι έχει κι άλλο (και να ’ταν μόνο το συγκεκριμένο θέμα).
Έχει περάσει μόλις μία ημέρα από αυτό το παραλήρημα
και έρχεται την Τρίτη 8 Οκτωβρίου να επισφραγιστεί η ξευτίλα.
Ο Λιάγκας επανέρχεται εκτενώς στο ζήτημα με νέες δηλώσεις τού Αδαμαντίδη
και επαναλαμβάνει -μεταξύ άλλων- τα εξής..:
«[Το ξαναλέω,
στην περσινή “γραμμένη” εκπομπή είπε κάτι πάαρα πολύ χοντρό,
πάρα πολύ χοντρό,
τ’ ακούσατε όλοι, όλοι τ’ ακούσατε,
φρίξαμε όλοι, έκανα “cut” εκείνη την ώρα, ήσασταν παρόντες όλοι,
και κόψαμε την εγγραφή,
τού ’πα “Αυτό θα το πετάξω γιατί σε θίγει, και συνεχίσαμε την εγγραφή.”
παρ’ ότι ο ίδιος -κι εκτός “αέρα”- θεωρούσε ότι είναι σωστό αυτό που είπε·
εκεί τρελαίνεσαι και περισσότερο.]
[Δεν ξέρω αν πρέπει να πω αυτά που πρέπει να πω ή που δεν πρέπει να πω·
τώρα, τριβελίζει, κάνει debate το μυαλό μου.]
[…Η τότε δήλωση, Θέμη μου, την έχουν ακούσει πενήντα άνθρωποι,
δεν την έπαιξα, ούτε θα την παίξω ποτέ,
γιατί είμαι εγώ αυτός που έκοψα και είπα ότι δεν πρέπει να την παίξω.
Δεν θα την παίξω τη δήλωση αυτή ποτέ. Τέλος. Ένα το κρατούμενο.
Κανείς δεν ξέρει τι λες. Τελείωσε.
Ούτε οι πενήντα άνθρωποι που ήταν εδώ, θα βγούν’ ποτέ να πούν’ τι είπες.
Φεύγει αυτό. Πάμε…]
[(αναφέρεται σε δήλωση τού Αδαμαντίδη)
…Αυτό τώρα,
να κάνουμε διαγωνισμό για το ποιος αγαπάει περισσότερο τις γυναίκες,
και για το ότι εσύ είσαι βέβαιος
ότι αγαπάς περισσότερο τις γυναίκες σε σχέση με πώς τις αγαπάω εγώ…,
δεν ξέρω αν ξέρεις κάτι…,
δεν υπάρχει κάτι για να ξέρεις και δεν ξέρω τι υπαινίσσεσαι,
αλλά πραγματικά, είναι δύσκολα μονοπάτια αυτά και μην τα περπατήσουμε μαζί.
Διότι εσύ έχεις πάει στα δικαστήρια για ανάρμοστες συμπεριφορές.
Επίσης…, άντε μην το συνεχίσω τώρα.]
[…Σέβομαι τον άνθρωπο.
Κι εγώ μέσα μου βαθιά, τον αγαπάω τον Θέμη, πραγματικά.
Και να πω και κάτι..:
Εκεί που όλοι τον αποκλείανε για διαφόρους λόγους,
πάντα τού έδινα βήμα για να τον βοηθήσω καλλιτεχνικά.
Και γι’ αυτό με στεναχωρεί αυτή του η στάση τώρα·
γιατί κάποιοι λέγαν’
“Έλα, μωρέ, τον Αδαμαντίδη που ’ναι έτσι, γιουβέτσι και κοτέτσι,
δεν θα τον βγάλουμε στην εκπομπή.”,
εγώ τούς έλεγα “Γιατί, ρε παιδιά..; Άσχετα όλα τα άλλα, εδώ έχει μια φωνάρα,
είναι απ’ τις καλύτερες φωνές στην Ελλάδα,
είναι μια φωνή που την ακούς και ανατριχιάζεις.”.
Λοιπόν…
Και δεν ήμασταν κι από τις εκπομπές που τον κατακρεούργησαν
όταν φέρθηκε βίαια στην κυρία Κίρκη.
