Η κυβέρνηση Μητσοτάκη άλλαξε πολλές φορές τη μέθοδο επικοινωνιακής αντιμετώπισης της κατάστασης, αδυνατώντας να την εκτιμήσει ορθά. Αδυνατώντας να αντιληφθεί ότι με αφορμή τα αδικοχαμένα παιδιά των Τεμπών, ο απλός καθημερινός άνθρωπος έβλεπε απέναντι καλοζωισμένους διαχειριστές της εξουσίας -για τους οποίους ήδη θεωρούσαν μοιρολατρικά ότι την καταχρώνται- που δεν μπορούν να αντιληφθούν τι συνεπάγεται για το νοικοκυριό του μέσου Έλληνα η σημερινή κατάσταση.
Από το πως τα φέρνει βόλτα, μέχρι τη… θερμοκρασία στα σπίτια αυτών που με γνώμονα την ιδεοληψία ή/και την τσέπη τους ακολούθησαν αυτοκαταστροφικές επιλογές, κάνοντας τον μέσο Έλληνα να ξεχάσει το πως ήταν κάποτε που είχες ζεστό σπίτι. Που δεν κρύωναν τα παιδιά σου και οι μεγαλύτερης ηλικίας. Χωρίς πάλι να είσαι πλούσιος. Κι όταν αυτά συνδυαστούν, οι πολιτικές διακηρύξεις ακούγονται τόσο ανούσιες, τόσο ψεύτικες.
Τω καιρώ εκείνω, σχεδόν όλοι οι Έλληνες ετεροπροσδιορίζονταν. Αυτό εξέθρεψε τα «χρωματιστά» καφενεία στην ελληνική επαρχία. Ο διχασμός τεράστιος. Και ο Τύπος (που τότε υπήρχε) εξυπηρετώντας το πολιτικό αφεντικό, αναζητούσαν τρικ που θα αποδείκνυαν ποιος έκανε μεγαλύτερη συγκέντρωση, καθώς θεωρούσαν ότι το «πόρισμα» θα επηρέαζε την τελευταία εντύπωση που θα καθόριζε το αποτέλεσμα στην κάλπη που ερχόταν…
Η τεράστια επιτυχία του πολιτικού κόσμου ήταν ότι είχε κάνει υπόθεση του κάθε Έλληνα και της κάθε Ελληνίδας το ποιος θα κρατάει την κουτάλα της εξουσίας. Εάν ήταν ο δικός μας άνθρωπος, τότε ξαφνικά όλοι χόρταιναν. Η μέθοδος γνωστή. Με το τύπωμα της πληθωριστικής δραχμούλας, το «δώσε τα όλα» και το «λεφτά υπάρχουν» είχε στην πράξη εμφανιστεί πολλά χρόνια πριν ακουστούν από πολιτικά χείλη. Η υιοθέτηση του ευρώ έφερε την κατάρρευση των ψευδαισθήσεων. Από κεκτημένη ταχύτητα, το πολιτικό σύστημα συνέχισε ακάθεκτο στην πεπατημένη. Και ήρθε ο λογαριασμός. Η χρεοκοπία.
Λεφτόδεντρα και χειραγώγηση
Κάπου εκεί ανέλαβαν τα ηνία της χώρας αυτοί που υπερακόντιζαν στα «κοινωνικά αιτήματα», δηλαδή το εξής ένα: Χρήματα. Κάπου εκεί υιοθετήθηκε και ο όρος «λεφτόδεντρο», η ανυπαρξία του οποίου έχει επαρκώς τεκμηριωθεί… Έχοντας σχεδόν όλοι περάσει από τις θέσεις εξουσίας, οι πλατιές κοινωνικές μάζες άρχισαν να συνειδητοποιούν διαισθητικά την πραγματικότητα και στο τέλος της ημέρας την εργαλειοποίησή της, προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων των επιτήδειων.
Τα ποσοστά των «κομμάτων εξουσίας» κατέρρευσαν. Νέες δυνάμεις αναδύθηκαν για να εκφράσουν την κοινωνική διαμαρτυρία και να φιλοξενήσουν την ψήφο της. Το πολιτικό σύστημα όμως μυαλό δεν έβαλε. Μια ελίτ νεμόταν και νέμεται τον πλούτο. Δεν είναι τυχαία η πεποίθηση που έχει εδραιωθεί στον μέσο Έλληνα και εκφράζεται με το κάπως απλουστευτικό «δέκα οικογένειες κυβερνούν την Ελλάδα».
Το ελλαδικό μπάχαλο επιτάθηκε με τη δικαιολογία της έλλειψης χρημάτων. Για τη βαθύτατη διαφθορά και τη σήψη, κάθετα και οριζόντια, δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα οι διακομματικοί πολιτικοί απατεώνες. Μακάρι να ήταν μόνο ο σιδηρόδρομος. Μην πάμε μακριά. Το DP φιλοξενεί σχεδόν καθημερινά άρθρα και ρεπορτάζ που διαμαρτύρονται για τα ασύστολα ψεύδη που ακούγονται για τον τομέα της άμυνας. Καίγονται να πάρουν τα συχαρίκια και να δημιουργήσουν -πολιτικά αξιοποιήσιμες- εντυπώσεις για ένα εξοπλιστικό που όσοι ζούμε θα το ξαναδούμε μετά το 2035.
Εγκλήματα με ονοματεπώνυμο και ατιμωρησία
Είναι αυτοί που δεν βρήκαν τίποτε στραβό στο Στεφανοβίκειο. Τίποτε στραβό στη Λιβύη. Τίποτε στραβό στην 111 Πτέρυγα Μάχης. Ουδείς έφταιγε. Πολιτικός ή στρατιωτικός. Συνέχισαν να μοιράζουν τα παράσημα και βαθμούς μεταξύ τους. Εσχάτως τα δίνουν και σε «ευεργέτες – δωρητές», στρώνοντας το δρόμο για περισσότερες μπίζνες. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σε αυτό αποσκοπούν όλοι της σχετικής λίστας. Ως γενική εικόνα όμως… καλά πάμε.
