Καί ότι τά σενάρια «πολιτικης κουζίνας» γιά αντικατάστασή του στήν Προεδρία της ΝΔ εν κινήσει ή γιά ορισμό τρίτου..
προσώπου στό αξίωμα «πού διακινουν χίλιοι άνθρωποι στά καφενεια πέριξ του Κολωνακίου» δέν αφορουν τόν κόσμο, ο οποιος έχει τίς έγνοιες του.Ο κύριος Μητσοτάκης ηταν ακριβής. Πράγματι στό «Αλφιέρε», στό «Mayor» (τέως JK), στήν «Βιβλιοθήκη», στό «Da Capo», στό «Dry», στήν Μαντζάρου, στά καφέ των Μουσείων Μπενάκη καί Θεοχαράκη, στήν «Λυκόβρυση», στό Perros, στό «Φίλιον», τά βράδια στό «Καφενειο», στό «17», στό «Αμπρεβουάρ» καί στου «Παπαδάκη» (παλαιότερα στου Jimmy’s στήν Βαλαωρίτου, στό JB Corner, της «Μεγάλης Βρεταννίας» στό «Πρυτανειο» καί στό «Ιντεάλ»), «ζυμώνεται» όλη η πολιτική Αθήνα γιά τίς επερχόμενες εξελίξεις.
Θαμών αυτης της πλειάδας καταστημάτων καφέ καί εστιάσεως τά οποια εκτοξεύτηκαν τήν περίοδο του εκσυγχρονισμου (ο Γιωργος Λακόπουλος έγραψε τό μυθιστόρημα «ποιός δολοφόνησε τόν πρωθυπουργό» μέ εξώφυλλο τό Da Capo, τόν καιρό πού συγκαλουσε εκει πρωινές «συσκέψεις» ο Ψυχάρης) ηταν καί παραμένει ο ίδιος ο κύριος Μητσοτάκης. Στό «Αλφιέρε» της Σέκερη τόν γνώρισα νέο βουλευτή τό 2004 μέ πρωτοβουλία του Μακάριου Λαζαρίδη. Θαμωνες ειναι επίσης ακόμη καί σήμερα συνεργάτες του. Στου «Πήτ» συχνάζει ο Θανάσης Νέζης, μέχρι προσφάτως πρίν εκλεγει Πρόεδρος, καί ο Νικήτας Κακλαμάνης.
Στούς χώρους αυτούς συναντουσε ο Πρωθυπουργός ως βουλευτής καί υποψήφιος αρχηγός τούς περίφημους «παράγοντες» πού τώρα του ξινίζουν… Μικρούς, μεσαίους καί ανώτερους. Σέ πολλούς από αυτούς πού σήμερα χλευάζει στηρίχτηκε μάλιστα γιά τήν εκλογή του στήν αρχηγία της ΝΔ.
Αυτό δέν σημαίνει βεβαίως ότι όλοι όσοι σύχναζαν καί συχνάζουν στό Κολωνάκι έχουν τήν διορατικότητα νά προβλέψουν μέ ακρίβεια τίς εξελίξεις. Όσο δυνατοί καί άν ειναι. Όμως σέ αυτούς τούς χώρους του Κολωνακίου μαζί μέ τήν Πλατεια Προσκόπων στό Παγκράτι («Καραβίτης», «Μουζίκ», «Μαυρος Γάτος», «Αερόστατο») καί τήν «Παλαιά Αγορά» του Αχιλλέα στό Ψυχικό, όπου έχει επεκταθει η πολιτική αγορά, μπορεις νά συλλάβεις τήν ατμόσφαιρα.