Άρα, μην τα λέει τώρα αυτά ο Θέμης σε ’μένα.]».
ΑΗΔΙΑ. ΑΙΣΧΟΣ. ΑΠΟΤΡΟΠΙΑΣΜΟΣ.
Ο θλιβερός Λιάγκας επιδίδεται σε παραλήρημα κίβδηλης δεοντολογίας,
το «Σε προστατεύω…» γίνεται «Σε κρατάω…»,
η «Προστασία τής Φήμης» γίνεται «Απόλυτη Δυσφήμιση».
Καλή τη προαιρέσει, ας δεχθούμε ότι ο Λιάγκας τηρεί τη Δεοντολογία.
Όμως, τα λεγόμενά του πιστοποιούν ότι,
η Αοριστολογία παράγει χειρότερο αποτέλεσμα από τη Συγκεκριμενοποίηση.
Όταν αναφέρεσαι σε ένα άτομο
-πόσω μάλλον, όταν πρόκειται για άτομο που έχει καταγγελθεί για κακοποίηση γυναίκας-
και χρησιμοποιείς επαναληπτικώς κι εμφατικώς τις φράσεις
«(είπε) κάτι πάρα πολύ χοντρό, που δεν μπορώ, δεν τολμώ να το πω.»,
«Εγώ κάνω επιτυχία, εσύ θα καταστραφείς αν αυτό που είπες το παίξω…»
«Κι αυτό που λέω, το ξέρουν σαράντα άνθρωποι εδώ μέσα,
που άκουσαν τι είπες και φρίξαν’ όλοι· τραβάγαν’ τα μαλλιά τους, δεν το πίστευαν.
Στις γυναίκες -μ’ αυτό που είπες- πέσαν’ τα σαγόνια. Και στους άντρες.
Σοκαριστήκαμε όλοι.»,
αυτομάτως προτρέπεις εμμέσως πλην σαφώς τούς πολίτες -και ιδίως τις γυναίκες-
να κάνουν ακραίες σκέψεις και ακραίες εικασίες
για αυτό το «πάααρα πολύ χοντρό» που εξεστόμισε ο Αδαμαντίδης.
Άρα, λοιπόν, προτρέπεις την Κοινωνία να αδικήσει τον Αδαμαντίδη,
αφού η Εικοτολογία θα πάρει αντανακλαστικώς ανεξέλεγκτες διαστάσεις:
«Μήπως ο Αδαμαντίδης είπε ότι οι γυναίκες είναι κατώτερα όντα από τον Άντρα;»,
«Μήπως ο Αδαμαντίδης είπε ότι δεν είναι κάτι σημαντικό ο ξυλοδαρμός τής γυναίκας;»,
«Μήπως ο Αδαμαντίδης είπε ότι οι γυναίκες γουστάρουν τούς βιαστές;»,
«Μήπως ο Αδαμαντίδης έδωσε δίκιο στους γυναικοκτόνους;»
(και πολλά ακόμη αντίστοιχα «Μήπως»,
τα οποία -τονίζω- δεν ενέχουν την παραμικρή μομφή προς τον Αδαμαντίδη,
αλλά αποτελούν απόρροιες τής αοριστολογίας τού Λιάγκα).
Εν κατακλείδι,
ο αντιφάσκων Λιάγκας
-ο οποίος τη μία μέρα λέει ότι θα καταστήσει υπόλογη την αρχισυντάκτριά του
αν δεν έχει τα θέματα που έχουν κι οι αντίπαλοι,
και την άλλη μέρα λέει ότι δεν γνωρίζει πού στέλνει κάμερες η αρχισυντάκτριά του-
εφαρμόζει τη Δεοντολογία αντιδεοντολογώντας
και προστατεύει τούς ανθρώπους
μέχρι τη στιγμή που θα τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια τους.
Απεφάσισες ότι θα αποσιωπήσεις διά παντός μία δήλωση;
Εφάρμοσε εις το ακέραιο την απόφασή σου και μην εκπίπτεις σε ημίμετρα,
διότι επιφέρεις την αυτο-γελοιοποίησή σου
και δημιουργείς απόλυτη δυσπιστία
για τις μεθόδους που μετέρχεσαι όταν είναι κλειστές οι κάμερες.
