Αποκατέστησε έτσι την βασικότερη λειτουργία της δημοκρατίας που είναι η ελεύθερη έκφραση και μεταφέρει την ευθύνη στους πολίτες για να κρίνουν τι θα θεωρήσουν ως αποδεκτό ή όχι, ως αληθές ή όχι.
Ακριβώς δηλαδή όπως πρέπει να συμβαίνει με πολίτες ελεύθερων δημοκρατικών κοινωνιών που είναι υποχρεωμένοι να αναλαμβάνουν την ευθύνη της απόφασης και της επιλογής.
Ο Ν.Τραμπ κατηγόρησε την προηγούμενη κυβέρνηση για «λογοκρισία στην έκφραση των Αμερικανών στις διαδικτυακές πλατφόρμες».
Υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης, της παραπληροφόρησης «η ομοσπονδιακή κυβέρνηση παραβίασε τα συνταγματικά προστατευόμενα δικαιώματα λόγου των Αμερικανών πολιτών σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες με τρόπο που προώθησε την προτιμώμενη αφήγηση της κυβέρνησης για σημαντικά ζητήματα του κοινού στην δημόσια συζήτηση.
Η κυβερνητική λογοκρισία του λόγου είναι απαράδεκτη σε μια ελεύθερη κοινωνία».
Όπως μεταδίδεται, ο Τραμπ διεμήνυσε στις αρχές των ΗΠΑ να «διασφαλίσουν ότι κανένας αξιωματικός, υπάλληλος ή πράκτορας της ομοσπονδιακής κυβέρνησης δεν εμπλέκεται ή διευκολύνει οποιαδήποτε συμπεριφορά που θα περιόριζε αντισυνταγματικά την ελευθερία του λόγου οποιουδήποτε Αμερικανού πολίτη».
Η προηγούμενη αμερικανική κυβέρνηση «φίμωνε» τις απόψεις που δεν συμφωνούν με την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων.
Κάτι το οποίο συνεχίζεται να συμβαίνει στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αυτή τη στιγμή.
Ιδιαίτερα κατά την λεγόμενη πανδημία του Covid-19 και των εμβολιασμών συνέβησαν «τέρατα και σημεία» που κυριολεκτικά κατέλυσαν την βάση της Δημοκρατίας που είναι η ελευθερία του λόγου και της σκέψης.
Όπως φάνηκε στις εκπομπές των mainstrema media η απόφαση Τραμπ δεν είναι καλοδεχούμενη.
Στις εκπομπές αυτές ακούστηκε με… δέος ότι τώρα «Ο καθένας θα διαβάζει και θα ακούει ότι θέλει»!
Δηλαδή από μόνοι τους παραδέχονται ότι το πρότερο σύστημα εμπόδιζε τους πολίτες σε υποτιθέμενο καιρό Δημοκρατίας να επιλέγουν την ενημέρωση τους και την πληροφόρηση τους!
Και πρόσθεταν στην συνέχεια «χωρίς κανείς να ελέγχει αν το περιεχόμενο είναι αληθές ή όχι»!
Και αυτούς που έκαναν αυτή την δουλειά ποιος του ελέγχει είναι το ερώτημα; Με ποιο δικαίωμα «βαφτίζονταν» αλάθητοι;
Αν δεν τους αρέσουν κάποιες απόψεις ας τις αντικρούουν με στοιχεία και επιχειρήματα, αλλά στο τέλος ο μόνος που αποφασίζει τι είναι αλήθεια ή όχι είναι μόνο ο ίδιος ο πολίτης.
Γιατί «αυτοκρατορικούς λογοκριτές» είχε μόνο η αυτοκρατορική Κίνα και έχει ακόμα η σημερινή κομμουνιστική Κίνα, πάντως όχι μία δημοκρατική χώρα.