Γράφει ο ΚΑΥΣΤΙΚΟΣ
Όλες αυτές τις μέρες υπάρχει ένας καταιγισμός από προβλέψεις, απόψεις, παρατηρήσεις και συμπεράσματα, τα οποία καλύπτουν όλο το φάσμα των πολιτικών πεποιθήσεων, απόψεων και ιδεολογικών προσανατολισμών. Καθώς υπάρχει μια πληθώρα συμπερασμάτων τα οποία είτε δεν έχουν αναδειχθεί επαρκώς, είτε θα πρέπει να υπογραμμιστούν – υπό το πρίσμα και μιας συνεχούς σχετικής αδυναμίας – παρακάτω θα σταχυολογήσουμε συγκεκριμένα σημεία, τα οποία θα μπορούσαν να τύχουν της σχετικής εκμετάλλευσης.
[α] Το διεθνές δίκαιο (όσο και αν φαίνεται ακραίο ή απαισιόδοξο) πέθανε το 416 π.Χ., όταν οι Αθηναίοι επιτίθενται στη Μήλο, εκτελούν όλους τους ενήλικες άνδρες και εξανδραποδίζουν τις γυναίκες και τα παιδιά, εγκαθιστώντας στο νησί Αθηναίους εποίκους. Το να παπαγαλίζουμε συνεχώς το «διεθνές δίκαιο» μας κάνει –πλέον– μόνο γραφικούς.
[β] Το Ισραήλ είναι μια χώρα η οποία έχει αρκετά κοινά, αλλά και τεράστιες διαφορές με τη δική μας. Όμως, είναι μια χώρα η οποία έχει καταφέρει να επιβιώσει στις οχτώ δεκαετίες της ζωής της, ανάμεσα σε μια «θάλασσα» Αραβικών κρατών, με κάποια εκ των οποίων να έχουν καταγεγραμμένο ακόμα και στο «Σύνταγμα» την εξαφάνισή του από το χάρτη. Αυτό είναι μια δραστική υπενθύμιση για όσους νομίζουν ότι επειδή η Τουρκία είναι μια μεγάλη χώρα, δεν έχουμε καμία πιθανότητα σε περίπτωση αντιπαράθεσης.
[γ] Η καινοτομία δεν μπορεί -και δεν πρέπει- να (καθ)οδηγείται από μονολιθικούς και δυσκίνητους οργανισμούς ή να μπαίνει σε καλούπια και να περιορίζεται (και ναι μιλάμε για το ΕΛΚΑΚ στη σημερινή του μορφή για να μην παρεξηγηθούμε). Καμία σοβαρή προσέγγιση δεν καλεί τον τελικό χρήστη, του οποίο ο ρόλος και ο σκοπός είναι εντελώς διαφορετικός, να «δημιουργεί» καινοτομία. Αντίθετα, αυτοί που βρίσκονται «έξω από το κουτί» – δηλαδή οι εταιρείες, οι οργανισμοί, ακόμα και οι ιδιώτες ή μικρές ομάδες επιστημόνων, και οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να βλέπουν τις προκλήσεις από μια εντελώς διαφορετική οπτική, πρέπει να έχουν έναν χώρο όπου θα μπορούν να μετουσιώσουν τις ιδέες αυτές σε πράξη.
Διαφορετικά, δεν θα υπάρξει σοβαρή προστιθέμενη αξία. Στο παράδειγμα των πρόσφατων επιχειρήσεων, καινοτομία είναι η μετατροπή εμπορευματοκιβωτίων σε μητρικές μονάδες drone (η ιδέα χρήσης εμπορευματοκιβωτίων βέβαια δεν είναι καινοτόμα από μόνη της) και η επίθεση σε βάσεις βαθιά στην ενδοχώρα του αντιπάλου, και η οποία είμαστε σίγουροι ότι δεν «προκηρύχθηκε».