Οι παράγοντες στήν πατρίδα μας ενίοτε «εκλέγουν» κυβέρνηση, υπό τήν έννοια ότι στηρίζουν έναν αρχηγό στήν προεκλογική του εκστρατεία εις βάρος άλλου (έτσι «τελείωσαν» τόν Έβερτ τό 1996 πρός όφελος του Κώστα Σημίτη), αλλά ενίοτε δέν τά καταφέρνουν. Ειναι όμως νόμος: Εάν αυτή η πολιτική αγορά αρχίσει δειλά-δειλά νά συζητα ψιθυριστά τήν αλλαγή αρχηγου στό εκάστοτε κυβερνων κόμμα εν κινήσει, ή ορισμό τρίτου προσώπου στήν θέση πρωθυπουργου (σέ περίπτωση μή αυτοδυναμίας), αυτό σημαίνει ότι ανιχνεύει τήν υποχώρηση της Κυβερνήσεως στήν κοινωνία, τήν εξασθένηση των ποσοστων της ως πλειοψηφούσης δυνάμεως καί τήν μείωση της ισχύος του πρωθυπουργου.
Τό Κολωνάκι, όπως έχουν εξελιχθει τά πράγματα, δέν εκλέγει κυβερνήσεις. Βλέπει όμως εγκαίρως τήν πτώση των κυβερνήσεων. Ειναι βαρομετρικό χαμηλό. Πρίν «πέσουν» οι κυβερνήσεις στήν Βουλή «πέφτουν» στό Κολωνάκι. Η συζήτηση πού όπως παραδέχθηκε ο Πρωθυπουργός ειναι σέ εξέλιξη στά καφέ του Κολωνακίου (καί σέ περίπτωση πού δέν τό έχει καταλάβει καί σέ όλα τά καφενεια της χώρας) γίνεται γιά πρώτη φορά κατά τήν επταετη διακυβέρνηση της ΝΔ. Όσο ο Πρωθυπουργός ηταν απόλυτος κυρίαρχος καί τά πήγαινε καλά μέ τό σύστημα, κοινως τό εξυπηρετουσε, κανείς δέν διανοειτο νά ανοίξει συζήτηση στήν καρδιά του Κολωνακίου γιά αντικατάστασή του. Τό γεγονός ότι τώρα συμβαίνει καί ο ίδιος νοιώθει τήν ανάγκη νά τό ειρωνευτει δείχνει πώς κάτι αλλάζει.
Θά συμφωνήσουμε σέ κάτι μέ τόν κύριο Μητσοτάκη: οι παράγοντες πού ανοίγουν συζήτηση γιά τήν αντικατάσταση από τό αξίωμά του προφανως δέν τό κάνουν γιά τήν ψυχή της μάνας τους. Καθείς έχει τούς λόγους του. Οσμίζονται όμως τήν επερχόμενη αλλαγή, καταλαβαίνουν ότι δέν μπορουν νά τήν «πνίξουν» όπως παλιά καί κάνουν πολιτικό «placement» γιά τά συμφέροντά τους. Κοινως: Ποντάρουν στό επόμενο «άλογο».
Τήν αλλαγή όμως αυτή στήν στάση τους δέν τήν αποφασίζουν μόνοι. Ιδού τό μυστικό: Τήν επιβάλλει κατά βάθος ο κυρίαρχος λαός. Δέν βαρέθηκαν τόν κύριο Μητσοτάκη οι παράγοντες. Βλέπουν όμως ότι χάνει έδαφος στίς απόρρητες δημοσκοπήσεις καί αντιλαμβάνονται ότι ένας αδύναμος, lame duck, πρωθυπουργός, χωρίς ισχύ δέν μπορει πλέον νά εξυπηρετήσει τά συμφέροντά τους. Οι δημοσκοπήσεις λοιπόν αλλάζουν καί τούς μεγάλους, αλλάζουν καί τό Κολωνάκι αλλάζουν καί τόν κύριο Μητσοτάκη τόν ίδιο, πού ως καλός λαϊκιστής άρχισε νά μοιράζει λεφτά στό «πόπολο» γιά νά στερεωθει καί άν χρειαστει θά ξαναμοιράσει.
Τά πράγματα, επί επτά χρόνια, παρέμεναν παγωμένα. Τώρα ο συσχετισμός διαμορφώνεται από τήν αρχή. Ειναι θέμα χρόνου η έναρξη ενός νέου πολιτικου κύκλου. Συμφωνουν σέ αυτό καί ο λαός καί τό Κολωνάκι.