- Εφημερίδα «Εστία»
Πράγματι στο άρθρο 328 του προϊσχύοντος ν. 4781/2021 (Α ́ 31), περί της αξιολογήσεως των υπαλλήλων του Υπουργείου Εξωτερικών, επέρχεται η ακόλουθη τροποποίησις: στο δεύτερο εδάφιο, διαγράφονται οι λέξεις «κατά τρόπο που να συμβαδίζει με τα συμφέροντα της χώρας και των τομέων ευθύνης του».
Δηλαδή ο προηγούμενος νόμος ανέφερε ως κριτήρια αξιολογήσεως:
«Διοικητικές ικανότητες, εφόσον πρόκειται για Προϊσταμένους οργανικών μονάδων. Γνώση και προώθηση του έργου και της πολιτικής του Υπουργείου κατά τρόπο που να συμβαδίζει με τα συμφέροντα της χώρας και των τομέων ευθύνης του».
Ο νέος νόμος όμως αναφέρει:
«Διοικητικές ικανότητες, εφόσον πρόκειται για Προϊσταμένους οργανικών μονάδων. Γνώση και προώθηση του έργου και της πολιτικής του Υπουργείου».
Είναι μόνον δική μας εντύπωσις ότι με την διαγραφή αυτή, φαίνεται πως κάποιοι θέλουν να διαχωρίσουν το «έργο και την πολιτική του υπουργείου» από «τα συμφέροντα της χώρας»; Αυτά τα δύο δεν πρέπει να συμβαδίζουν;
Και ας μην ισχυρισθεί κανείς, ότι ακριβώς επειδή συμβαδίζουν η αναφορά είναι πλεονασμός. Αν ήταν πλεονασμός δεν θα είχε περιληφθεί στο κείμενο του νόμου από μιας αρχής. Και εν πάση περιπτώσει αφού υπήρχε στο κείμενο του νόμου, ποιος ο λόγος να απαλειφθεί; Δεν αντιλαμβάνονται οι ιθύνοντες του υπουργείου Εξωτερικών ότι έτσι δημιουργούνται εντυπώσεις και ανακύπτουν ερωτήματα; Ή αυτό δεν τους ενδιαφέρει;
Το ζήτημα επεσημάνθη όμως, τόσο κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου στην Επιτροπή Εξωτερικών και Αμύνης της Βουλής όσο και κατά την παρουσίασή του στην Ολομέλεια.
Ειδικότερα κατά την τρίτη σύσκεψη της επιτροπής ήγειρε το θέμα ο βουλευτής της Ελληνικής Λύσεως κ. Βασίλειος Βιλιάρδος ενώ κατά την συνεδρίαση της ολομελείας εκτενώς ετοποθετήθη ο βουλευτής της Νίκης κ. Σπύρος Τσιρώνης.
Ο τελευταίος έθεσε το ερώτημα αν με την διαγραφή αυτή «ανοίγει η πίσω πόρτα για περαιτέρω εξυπηρετήσεις «ημετέρων», αλλά και για πρόσωπα-κλειδιά που ο εκάστοτε Υπουργός κρίνει απαραίτητα για να ασκεί την πολιτική που υπαγορεύει η Κυβέρνησή του ή ακόμα πιο σωστά, για να ασκεί την πολιτική που υπαγορεύεται στην Κυβέρνησή του από άλλα υπερεθνικά κέντρα εξουσίας παραβλέποντας ή υποβαθμίζοντας το εθνικό συμφέρον».
Τονίζοντας μάλιστα ότι η διαγραφή αυτή καταργεί την έννοια του πατριωτικού καθήκοντος, ο κ. Τσιρώνης συνέχισε:
«Γιατί διαχωρίζετε την πολιτική του Υπουργείου, κύριε Υπουργέ, από το εθνικό συμφέρον; Για ποιον λόγο το αφαιρείτε αυτό; Και θα σας πω, αγαπητοί συνάδελφοι, τι ακριβώς κάνει αυτή η εξάλειψη του συμφέροντος της χώρας. Καταργεί την έννοια του πατριωτικού καθήκοντος. Είναι η απόλυτη ομολογία με τον πλέον επίσημο τρόπο ότι το εθνικό συμφέρον υποτάσσεται σε άλλα συμφέροντα. Πώς το κάνει αυτό; Καταργεί την έννοια του πατριωτικού καθήκοντος. Πώς το κάνει; Παραλείποντας ίσως το πιο θεμελιώδες στην άσκηση των καθηκόντων ενός διπλωμάτη, που δεν είναι άλλο από το να υπηρετεί το εθνικό συμφέρον. Άρα, ακόμη κι αν ένας διπλωματικός υπάλληλος διαπιστώνει ότι η πολιτική του Υπουργείου δεν εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον, δεν έχει σημασία τι θα πει. Το Υπουργείο έχει σημασία, η πολιτική του Υπουργείου. Όμως, ποιος είναι ο σκοπός που γίνεται κάτι τέτοιο; Μήπως, κύριε Υπουργέ, με αυτόν τον τρόπο θέλετε να αποφύγετε στο μέλλον περιπτώσεις σαν αυτή της παραίτησης του τρίτου τη τάξει του Υπουργείου σας κ. Κούνδουρου και χρησιμοποιείτε τις φθηνές δικαιολογίες περί συνταξιοδότησης έναν μήνα πριν τη σύνταξη; Πού έχετε ξανακούσει να παραιτείται κάποιος έναν μήνα πριν συνταξιοδοτηθεί; Πού αλλού έχει γίνει αυτό;»
Ακόμη όμως έγινε αναφορά στην πρόσφατη δήλωση του κ. Γεραπετρίτη ο οποίος χρησιμοποίησε την λέξη «μειοδότης», προς τον οποίο ο κ. Τσιρώνης έθεσε το ερώτημα:
«Με αυτόν τον τρόπο, κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης, προετοιμάζετε την αυριανή διπλωματία, το αυριανό διπλωματικό σώμα, σε ένα σώμα που πρακτικά θα αξιολογείται με βάση το δικό σας ή οποιασδήποτε άλλης κυβέρνησης στο μέλλον κομματικό, ιδεοληπτικό και ενδεχομένως και μειοδοτικό σχέδιο και όχι με βάση το κοινώς εννοούμενο «εθνικό συμφέρον». Γι’ αυτό το αφαιρείτε. Αυτό σκεφτόσασταν, κύριε Υπουργέ, όταν δηλώσατε ότι δεν σας νοιάζει αν θα σας αποκαλέσουν «μειοδότη»;»