[δ] Μένοντας στο πεδίο της καινοτομίας, αυτή δεν αφορά μόνο στη δημιουργία νέων προϊόντων, αλλά και στην χρήση ήδη υπαρχόντων ή ακόμα και υπηρεσιών ή μεθόδων, με τρόπο που ο αρχικός δημιουργός δεν έχει καν φανταστεί. Επίσης, η ανθρώπινη φαντασία είναι χωρίς όρια και η προσπάθεια να φτιαχτεί ένα σχέδιο που θα αντιμετωπίζει κάθε πιθανό ή απίθανο σενάριο είναι απλά από μάταιη έως βλακώδης. Έτσι, και με –σκανδαλιστική– διαφορά μερικών ημερών, μικρές ομάδες (Ουκρανών και Ισραηλινών) καταφέρνουν όχι μόνο να διεισδύσουν στην «εχθρική» ενδοχώρα, αλλά και να εξαπολύσουν σειρά επιθέσεων με drones, βαθιά στα μετόπισθεν, εκεί που ο αντίπαλος θεωρούσε ότι δεν υπάρχει απειλή, πετυχαίνοντας σημαντικά πλήγματα.
[ε] Η αεράμυνα θα είναι ένας από τους πρώτους -αν όχι ο πρώτος- στόχος. Αυτό πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό, ειδικά καθώς μιλάμε τώρα τελευταία για κάτι «θόλους» (με χρήση διάφορων μετάλλων). Οι επιθέσεις των Ισραηλινών με drones κατευθύνθηκαν κατά προτεραιότητα έναντι των σημείων αεράμυνας των Ιρανών. Να υπενθυμίσουμε εδώ, ότι η προσέγγιση δεν είναι νέα. Απλά έχουν αλλάξει τα μέσα και έχει επαναληφθεί ήδη από τον Α’ Πόλεμο του Κόλπου (σ.σ. για όσους θέλουν να ψάξουν περαιτέρω: Operation Eager Anvil).
Ένα ακόμα θέμα που πρέπει να ληφθεί υπόψη, επικεντρώνει στο ότι η αεράμυνα δεν είναι ούτε κύκλοι/θόλοι στο χάρτη, ούτε αδιαπέραστες «ομπρέλες». Οι πρόσφατες επιθέσεις έδειξαν ότι πάντα κάποια βλήματα του αντιπάλου θα περάσουν. Σημειώνουμε, ότι αυτό δεν πρέπει να εκληφθεί ως αδυναμία των Α/Α συστημάτων… απλά, είναι εξαιρετικά ατυχείς οι τρόποι με τους οποίους παρουσιάζεται η πραγματικότητα.
Η χρήση του όρου «βαλλιστικός πύραυλος» είναι παραπλανητική και θα πρέπει να αποφεύγεται. Για παράδειγμα το να αναφέρουμε ότι το Patriot έχει «αντι-βαλλιστικές» δυνατότητες είναι μόνο εν μέρει σωστό και δεν θα επεκταθούμε περαιτέρω για πολλούς και διαφόρους λόγους. Αναρωτιόμαστε όμως, αν υπάρχουν πλέον άτομα που γνωρίζουν στην Πολεμική Αεροπορία, ή απλά αυτά που λένε δεν λαμβάνονται υπόψη…
Επειδή είμαστε 1000% σίγουροι για τον επαγγελματισμό και τη γνώση του προσωπικού της ΠΑ, θα προτείναμε σε όσους λαμβάνουν τις αποφάσεις να ακούν ευλαβικά αυτούς που ξημεροβραδιάζονται πάνω στα συστήματα. Συμπεριλαμβανομένης και της στρατιωτικής ηγεσίας η οποία έχει απομακρυνθεί από τις σχετικές εξελίξεις για πολλά χρόνια… για να το θέσουμε ευγενικά.