…
Αυτές οι δύο τεράστιες ξευτίλες τού Λιάγκα
-ήτοι,
η πρόταση για «Εκεχειρία Ανηθικότητας»
και το έμμεσο πλην σαφές «άδειασμα» που επεφύλαξε στον… προστατευόμενό του-
είχαν ήδη δρομολογήσει ετούτο το πόνημα.
Όμως,
επειδή γνωρίζω τον τρόπο λειτουργίας τού εν λόγω παπατζή
και την αδιάλειπτη ροπή να ανακυκλώνει θέματα,
επερίμενα να ετελείωνε η προηγούμενη βδομάδα
ώστε να προσετίθεντο οι όποιες εξελίξεις και να προέβαινα κατόπιν στη συγγραφή.
Πού να ήξερα και πού να ξέραμε τι θα συνέβαινε,
πού να ήξερα και πού να ξέραμε ότι η τρίτη τεράστια ξευτίλα τού Λιάγκα
θα ήταν η «ΑΠΟΛΥΤΗ ΞΕΥΤΙΛΑ».
Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΞΕΥΤΙΛΑ τού Λιάγκα
Ο Τζορτζ Μπάλντοκ
-ποδοσφαιριστής τής Εθνικής Ελλάδος και τού Παναθηναϊκού-
βρίσκεται νεκρός στο σπίτι του.
Το σοκαριστικό συμβάν επιβεβαιώνεται το βράδυ τής Τετάρτης (9 Οκτωβρίου)
και είναι εκ των ων ουκ άνευ βέβαιο ότι θα απασχολήσει τις ενημερωτικές εκπομπές.
Το αμέσως επόμενο πρωϊνό, λοιπόν,
ο θλιβερός Λιάγκας γίνεται ο πρωταγωνιστής
σε μία από τις πιο αναίσχυντες και ντροπιαστικές στιγμές
που έχει καταγράψει η Ελληνική Ιδιωτική Τηλεόραση στην ιστορία της.
Είναι κυριολεκτικώς απίστευτο,
είναι κυριολεκτικώς αδιανόητο,
είναι κυριολεκτικώς ανεπανάληπτο,
είναι κυριολεκτικώς ανήθικο
το μακάβριο σκηνικό που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας και στ’ αφτιά μας.
Σάς παραθέτω αυτολεξεί τον θλιβερό πρόλογο που έκανε ο θλιβερός Λιάγκας:
«Πάμε τώρα…, από το δυσάρεστο που έγινε χθες το βράδυ,
γιατί ένας πολύ νέος άνθρωπος -κι αυτό γεννά…, έτσι…, πάρα πολλά ερωτηματικά-
μιλάμε για τον τριάντα ενός ετών ποδοσφαιριστή
τού Παναθηναϊκού και τής Εθνικής Ελλάδος,
τον Τζορτζ Μπάλντοκ…
Λοιπόν…
Ο οποίος…, βλέπετε εδώ το σπίτι…, το πανάκριβο σπίτι στην Παραλιακή τής Γλυφάδας,
στην “Αθηναϊκή Ριβιέρα”,
είναι ένα απ’ τα πιο ακριβά μέρη τής Ελλάδος και τής Ευρώπης για σπίτια,
για την Ελλάδα είναι μαζί με τη Βουλιαγμένη…,
ένα κομμάτι τού Καβουρίου και τής Βουλιαγμένης, και το νότιο κομμάτι τής Γλυφάδας.
Είναι -για να καταλάβετε- κάτω από την Παραλιακή, κάτω από τη Βουλιαγμένης.
Είναι στο κομμάτι τής Γλυφάδας που εφάπτεται στη θάλασσα.
Αυτό, μαζί με τη Βουλιαγμένη -για να καταλάβετε- έχει 15.000 ευρώ το τετραγωνικό,
δηλαδή το σπίτι τού μακαρίτη -που διέμενε, δεν ήταν δικό του, ενοίκιο-
είν’ ένα σπίτι πάνω από 3.000.000 ευρώ η αγορά του, η αξία τής αγοράς του.