Όπως έχει αποδειχθεί δεκάδες φορές τα τελευταία χρόνια, η αεράμυνα δεν μπορεί να είναι ενεργοποιημένη 24/7 για εκτεταμένες χρονικές περιόδους. Επίσης, θα υπογραμμίσουμε ότι η αεράμυνα δεν είναι τόσο ευάλωτη από αεροπορικές επιθέσεις (ειδικά όταν μιλάμε για ένα «σύστημα αεράμυνας» – ξεχάστε τη λέξη θόλος) όσο από ασύμμετρες απειλές (drone, καταδρομείς, κ.λπ.).
[στ] Υπάρχει μια τεράστια διαφορά μεταξύ του «μπορώ» και του «θέλω». Όπως είπε και ο αείμνηστος Λάμπρος Κωνσταντάρας, «εγώ μπορεί να έχω όλη την καλή διάθεση να σου κάνω εγχείρηση ανοικτής καρδιάς… εσύ θα κάτσεις;». Υπάρχει ένα πολύ βασικό και απλό αξίωμα «Αποτροπή = Βούληση + Δυνατότητες». Αν λείπει μια από τις δυο παραμέτρους, τότε η ΑΠΟΤΡΟΠΗ, απλώς πάει περίπατο…
[ζ] Εδώ και δεκαετίες η ΠΑ προσπαθεί να αποκτήσει αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού, χωρίς αποτέλεσμα. Αλήθεια, πιστεύει κανένας ότι τα B-2 απογειώθηκαν από το κέντρο των ΗΠΑ, διέσχισαν το μισό πλανήτη και επέστρεψαν μόνο με τα καύσιμα που έφεραν; Η ικανότητα εναέριου ανεφοδιασμού, δεν επιτρέπει μόνο την επέκταση του χρόνου ή/και της εμβέλειας των αεροσκαφών, αλλά καθιστά δυνατή, μεταξύ άλλων, τόσο την επιλογή της βέλτιστης διαδρομής επίθεσης, όσο και την επίθεση από μη αναμενόμενες κατευθύνσεις. Για να δούμε, εάν σε αυτόν τον αιώνα θα κατορθώσει η ΠΑ να αποκτήσει αντίστοιχη δυνατότητα.
[η] Θα κλείσουμε, με το F-35, καθώς η επίδρασή του στις τελευταίες επιθέσεις δεν έχει αναδειχθεί όσο θα έπρεπε. Πρακτικά, το F-35 έκανε και κάνει «βόλτα» πάνω από το Ιράν, παρόλο που Ιρανοί (θα) έκαναν τα πάντα για να το αποτρέψουν (σ.σ. εκτός και αν διάβαζαν αναλύσεις περί «κουβά»). Φυσικά, οι Ισραηλινοί φρόντισαν να «αφαιρέσουν» κάποιους παράγοντες από την εξίσωση, αλλά αυτό δεν αναιρεί τις δυνατότητες πρώτης ημέρας πολέμου του συγκεκριμένου αεροσκάφους.
Είμαστε εξαιρετικά τυχεροί που η Τουρκία, τουλάχιστον προς το παρόν, κατάφερε να θέσει εαυτόν εκτός προγράμματος, αν και δεν ξέρουμε για πόσο ακόμα, καθώς πρέπει να έχουν αντιληφθεί τις δυνατότητες που θα τους δώσει η συγκεκριμένη πλατφόρμα, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη ότι έχουν και τη δυνατότητα εναέριου ανεφοδιασμού (αυτό που λέγαμε πριν για τη μη αναμενόμενη κατεύθυνση επίθεσης), θαλάσσια πλατφόρμα, χιλιάδες drone όλων των τύπων και επιθετικό δόγμα. Αλήθεια, ποια θα είναι η αντίδρασή μας τότε;
Δυστυχώς οι επιλογές που κάνουμε τις τελευταίες δεκαετίες δείχνουν μια αδυναμία -ή άρνηση- να κατανοήσουμε και εφαρμόσουμε βασικές αρχές και προσεγγίσεις. Χωρίς να διαφαίνεται αλλαγή στον ορίζοντα…
https://www.defence-point.gr/