3.000.000 και πλέον. Και το ενοίκιο, μιλάμε για δεκαπέντε με είκοσι χιλιάδες ενοίκιο.
Και προσέξτε, μιλάμε για ισόγειο και πρώτο όροφο.
Δεν τα πλήρωνε ο ίδιος ο άνθρωπος·
τα πλήρωνε ο Παναθηναϊκός, γιατί έτσι κάνουνε οι ομάδες·
πληρώνουνε για τούς ποδοσφαιριστές,
για ένα-δύο χρόνια, που μένουνε, τρία (χρόνια), στις ομάδες,
πληρώνουνε και το ενοίκιο·
είναι μέσα στα συμβόλαια.».
ΜΝΗΜΕΙΟ ΞΕΥΤΙΛΑΣ.
ΜΝΗΜΕΙΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΣ.
ΜΝΗΜΕΙΟ ΣΙΧΑΜΑΡΑΣ.
Ουδείς σεβασμός στον νεκρό Τζορτζ Μπάλντοκ.
Ο παραδόπιστος Λιάγκας εχόρευε πάνω από τη σορό τού Μπάλντοκ
τον πανηγυρικό «Χορό τού Μεσίτη».
Μία τηλεγραφική αναφορά στον νεκρό, ένα εκτενέστατο «Μεσιτικό Μανιφέστο».
Όπως θα δείτε ιδίοις όμμασιν και στο συγκεντρωτικό βίντεο,
σε ετούτην την ανάλγητη αναγγελία θανάτου
δεν υπήρχε καν η φωτογραφία τού νεκρού Μπάλντοκ,
παρά μόνον εδέσποζε η φωτογραφία τού σπιτιού του.
Μάλιστα, ο παραδόπιστος Λιάγκας δεν περιορίστηκε σε αυτήν την ξευτίλα,
αλλά -αφού έδωσε προσωρινώς τη σκυτάλη στα ρεπορτεροειδή του-
κατόπιν έφτασε στο απόπατο σημείο κατάντιας
να σηκωθεί από τη θέση του και ευρισκόμενος σε λιγούρικο παραλήρημα
να πάει να περιγράφει πομπωδώς το οίκημα στο «video-wall» με φράσεις τού τύπου
«Η θέα προς την παραλία και τη θάλασσα είναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ.»
(οποία ειρωνεία,
αυτό το θλιβερό παραδόπιστο ον, ο Λιάγκας,
επιδιδόταν την αμέσως προηγούμενη ημέρα
σε έναν από τούς συνήθεις αμετροεπείς βαυκαλισμούς του,
λέγοντας ότι «Ροχαλίζουμε βαριά γιατί δεν έχουμε λερωμένη τη συνείδησή μας.»).
Η Συλλογική Κατακραυγή επανέφερε τον θλιβερό Λιάγκα στο βοθρο-βάθρο του.
Η λέξη «Σκουπίδι» έφτασε να αποτελεί την Πέμπτη και την Παρασκευή
ένα από τα κορυφαία «Trends» στο Διαδίκτυο,
εκατομμύρια άνθρωποι αισθάνθηκαν την ίδια στιγμή
να κυριεύονται από την αφόρητη δυσοσμία τού τηλεοπτικού «Χ.Υ.Τ.Α.»,
ο θλιβερός Λιάγκας έκανε πρόωρη κηδεία στον Μπάλντοκ,
η εκπομπή του απεδείχθη και εσφραγίσθη ανεπιστρεπτί
ως «Χώρος Υγειονομικής Ταφής Ανθρώπων»,
η Νέμεση είναι τώρα πια ακροβολισμένη
και καιροφυλακτεί για να εμφανισθεί μπροστά του ως «Τραγική Ειρωνεία».
Ο θλιβερός Λιάγκας εσύρθη από τη Συλλογική Κατακραυγή
σε μία πρώτη αναγκαστική υποχώρηση τού υπερφίαλου «εγώ» του,
κάνοντας το ίδιο απόγευμα την κάτωθι χλιαρή ανάρτηση,
όπου εδέσποζε η απουσία τής λέξης «Συγγνώμη»:
«Μπροστά στο θάνατο ενός νέου ανθρώπου, συντριβόμαστε όλοι.
Οι υπερβολικές αναλύσεις τού ρεπορτάζ, για στοιχεία που αφορούσαν το σπίτι,
ήταν τελείως περιττές.
Αντιλαμβάνομαι το λάθος, αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη
και κατανοώ απόλυτα τις αντιδράσεις.».
Ο θλιβερός Λιάγκας εσύρθη από τη Συλλογική Κατακραυγή
σε ακόμα μία αναγκαστική υποχώρηση τού υπερφίαλου «εγώ» του,
εμφανιζόμενος την επόμενη ημέρα στην εκπομπή του
-ταπεινωμένος μεν, αλλά ουδέποτε ταπεινός-
και κλαψουρίζοντας εξεστόμισε την κίβδηλη «συγγνώμη» του:
«Επειδή ποτέ δεν έχω κρυφτεί στη ζωή μου, θέλω να σάς πω δυο λόγια·
έκανα και μία ανάρτηση χθες, αμέσως μετά το τέλος τής εκπομπής,
όταν είδα ότι…, τις αντιδράσεις για κάτι που έγινε εδώ εχθές το πρωΐ·
έκανα μία ανάρτηση άμεσα.
Από την άλλη, όμως, επειδή δεν οφείλετε όλοι να βλέπετε τα “social media”,
πρέπει και -σεβόμενος τούς τηλεθεατές αυτής εδώ τής εκπομπής- να πω δυο λόγια:
Εεε…
Για ’μένα ήταν…,
θα μού πείτε τώρα
“Μπροστά στον χαμό ενός ανθρώπου,
τι σημασία έχει πώς αισθάνεται ένας άλλος που έκανε ένα πολύ μεγάλο λάθος.”.
Μπροστά στον χαμό ενός ανθρώπου -και ειδικά, ενός νέου ανθρώπου-
υπάρχει σύνθλιψη τής οποιασδήποτε σκέψης, τού συναισθήματος, οτιδήποτε…
Εεε…
Υπάρχουν πολλές δικαιολογίες·
δεν θα πω καμία δικαιολογία διότι το λάθος που κάναμε…,
που έκανα…, το παίρνω όλο πάνω μου, που έκανα εχθές,
ξεπερνάει κάθε δικαιολογία.
Άρα δεν θα δικαιολογηθώ.
Θα σάς πω ότι εχθές έκανα
-και αναλαμβάνω όλη την ευθύνη εγώ·
και γι’ αυτό ακριβώς θα σάς παρακαλέσω,
οποιαδήποτε δικαιολογημένη αντίδραση…, έτσι…, θυμού, να το πω έτσι, και οργής,
να περιοριστεί σε ’μένα και ν’ αφήσετε έξω τούς συνεργάτες και το περιβάλλον μου·
σάς παρακαλώ πάρα-πάρα πολύ.
Ήταν, λοιπόν, μια λανθασμένη εκτίμηση δημοσιογραφική.
Απόλυτα λανθασμένη.
Εεε…
Σε καμία περίπτωση δεν θα ’πρεπε να επεκταθεί το ρεπορτάζ σε κάποια στοιχεία·
όχι ότι ήταν κακά,
αλλά σε καμία έννοια δεν συνεισέφεραν τίποτα στο ρεπορτάζ,
όταν υπήρχε ο χαμός ενός ανθρώπου·
πώς είναι το σπίτι του, αν είναι διώροφο το διαμέρισμα
και αν είναι ακριβά ή όχι τα ενοίκια στην περιοχή.
Και μάλιστα, ξέρετε, καμιά φορά…,
το σκεφτόμουνα εχθές το βράδυ…, δεν κοιμήθηκα…
Όταν δύο-τρεις βδομάδες -και καλά κάνετε και μού τη λέτε γι’ αυτό-
όταν δύο-τρεις βδομάδες πριν, είχε καεί το σπίτι μου,
και είπα όταν έβλεπα κάποια ρεπορτάζ ότι
“Δεν είναι δυνατόν ένα δράμα για κάποιον άνθρωπο
-(ήτοι) να καίγεται το σπίτι του-
να γίνεται lifestyle ρεπορτάζ.”.
Σάς έψεξα τότε,
και έπεσα εγώ -όχι στην ίδια, (αλλά)- σε πολύ μεγαλύτερη παγίδα,
διότι εδώ δεν μιλάμε για ένα σπίτι που κάηκε και αποκαθίσταται,
αλλά μιλάμε για μία ανθρώπινη ζωή που έφυγε.
Εεε…, λάθος μεγάλο.
Περιττό όλο το χθεσινό και λυπάμαι πραγματικά πάρα πολύ,
και είμαι συνετριμμένος που χωρίς να το θέλουμε, χωρίς πρόθεση, άθελα,
αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο,
αμαυρώσαμε…, έτσι…, μια μέρα αφιερωμένη στη μνήμη ενός ανθρώπου·
ευτυχώς που η Εθνική εχθές μάς συγκίνησε,
και όλα τα παιδιά που παίξαν’ εκεί,
και οι παίκτες τού Παναθηναϊκού, βέβαια,
που ’ταν και φίλοι γιατί ήταν όλη μέρα μαζί, προπονιόντουσαν μαζί,
αλλά και τής Εθνικής,
έτσι απότισαν φόρο τιμής για τον άδικο χαμό αυτού τού ανθρώπου.
Συγγνώμη, λοιπόν, απ’ όλους όσοι εχθές στεναχώρησα, προκάλεσα, θύμωσα,
βάλτε ό,τι θέλετε εσείς λέξη μπροστά.
Συγγνώμη.».
…
Μόλις ενεπνεύσθην έναν στίχο και ετοιμογέννητον σάς τον παραδίδω:
Αχ, ρε Συγγνώμη, πώς σε κατήντησαν έτσι οι άνθρωποι…
Κίβδηλη «Συγγνώμη».
Κλάψα.
Υποκρισία.
Δειλία.
Εγωκεντρισμός.
Επίκληση τής Δικαιολογίας διά τής Απαρνήσεως τής Δικαιολογίας.
Αυτο-Ηρωοποίηση μέσω τής Καθολικής Ανάληψης Ευθύνης.
Πλήρης Απουσία Συναισθήματος.
Χείριστα Ελληνικά
(ναι, μεταξύ άλλων, είπε ότι είναι «συνετριμμένος»,
ενώ συνάμα να αναφέρω
ότι οποιονδήποτε σολοικισμό έχετε επισημάνει στις αυτολεξεί «αποδελτιώσεις»,
δεν είναι παραδρομές μου, αλλά τα μέτρια Ελληνικά τού Λιάγκα,
που όταν βρίσκεται στριμωγμένος φτάνουν να γίνονται αλαμπουρνέζικα).
Και βεβαίως,
διατυπώσεις που ουδέποτε θα χρησιμοποιούσε
ένας ειλικρινώς παραδεχόμενος το τεράστιο λάθος του·
λέξεις-κλειδιά και φράσεις-κλειδιά που αποκαλύπτουν την κρυπτόμενη αλήθεια:
«…όταν είδα ότι…, τις αντιδράσεις για κάτι που έγινε εδώ εχθές το πρωΐ·
έκανα μία ανάρτηση άμεσα.».
«Υπάρχουν πολλές δικαιολογίες·
δεν θα πω καμία δικαιολογία διότι το λάθος που κάναμε…,
που έκανα…, το παίρνω όλο πάνω μου, που έκανα εχθές,
ξεπερνάει κάθε δικαιολογία.
Άρα δεν θα δικαιολογηθώ.
Θα σάς πω ότι εχθές έκανα
-και αναλαμβάνω όλη την ευθύνη εγώ·
και γι’ αυτό ακριβώς θα σάς παρακαλέσω,
οποιαδήποτε δικαιολογημένη αντίδραση…, έτσι…, θυμού, να το πω έτσι, και οργής,
να περιοριστεί σε ’μένα και ν’ αφήσετε έξω τούς συνεργάτες και το περιβάλλον μου·
σάς παρακαλώ πάρα-πάρα πολύ.».
«Ήταν, λοιπόν, μια λανθασμένη εκτίμηση δημοσιογραφική.
Απόλυτα λανθασμένη.».
Επιμύθιο:
Όταν η «Απόλυτη Ξευτίλα» βαφτίζεται ως «λανθασμένη δημοσιογραφική εκτίμηση»,
κάθε άνθρωπος που διαθέτει στοιχειώδη εν-συναίσθηση
αντιλαμβάνεται ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με Ασυνειδησία.
Ουδεμία έκπληξις·
ο θλιβερός Λιάγκας έχει καταθέσει τα διαπιστευτήριά του
από τότε που έχτιζε την καριέρα του πάνω στα τσιτσιδώματα τής Χειλουδάκη,
συνεχίζοντας ακάθεκτος με τα χασκόγελά του
άμα τω ακούσματι τής είδησης
ότι ένας ψυχάκιας είχε εκσπερματίσει στην πλάτη φοιτήτριας,
κατόπιν εκπαραθυρώνοντας την πρώην σύζυγό του και μητέρα των παιδιών του
μη σεβόμενος ότι τον είχε ανασύρει από τα «Τηλεοπτικά Αζήτητα»
(ποιος δεν θυμάται τις προσβολές και τις υποτιμήσεις
που εξετόξευε επί σχεδόν καθημερινής βάσης προς τη Φαίη Σκορδά,
οδηγώντας την -εν τέλει- στην έξοδο από την εκπομπή της κι από το κανάλι)
και φτάνοντας στο «Σήμερα»
να επαναλαμβάνει αρειμανίως το μοτίβο τού «Τότε», τού κάθε «τότε»,
διότι αυτός είναι ο χαρακτήρας του,
διότι ο Χαρακτήρας δεν ορίζεται από την όποια απόκτηση εμπειρίας και εμπειριών,
διότι ο Χαρακτήρας είναι αυτός που ορίζει και καθορίζει
την «Ποιότητα τής Εμπειρίας και των Εμπειριών».
Ο θλιβερός Λιάγκας επιδίδεται συχνά στη Μισογυνική Ρητορική,
με τις σεσημασμένες φαλλοκρατικές ατάκες
«Εγώ είμαι άντρας.» και «Εγώ τιμώ τα παντελόνια μου.»,
αλλά -κατά τα λοιπά- παριστάνει τον αντίθετο πόλο τού Αδαμαντίδη.
Ο θλιβερός Λιάγκας αναφέρεται σε δολοφόνους με τα μικρά τους ονόματα,
διότι τούς αντιμετωπίζει ως οικεία όντα που τού φέρνουν τηλεθέαση
(ο -καθ’ ομολογίαν- γυναικοκτόνος και ζωοκτόνος Αναγνωστόπουλος
ξεπλένεται και γίνεται απλά «ο Μπάμπης»,
η -πρωτοβαθμίως καταδικασμένη- παιδοκτόνος Πισπιρίγκου
ξεπλένεται και γίνεται απλά «η Ρούλα»).
Ο θλιβερός Λιάγκας παίζει στα δάχτυλα τα «Παιχνίδια Εύκολης Δημοφιλίας»
(όπως είναι το «Me Too» και η Τραγωδία των Τεμπών),
αλλά εκεί που τρίβει τα χέρια του
με τα οφέλη που τού αποφέρουν οι κάπηλοι προσπορισμοί του,
έρχεται ένα μοιραίο λάθος, έρχεται η ασέβεια που διέπραξε προς τον Μπάλντοκ,
έρχεται η «Απόλυτη Ξευτίλα» και τον επανατοποθετεί στο βοθρο-βάθρο του.
Συνελόντι ειπείν,
η Κοινωνία εκδίδει παμψηφεί την ετυμηγορία της:
Η «Συγγνώμη τού Λιάγκα» ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ.
Ο Υπο-Κοσμικός
(Twitter: @Ypokosmikos
https://x.com/Ypokosmikos)
https://www.zougla.gr/